-Idę..

W nocy nie mogłaś spać, ponieważ ciągle miałaś przed sobą obraz swojej matki.

Wstałaś o szóstej.

Dzień jak co dzień był pochmurny i deszczowy.

Nie miałaś dzisiaj na nic ochoty.

Zjadłaś śniadanie i położyłaś się na łóżko myśląc o tym jak zniknąć z tego świata.

Bałaś się chłopaków, bałaś się, że zrobią Ci coś złego, bałaś się ich dotyku. Alana też się balaś mimo, że był twoim najlepszym przyjacielem. On jedyny wiedział o twojej przeszłości i mocno Cię w tym wspierał.

Leżałś tak aż do południa.

Zaczęłaś płakać.

Miałas ochotę się zabić, w końcu nie wytrzymałaś i poszłaś do łazienki, wyciągnęłaś z szuflady żyletke. Zrobiłaś parę cięć na całym ciele.

Nagle zadzwonił telefon. To Alan:

-Halo Rose?!

-No.. ~mówisz zapłakanym głosem

-Co się stało? Dlaczego płaczesz? Dlaczego nie odpisujesz na moje wiadomości?!

-Nic się kurwa nie stało.. Nie chcę żyć to proste. Zabije się zaraz..

-Rose, jadę do Ciebie w tej chwili. Mam nadzieję że kurwa nic sobie nie zrobisz to tego czasu!

*Rozłaczył się*

*Jeszcze go tu brakowało, nie może zrozumieć, że chce zniknąć z tego świata. Z depresją walczę już 6 lat i żadnych jebanych postępów*

Zakluczylaś drzwi od łazienki.

Lecz zapomniałaś o frontowych drzwiach.

*Dzwonek do drzwi*

-----------------------------------------------------------

Jak wrażenia moi kochani? ❤️

Buziaczki ❤️