"Evet çocuklar umarım beni anlamışsınızdır bir sonraki dersimizde teslim edeceksiniz ödevinizi şimdi isteyen çıkabilir ders bitmiştir."

Derin bir nefes aldım sonunda bitmişti ders. Allah aşkına kim uydurmuştu üniversitelerde ders saatini bir saat tutalım diye?? Canım çıkmıştı resmen.

Hayır kadını da seviyordum tatlı ve öğrenci canlısı bir kadındı ama bir saat boyunca da çekilmez ki be.

Nota defterimi çantama gelişi güzel attım.

Sessizde olan telefonumun ekranı aydınlandığında mesaj gelmişti.

Evet belki yaptığım şey çok saçmaydı ama kendime engel olamamıştım. Sonuçta bende gençtim ve genç olarak bir saçmalık yapmaya hakkım olsundu olmasın mıydı ?

Dün öyle dedikten sonra telefon ekranını kapatıp uyumuştum gece boyu şaşkın şaşkın bir sürü mesaj atmıştı ama o kadar çok uykum vardı ki bıraksalar üç gün uyurdum.

Bir harf eksik:

İçinde aşk var- sufle

Dinlerken aklıma geldin

Bende dedim ki o zaman yalnız dinlemek olmaz beraber dinleyelim.

Dudaklarım kıvrılmıştı.

İdil:

Güzeldir umarım yoksa çile gibi gelir bu şarkı.

Bir harf eksik:

Düşündürdüğü kişi güzel yetmez mi?

İdil:

Bana kimi düşündürecek acaba

Çantamdan kulaklığımı çıkarıp müziği açtım ve çantamı omzuma takıp sınıftan çıktım.

Nakaratı yükseldiği kısım o kadar güzel geliyordu ki kulağa tam sevgili yapıp dinlemelik şarkıydı. Merdivenlerden inerken mesajına yanıt verdim.

İdil:

Güzelmiş

Bir harf eksik:

Cidden bu kadar mı?

İdil:

Başka ne diyeyim ki?

Bir harf eksik: Bilmem konservatuvar okuyan sensin.

Şarkıyı gözlerine bakarak dinlemek isterdim aslında...

"Bana deliriyor" kısmı mesela sahi bir gün delirir misin bana?

Kuruyan dudaklarımı yaladım

Ve tam o anda birisinin omzuna çok fena kafa attım telefonum elimden kayıp merdivenlerden seke seke indiğinde karşımdaki çocuğa sinirle bakıyordum.

Aynı şekilde oda bana bakıyordu. Elindeki telefonu cebine koyup sinirle baktı yüzüme.

"Kızım önüne baksana"

"Ya asıl sen önüne bak şu telefonumun haline bak paramparça oldu"

Sinirle gözlerimi kırpıştırıp yere çöktüm. Süper ya! aferin ya! telefonumun ekranı çizik olmuş yetmemiş ekran kapanmış açılmıyordu.

Yanıma geldi ve yüzünü buruşturdu.

"Çok kötü gözüküyor"

"Sağ ol ya sen söylemesen fark edemiyordum ben zaten!"

"İstersen tamirci-"

"Sus birdaha önüme çıkma yeter" diyerek telefon parçalarını yerden alıp yanından geçip gittim.

Çok gerilmiştim daha yanıt bile verememiştim.

Üstelik daha arkadaş da edinememiştim ki.

Bunu söylememle geçen valizimi taşımama yardım eden çocuğu görmüştüm. Yanındaki kısa boylu kahverengi saçlı kızla sohbet ediyordu.

Bu şehire birkaç kez gezmek haricinde gelmemiştim o yüzden pek bir yer bildiğim söylenemezdi. Yardım almak zorundaydım. Üstelik annem ve babam bana ulaşamazlarsa meraktan ölürlerdi.

Yanlarına biraz yaklaştığım vakit Tunç'a seslendim.

Tunç gülümseyerek bana doğru döndü. "Aa İdil merhaba nasılsın?"

" Merhaba Tunç, pek iyi olduğum söylenemez" diyip elimdeki telefonu gösterdim.

Tunç'un kaşları havalandı ama tepki veremeden yanındaki kız lafa atladı "Oha gazi olmuş bu"

"Malesef" derken suratım asıktı.

"Nasıl oldu bu?"

"Ya orası uzun hikaye merdivenlerden seke seke düştü kısaca bana telefon tamir eden bir yer söyleyebilir misiniz? Bura da yeniyim ve hiçbir yeri bilmiyorum."

Tunç kafasını olumlu anlamda salladı.

"Sende eşyaların merdivenden düşme adeti var sanırım"

İster istemez gülmüştüm. Sonra yanındaki arkadaşını tanıttı.

"Arkadaşım Gaye"

Gaye samimi bir şekilde gülümseyerek  elini bana uzattı. Elini tuttum ve gülümsedim;

"İdil"

"Memnun oldum İdill"

Tunç araya girdi "hadi gelin telefonu tamire bırakalım işi uzun sürecek gibi" ikimizde onu onayladık ve okuldan ayrıldık.

Öneriler ve fikirlere açığım efeniiiiim yorumlarınızı esirgemeyinnnn şuradaki yıldızcığa basmadan geçmeyiniiz

Ha birde bölümleri gün belirleyip mi atsak yoksa iki güne bir olacak şekilde mi yapsak?