Nadal jestem tu sama. Nie mam zielonego pojęcia kiedy to się skończy. Próbowałam się z kimś skontaktować, ale nie udało mi się. Oby Emila jakoś sobie radziła. Jakby nie patrzeć, ma nieco słabszą psychikę ode mnie. Jak narazie muszę się zająć sama sobą, tylko jak? Nie mam tu nic do roboty... Może... dalej będę zwiedzać? Nie... bez jakiegokolwiek przewodnika, który opowie historię danego miejsca to nie to samo. Eh... a może stworzę mój własny świat? Owszem, nie mogę generować ludzi, ale różnorakie przedmioty już tak. No to mam zajęcie, ciekawe jak powodzi się mojej przyjaciółce... Chciałabym, żebyśmy mogły szczęśliwie wrócić na ziemię, ale taką pełną zdrowych ludzi, uleczonych dzięki nam. To byłoby moje małe marzenie, głupie nieprawdaż? Być może się ziści... Być może...

____________________

Witam wszystkich czytelników! Dziś przychodzę z nieco smutną wiadomością, a właściwie z dwiema. Po pierwsze, nie wiem czy uda mi się teraz publikować codziennie, gdyż telefon mi się popsuł i muszę pisać na laptopie. :(  Po drugie, powoli zbliżamy się do końca, lecz nie martwcie się! Będzie druga część, prawdopodobnie będzie ona publikowana tutaj. Mam nadzieję, że będziecie ją czytać. :)

~Teni