Şarkı: cem Adrian "Ben geldim" iyi dinlemeler

Heyecanlanmıştım arkamda mıydı o? "Sakin ol İdil kendine gel"

Yavaşça arkamı döndüm ama karşımda bomboş bir yol vardı. Yani köpeğini gezdiren yaşlı amcayı saymazsak...

İdil:

Tam bir hayal kırıklığısın

İdil:
Karşıma çıkacak kadar cesaretli bile değilsin

İdil:

Karşıma çıkmaya cesareti olmayan birini değil sevmek konuşmam bile hata olur.
İdil:

Kim olduğun bile belli değil yeterince vakit harcadık bile, bana birdaha yazma.

Bir harf eksik kişisini engellediniz...

Çok sinirlenmiştim. Sürekli umut vaadedip karşıma çıkmamazlık yapamazdı.

Buna hakkı yoktu kendini ne sanıyordu? Tamam farklılık olsun diyerek bu yolu denemiş olabilirdi biraz zaman geçirmiş ve konuşmuş olabilirdik ama daha fazla bu şekilde devam edemezdim. Artık onu görmek istiyordum. Bana bu kadar yakınken hala bu şekilde anonim olarak konuşmak değil.

Çok sinirlenmiştim sürekli umut vaadelip kandırılıyordum gözlerim dolmuştu.

Bana yakın olarak gördüğüm banka kendimi attım ve saçlarımı ellerimin arasına aldım. Böylece kimse ağladığımı görmezdi.

Hıçkırıklarım eşliğinde burnumu çekerken müzik sesi işitmeye başlamıştım. Bir sokak sanatçısının hüzünlü müziği eksikti zaten. Daha mı çok ağlayayım yani?

Burnumu tekrar çektim.

Ses gittikçe yaklaşıyordu. Gitarın hoş tınısı yerini güzel bir sese bırakmıştı. Kafamı kaldırdım ama sesin geldiği yeri bulamadım.

Yürüdüm yürüdüm
Çok yollardan geçtim
İnan çok büyüdüm

Düşündüm düşündüm
Sebebini bulamadım neden neden neden
Çok üzüldüm

Tam o an onu gördüm gözlerimiz birbirini buldu. Beynim deminden beri ağlayan ben değilmişim gibi bir anda kesmişti göz yaşlarımı.

Şimdi aç kapını lütfen çünkü
Ben geldim
Çok üşüdüm çok soğuk
Yerden geldim
Bana bana biraz
Gülümser misin?

Kimseye sormadım yolu
Kendim buldum geldim
Simsiyahların içinden sana
Karbeyaz geldim
Beni biraz
Sever misin?

Ben geldim
Ben geldim
Ben geldim
Geldim bak

Karşımda gördüğüm kişi Bera mıydı? Bilmiyordum ama değilse neden bana daha çok yaklaşıyordu? Elinde gitarı ile gözlerimin içine bakarak oturduğum bankın önüne bir dizinin üzerine çöktü ve şarkının son kısmını söyledi:

Ben geldim
Ben geldim
Ben geldim

Nutkum tutulmuştu. Hayat ağlatırken güldürür müydü?

Gitarı çalmayı bıraktı hala diz çöküşü halde tam önümde bana bakıyordu oturduğum için ondan daha uzun duruyordum.

"Şimdi söyle kabul eder misin bizi böyle?"

O kadar anlamlı bakıyordu ki. Sanki gözlerine bakarken tüm denk gelişlerimiz bir anlam kazanır olmuştu. Eksik parçalar yerlerine otururken benim diyebilecek tek bir doğru kelimem yok gibiydi.

"Eğer biraz daha susarsan tek ayak üzerinde durmaktan hissizleşeceğim İdil hanım"

Gülmüştüm. Evet konuşamadım ama dediklerine güldüm şaşkındım, mutluydum hayat gerçekten çok garipti.

Ben gülünce o da güldü.

"Ederim"

Söylediğim şeyi idrak edemedi önce sonra yüzü aydınlandı gözlerinin içi güldü.

"Ediyor musun cidden?"

Kafamı aşağı yukarı salladım. "Geç geldin ama evet, seni kabul ederim"

Birden ayağa fırladı boynunda asılı duran gitarı umursamadan belimden tutup kaldırdı beni sonra sımsıkı sarıldı.

Ona sarılmak müzede nadide bir esere bakmak gibi hissettirmişti.

Kaç gündür dikkatimi çeken kişi aslında konuştuğum kişi Beraymış ama haberim yokmuş.

Çok geç yazdım biliyorum ama odaklanamadım bir türlü hatta yazdıklarımı sildim tekrar yazdım. Neredeyse bir aydır ilham gelmezken bu bölümü on dakikada yazdım. Resmen yazarken gelişti her şey.

Herneyse hayatımda garip şeyler oluyor belki de bu satırları yazmak için benimde heyecana ihtiyacım vardı. Bir sonraki bölümü daha hızlı yazmaya çalışacağım kendinize iyi davranın öpüldünüzz

Ve de sabırla bekleyen okurlarım en çokta siz öpüldünüz...