W życiu nie może być niestety za długo kolorowo.

Po tym, jak zakazano testowania kosmetyków na zwierzętach, ja i Marcela myślałyśmy nad nowym sposobem ulepszenia tego świata, na którym chcemy się teraz skupić. Rozwiązanie przyszło samo. Okazało się, że w naszej szkole organizowana jest zbiórka puszek i zakrętek od butelek dla ofiar ataku terrorystycznego w Biesłanie. Przy okazji można dzięki tej zbiórce zdobyć dodatkowe punkty do konkursu "Superklasa".

Miałyśmy całkiem dobry humor, stojąc na przerwie i gadając z Martą, kiedy nagle dopadły nas wredne dziewczyny.

Tymi wrednymi dziewczynami były Anka Wilczyńska i jej koleżanki.

Wszystkie wyglądające tak samo – ze skórą świecącą się na pomarańczowo po zbyt długim przebywaniu w solarium.

Pamiętacie jak wspominałam dziewczynę, która powiedziała, że "byłabym śliczna, gdyby nie te moje oczy"? Właśnie ona jest autorką tego, jak i wielu innych głupich tekstów w moim kierunku. Dzisiaj do jej księgi złotych myśli można dopisać nową sentencję.

Podeszły do nas i zaczęły gadać jakieś bzdety.

–Patrzcie, jaką Ewa ma nową super Nokię – ekscytowała się Anka, wymachując nam telefonem Ewki przed nosem. –Muszę sobie koniecznie taką kupić!

Kompletnie nie wiedziałyśmy jak na to zareagować.

–Eeee... – powiedziałam. –To super.

Co nas to w ogóle obchodzi? Kto normalny się tak zachowuje?

Coś tam gadałyśmy o nauczycielach, lekcjach i tego typu sprawach. Nagle temat zszedł na charytatywną zbiórkę puszek i zakrętek.

–Ja normalnie nie piję Coli, ale teraz to zamierzam pić hektolitrami – roześmiałam się.

Na co Anka walnęła:

–No, skoro w waszej klasie są sami debile, to jakoś musicie zdobyć te punkty do "Superklasy", bo przecież wasza średnia wam nie pomoże.

Zaczęły się wszystkie śmiać.

My za to osłupiałyśmy.

–Sami debile? – powtórzyła Marta z niedowierzaniem.

–No może poza Tomkiem – powiedziała Anka. –Trochę on biedny, że pozostali tak zaniżają mu poziom.

Patrzyłyśmy się po sobie i niestety bardzo żałuję, ale nic inteligentnego nie przyszło nam do głowy.

Nie dały nam zresztą za dużo czasu, bo już po chwili Ewka zawołała:

–EEEJ, chodźcie, bo się spóźnimy na biolę!

I zaraz ich już nie było.

My za to stałyśmy z Martą jeszcze przez chwilę patrząc się na siebie w milczeniu w totalnym szoku.

***

Co za idiotka!!! Jak można być tak pustym człowiekiem? Po pierwsze, jak można zakładać, że ktoś przykłada się do akcji charytatywnej tylko po to, żeby zdobyć punkty w jakimś głupim szkolnym konkursie? No ale dla niej to pewnie nie do wyobrażenia, skoro sama nie ma żadnych wartości. Po drugie, jak można nazwać kogoś prosto w twarz debilem?

Nie mieści mi się to w głowie!

Najważniejsze, że nie jesteśmy razem w klasie. Czasem widzę je tylko na korytarzu i na WF–ie.

Myśl pozytywnie, Ada, mogło być gorzej, naprawdę mogło być gorzej.

wieczorkiem

Byłam po szkole z Martą na spacerku i prawie cały czas obgadywałyśmy te głupie puste lale. Tak się na tym skupiłyśmy, że aż nie starczyło nam czasu na porozmawianie o ważniejszych rzeczach – naszych sympatiach.

Nie wiem nawet, czy Marcie nadal się podoba Michał, czy może już nie. Z tego wszystkiego zapomniałam zapytać.

A on jutro przychodzi do Tomka!

Życie mi dostarcza tylu wrażeń, że niedługo padnę od nadmiaru emocji.