Dzisiaj był u Tomka Piotrek. Nasz dawny kolega z klasy w podstawówce. Jest takim samym kujonem jak on, ale jeszcze dodatkowo jest chamski.

Grali w szachy.

Prawdziwa rozrywka dla kujonów.

Wyniosłam się na czas wizyty do salonu i rysowałam przy stole, bo w naszym pokoju zrobił się zbyt duży tłok.

W pewnym momencie jednak musiałam wejść po temperówkę, bo złamał mi się ołówek.

–O, Ada – powitał mnie Piotrek. –Może zagrasz z nami?

Spojrzałam na niego krytycznym wzrokiem. Ponieważ jest dosyć wredną osobą, od razu upatrywałam w tej propozycji podstępu.

Zamarłam w progu, zapominając zupełnie, po co przyszłam. To straszne, czuć się jak intruz we własnym domu.

–Zagraj z Piotrkiem, Ada – powiedział Tomek. –Ja ukroję ciasto.

Usiadłam koło niego na łóżku i spojrzałam podejrzliwie. Spokojnie układał szachy na planszy.

–Białe, czy czarne? – zapytał po chwili.

–Białe – wybrałam.

Uśmiechnął się.

–Panie przodem.

Spojrzałam na planszę. Prawda jest taka, że nie wiem za dużo o szachach. Wiem, jak poruszają się poszczególne pionki i co trzeba zrobić, żeby zakończyć grę.

Po tej partii okazało się jednak, że wiem jeszcze mniej, niż myślałam.

Tomek nie zdążył jeszcze wrócić z ciastem, kiedy gra dobiegła już końca.

–Szach mat – ogłosił Piotrek.

–No cóż... – powiedziałam. –Gratuluję wygranej.

–Widzisz, Adusia. Ta gra jest za bardzo skomplikowana. Niestety nie dla takich ptasich móżdżków jak ty.

Wstałam i zgarnęłam pierwszą lepszą książkę, która leżała w pobliżu.

–Ty idioto, jak możesz się tak do mnie zwracać!!!

Zaczęłam okładać go tą książką, a on śmiał się, osłaniając się przed moimi ciosami.

Po chwili wrócił mój brat.

–Tomek, ona jest agresywna! – zawołał. –Zobacz, jak traktuje waszych gości!

W końcu rzuciłam książkę w kąt.

–Idę stąd – powiedziałam.

–Miłego pisania pamiętniczka – rzucił. –Napisz coś o mnie, dobrze?

Nie doczekał się już odpowiedzi. Nie wróciłam do naszego pokoju, aż sobie poszedł.

Wrrrrr...!!!!