146. Wszystko Jest Skończone.
Wciąż mam nadzieję, że te chwile kiedyś wrócą i nie dopuszczam do siebie innych myśli. Nie wiem czemu tak bardzo mi zależy skoro jasno dano mi do zrozumienia, że wszystko jest skończone. Jestem już dorosły i powinienem zająć się innymi sprawami, ale nie ja wolę walczyć o coś co wpędziło mnie w depresję. Nie rozumiem jaki to ma sens. Nie wiem czy to ze mną jest coś nie tak czy co. Napisałem już tyle rozdziałów o tym i jeszcze drugie tyle mógłbym napisać. Chciałbym poznać odpowiedź na pytanie czy warto dalej w to wierzyć. Przynajmniej bym wiedział na czym stoję, bo teraz żyje w niewiedzy, a to nie jest nic fajnego.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro