Wraz z pocałunkiem Miki, Mai zaczęło przybywać coraz więcej wspomnień. Opuszczona szkoła, przedstawienie, Zoo, Mika , Lodówka, Natalia, Kebab. Wszystko wróciło...

Maja chciała koniecznie opowiedzieć wszystko Natalii, wstała z niewygodnej podłogi i pobiegła przed siebie. Chwile później znów znalazła się na owej podłodze

-Ałaa..-wysyczał i złapała się za głowę Najwyraźniej z kimś się zderzyła. Mika troskliwie objął ją w pasie. –Nic ci nie jest?

-YGHM, też tu jestem! –oboje spojrzeli przed siebie, a na przeciwko nich siedziała Natalia, a obok niej stał Yuu.

-Natalia, dzięki bogu, żyjesz jeszcze!-Krzyknęła Maja i uwiesiła się na szyi przyjaciółki.

-Jeszcze..-Mruknął Mika

-Natalia, musimy stąd uciekać! Guren, Yuu, oni nie są po naszej stronie. Porwali nas od Miki i reszty.

-Uważasz że jestem na tyle głupia by w to uwierzyć?-Zapytała Natalia opierając się o ścianę

-TAK!-Krzyknęli naraz Mika i Maja

-A, to spoko. Luzik arbuzik.-Powiedziała Natalia i chyba właśnie szła pociąć się masłem.

-No to co robimy?-Zapytał Yuu.

-A ty się tu nie odzywaj! Przecież to też przez ciebie jesteśmy teraz na wojnie, zamiast siedzieć w spokoju w domu i oglądać taniec z gwiazdami z Januszem!-Nakrzyczała na niego Maja.

-To nie była moja wina. Guren...on mnie szantażował. Miał moje zdjęcie z dzieciństwa. Bardzo żenujące zdjęcie, to nie mogło wyjść na światło dzienne! Musiałem mu pomóc w porwaniu.-Smutna muzyczka ustała, a Yuu skończył wypowiedź.

-To co robimy?-Ponownie zapytał chłopak

-Musimy dokończyć to co zaczęliśmy-Stwierdziła Natalia poważnym tonem. Z jej rąk kapała kre...Masło

-Racja.-Odpowiedzieli wszyscy chórem. Więc tak oto, czworo przyjaciół ruszyło na wojnę, przeciwko wampirom i ludziom. Ale...czy na pewno słusznie postąpili?

Epilog

-Maja! Przestań tak czytać tą książkę i pomóż mi upolować coś na obiad.-Warknął Mika spoglądając na siedzącą na bujanym krześle Maję.

-Jeszcze pięć minut...-Mruknęła dziewczyna nie odrywając wzroku od książki

Zawsze to samo...

W kącie małej drewnianej chatki Mika znalazł Natalię. Siedziała w koncie i dyskutowała z Januszem.

-Ej, ty. Znowu pokłóciłaś się z Yuu?

Na słowa chłopaka, dziewczyna lekko zadrżała

-Wybacz mi na sekundkę Janusz-Mruknęła i odwróciła się w stronę Miki.

-No tak...ale próbuję się z nim pogodzić.

-Ale jak? Telepatycznie? Won mi stąd, idź przeprosić Yuu.-Nakazał, odsłaniając rząd swoich białych kłów.

-No dobra, nie musiałeś krzyczeć-mruknęła i wyszła z domku w poszukiwaniu Yuu.

Wygląda na to, że Mika będzie musiał iść sam na polowanie. Długo nie musiał czekać, kiedy chowając się w krzakach znalazł pasącego się lamorożca.

-Idealny- Pomyślał, przy tym się uśmiechając.

W jednej chwili wypowiedział mistyczne zaklęcie i lamorożec był schwytany liną. Mika przyprowadził swoją zdobycz do ich ogródka, wzbudzając tym podziw reszty domowników.

-Jeeej, jaki on piękny-Zachwycała się Maja-Jak go nazwiemy?

-Może Alba? Zawsze chciałam nazwać tak swoje dziecko-Stwierdziła Natalia, jedyna śmiertelniczka w tym gronie. Siedziała na ławce obok Yuu, więc pewnie się z nim już pogodziła.

-Ja mogę-Odezwała się po dłuższej chwili Maja.

Podeszła ostrożnie do Alby. Nie lubiła tego robić, ale musiała. Lamorożce były jedynymi zwierzętami występującymi w Bieszczadach, do których Mika, Yuu, Natalia i Maja, zdecydowali się wyjechać. Mieszkali w przytulnym domku, w okół którego rozciągał się malowniczy krajobraz gór. Było to jedyne miejsce nie zainfekowane tajemniczym wirusem.

Kilkanaście minut i było po wszystkim. Maja wróciła z wiaderkiem żelków. Wieczerza odbyła się w przyjaznej atmosferze. Wieczorem Mika zaprosił Maje na spacer. Szli wzdłuż wąskiej rzeczki.

-Maja?

-Tak?

-Odpowiada ci takie życie? Z dala od cywilizacji, innych ludzi? Nie chciałabyś wrócić? –Zapytał Mika pełen obaw. W końcu odważył się to powiedzieć! Obserwował reakcje dziewczyny, ale ta zaczęła się śmiać.

-Dlaczego się śmiejesz?-Oburzył się Mika, tym że dziewczyna najwidoczniej zakpiła z jego wypowiedzi.

-A chcesz żebym płakała?

Mika zawstydził się po odpowiedzi Mai. Szli razem dalej w ciszy.

I tak oto nastał ostatni rozdział tej historii, wraz z epilogiem. Podobał wam się koniec? A może jesteście zawiedzeni? Piszcie co myślicie. 

I dziękujemy wszystkim tym, którzy zabłądzili w internecie i trafili na to opowiadanie :) Kto wie...Może nawet zechce się nam napisać drugą część...