Chciałbym sobie ją odpuścić, ale nie potrafię. Zaraz miną 2 lata, a ja pamiętam każde nasze spotkanie, jakbym dopiero z niego wrócił. Nie wiem, co to za uczucie, ale jest ono cholernie męczące. Raz chcę, żeby minęło, a za kilka dni chcę, żeby trwało jak najdłużej. Już kilka razy o tym pisałem i pewnie znudził wam się ten temat, ale nic na to nie poradzę. Napisanie o tym daje mi ulgę na jakiś czas i wiem, że dużo osób się z tym utożsamia. Chciałbym żeby u mnie ta iskierka zgasła, tak jak u ciebie. Nie jestem zły, że odeszłaś, jestem zawiedziony, że pozwoliłem ci odejść. Potrafiłaś dać mi sporo szczęścia w chwilach, gdy moim życiem kierował mrok. Demony, które mnie wyniszczały, bały się ciebie, byłaś dla mnie lekiem na to wszystko. Nie wiem, co jeszcze mogę napisać. Po prostu bardzo mi ciebie brakuje wiesz? Każdego dnia patrzę na telefon z nadzieją, że może napisałaś...