Dzisiaj zupełnie inny rozdział, nie znajdzie się w nim nic o lgbt

Nie mogę uwierzyć co tu się stało. Zacznę od tego, że ze względu na moje różne dysfunkcje mam tak zwane dostosowania, które mówią, że muszę mieć osobną komisję i pisać sama w sali. Wczoraj nasza ,,kochana"  wicedyrektorka dzwoniła do mojej mamy że ,,tak oczywiście dostosowania zostaną spełnione". Ta, na pewno. Dzisiaj przyszłam do szkoły z mamą (tak wiem niecodzienne zachowanie), bo martwiła się czy na pewno będzie wszystko dobrze. Oczywiście nie mogłam znaleźć sali, ale to nie ważne. Potem spotkałam wicedyrektorkę, która była przeszczęśliwa, że mnie widzi. Podeszłam z mamą pod salę i czekamy na komisję. Zapomniałam zostawić plecaka w sekretariacie, więc musiałam jeszcze latać na dół. Jak wróciłam to mnie zamurowało pod salą owszem była komisja, ale także ośmioro innych uczniów. Okazało się, że jednak nie są w stanie zapewnić mi osobnej komisji. Mama się wkurzyła i po krótkiej rozmowie z dyrektorem, który, na jego nieszczęście, akurat przechodził obok, stwierdziłyśmy, że wracamy do domu.
Ja rozumiem, że nie ma nauczycieli, bo strajkują i nie mam nic do tego. Ale ,,kochana" pani wicedyrektor na prawdę nie warto nikogo okłamywać. Lepiej było od razu nsm powiedzieć, że jest to nie wykonalne, a tak to tylko stresu się najadłam.
Także jak to mówią ,,Bez spiny, są drugie terminy" będę pisać w czerwcu.
A rano sądziłam, że smoistna naprawa światła w lodówce, które nie działa od 10 lat to dobry omen.

Pozdrawiam cieplutko w ten zimny dzień (u mnie nawet śnieg padał)
Mayumi Hikoori