Zwariuję z tym internetem :)

- Bone! - krzyknąłem. Zgubił mi się gdzieś w tym całym zamieszaniu. Nie mieliśmy czasu na szukanie się wzajemnie, więc musieliśmy działać na własną rękę. 

Cóż, wejście 'na cichacza' nie podziałało...

Głównie dlatego, że nie trafiłem.

- Pożałujesz, żeś się urodził!

Spojrzałem się za siebie, gdzie zobaczyłem wielkiego typa, który biegł do mnie z basebollem w ręku. Ocho... Uchyliłem się, gdy wziął zamach. Był tak duży, że zanim ponownie uniósł kij, byłem już za nim. 

Walnąłem pistoletem w jego kark. Upadł ogłuszony. Od razu ruszyłem do przodu. Brak czasu, tak wiele do zrobienia. 

Pobiegłem na schody, które trzeszczały przy każdym kroku. I tak byliśmy już spaleni, więc nic do stracenia. Na szczęście nie było wielu przeciwników. Na górze nikogo nie widziałem. To był plus.

- Ranve! - usłyszałem zza rogu. Nigdzie nikogo nie było, nawet gdy się rozejrzałem. O chuj chodzi? - RANVE! KURWA CHODŹ TU!

Ktoś pociągnął mnie w bok.

- Jezu, weź się ogarnij chłopie, bo zginiesz - Bone wciągnął mnie do pokoju zaraz obok mnie. 

- Nie strasz mnie - syknąłem. 

- Zamknij się - Bone sprawdził okno, za którym chyba nieczego nie zauważył. - Dziewczyny są w pokojach obok, ale szacuję, że w każdym z nich jest przynamniej jeden ochroniarz.

- Jak to? Miało być czysto!

- Miałobyć - syknął do mnie. - Ale nie jest. Jak to robimy? Na chama do każdego pokoju.

- Nie - westchnąłem, patrząc w sufit. - Trzeba ich wywabić. I tak się zlecą jak wejdziemy do pierwszego pokoju.

- No tak, laski pewnie będą wrzeszczeć - przewrócił oczami. - Dobra, to ja idę na drugą steonę korytarza. Tam jest szafa, schowam się. Ty ich wywab, a ja potem Ci pomogę.

- Czemu to zawsze ja? - szepnąłem, gdy wyszliśmy z pokoju. Bone tylko się zaśmiał i poszedł w ustalone miejsce. 

Jak mam to zrobić?

Njaprostsze metody są najlepsze... Strzeliłem w sufit. 

- Dzień dobry - uśmiechnałem się, gdy kilku facetów wyleciało z pokoi jak na zawołanie. 

Nie wiem jaka to zależność, że im więcej ciała, tym mniej mózgu, ale widzieli, że mam broń w ręku, a i tak ruszyli w moją stronę. Nie chciałem zaczynać strzelaniny. Oni pierwsi zaatakowali. 

Ja tylko unikałem ciosów i podcinałem im nogi. Raz dostałem z łokcia w czoło, zabolało, ale Bone czuwał. 

Szybko poszło, został jeden i ten jeden trochę stchórzył, gdy my zajmowaliśmy się pozostałymi.

- Bone! Zwiewa!

Facet uciekał, a my nie dogonilibyśmy go. Nie liczyłem jednak, że Bone wyciągnie broń i strzeli prosto w plecy mężczyzny. 

- Bone! - syknąłem na kolegę.

- Zawołałby innych!

- Kurwa... - syknąłem pod nosem. Z pokoi wyszły dziewczyny. Ostrożnie, sprawdzając co się dzieje. 

- Spokojnie, jesteście bezpieczne - dziewczyny zaczęły wychodzić do nas ufniej. - Idzcie na dół, a potem biegnijcie w dół ulicy. Tam czeka na was ciężarówka, która przewiezie was w bezpieczne miejsce. Potem sobie poradzicie.

Dziewczyny zaczęły zbiegać na dół, dziękowac nam i całować nas po dłoniach. Co one tam musiały przeżyć... Nie chciałem o tym myśleć. 

- Bone... - mruknąłem rozglądając się. Nie widziałwm wśród dziewczyn żsdnej znajomej twarzy. 

- Nie widzę jej - odparł Bone. Wszystkie dziewczyny zbiegły, a my zostaliśmy. 

- Nie ma Hailey...

- To nie ten dom?

- Jak to nie ten dom? - spojrzałem na niego. - Takie były wytyczne, gdzie ona jest?!

- Uspokój się  i sprawdz pokoje!

Sprawdzaliśmy każdy zakamarek. Nie tylko w pokojach. Znaleźliśmy jeszcze dwie dziewczyny, w czym jedną w ciąży, ale żadna nie była tą, której szukaliśmy. 

- Kurwa, co teraz?

- Nie wiem... Ale skoro to nie ten dom, to znaczy, że takich miejsc jest więcej... Sami tego nie załatwimy, a Hailey może być w poważnym niebezpiczeństwie...