Mijamy ludzi na mieście i widzimy smutek w ich oczach. Czasem potrafimy zauważyć wołanie o pomoc ale nie mamy odwagi podejść. Czujemy się bezsilni nie wiedząc o tym jak wielką moc posiada nasze wnętrze. Rezygnujemy z marzeń, ponieważ ludzie którzy ich nie spełnili podcinają nam skrzydła. Pod wpływem używek jesteśmy zdolni mówić to, czego nie powiemy na trzeźwo.

Chcielibyśmy podejść do obcej osoby na mieście i ją pocieszyć, gdybyśmy widzieli że jest smutna ale się boimy, prawda? Chcielibyśmy dowiedzieć się jaką posiadamy moc, ale nie pójdziemy w duchowość, bo ludzie jej nie rozumieją i by się śmiali, więc się boimy prawda? Rezygnujemy z marzeń, ponieważ ludzie którzy ich nie spełnili podcinają nam skrzydła i boimy się, że nam też się nie uda prawda? Nie powiemy na trzeźwo drugiej osobie o swoich uczuciach, ponieważ boimy się odrzucenia, prawda?

Za każdym razem kieruje nami strach. Zastanówmy się czy warto? Czy warto oddać się w sidła strachu? Tak wiele moglibyśmy zmienić gdybyśmy go pokonali.