Hoe heerlijk is het wanneer ik op zondagochtend wakker gemaakt wordt door mijn zoontje, die zegt: "Als je liever nog even door wilt slapen, dan mag dat, hoor, mam, maar ik heb ontbijt voor je gemaakt, een schaaltje verse aardbeien en een kopje koffie, en anders wordt het koud..."

Ik ben dol op aardbeien...

Maar helaas duurt die droom niet lang en word ik wakker omdat mijn zoontje vanuit de keuken schreeuwt: "Mam! Opstaan! Ik moet zo voetballen. Kan je mijn ontbijt maken?"

Ja, ik weet het, dat is mijn eigen schuld; ik had hem beter op moeten voeden...

Sunday, Sinday

Zondag, Zindag, Zondedag. Één dag in de week mag ik zondigen. Één dag in de week gun ik mezelf alles waar ik zin in heb. Dan mag ik de hele dag doen waar ik zin in heb. Ik maak een extra uitgebreid ontbijt. Ik eet lekker patat met pindasaus of een extra toetje. Op zondag doe ik dingen die ik mezelf de rest van de week ontzeg. Ik voel me daar niet schuldig over, integendeel: ik geniet er zes keer zo intens van. Ik moet er immers de komende zes dagen op teren...

Ik ga natuurlijk niet al het werk van zes dagen in één dag verpesten, ik ben echt niet gek, maar een dagje lekker uitslapen, geen werk, geen klusjes, niets moeten, lekker de tijd voor alles, er van genieten om iets heerlijks te koken en om leuke dingen te doen en een film of een boek te pakken...

Zin- en Feestdagen

Naast de 52 zondagen zijn er ook nog zeven officiële feestdagen (Nieuwjaarsdag, Tweede Paasdag, Koningsdag, Hemelvaartjes, Tweede Pinksterdag en de twee Kerstdagen) die dezelfde Zondag, Zindag status hebben.

Omdat de Spanjaarden 14 officiële feestdagen hebben, krijg ik er ook nog zeven Wildcards bij, op voorwaarde dat ik die dagen van tevoren inplan. Zo kan ik op mijn verjaardag lekker twee gebakjes eten en op de bruiloft van mijn vriendin net zo in de ban van de ring zijn als alle andere gasten.

Omdat dit voorgeprogrammeerde rustdagen zijn, kan ik er naar uitkijken, ik houd de werkdagen beter vol, en na een uitspatting kom ik niet in de verleiding om 'dus' maar niet meer verder te gaan met het goede werk.

Ik werk van maandag tot en met zaterdag aan mijn goede gewoontes, aan het positieve resultaat dat mijn stappenplan oplevert. Ik doe mijn uiterste best om die zes dagen zo prettig mogelijk te organiseren, maar ik ben me ook bewust dat ik me daarmee allerlei dingetjes ontzeg, niet omdat ze «verboden» zijn maar omdat het anders «te veel» wordt (elke dag dronken is immers ook een geregeld leven).

Ik hoef niet als een monnik te leven. Ik hoef mezelf niet alles te ontzeggen. Het gaat om evenwicht, balans; als ik zes dagen hard gewerkt hebt, dan mag ik mezelf de zevende dag belonen.

In de praktijk werkt het prima

Een maand heeft 30 dagen. Elke maand heeft gemiddeld 4 zondagen en 1 feestdag. Daarnaast heeft die maand ook 20 werkdagen, die ik in mijn praktijk doorbreng: een geregeld leven. De 5 overige dagen, de zogenaamde «compensatiedagen», zijn van die dagen waarop ik vol goede moed begin, maar niets gaat zoals het zou moeten; ik berust er dan in dat ik geen controle heb over de rest van de wereld, dus dan neem ik de dag verder maar zoals hij is, zo goed en zo kwaad als mogelijk.

Stel, ik wil 1 kilo per maand afvallen. 1 kilo is 9.000 Kcal. Op de 20 «werkdagen» verbrand ik gemiddeld 450 Kcal meer dan dat ik eet en drink (20 x 450 = 9.000 Kcal). Op de zon- en feestdagen soms eet ik iets meer dan dat ik verbrand, en dat compenseer ik dan op de «compensatiedagen».

Dit is geen exacte wiskunde. Ik reken regelmatig door wat er op een normale dag aan calorieën binnen komt en aan beweging verbrand wordt, en ik heb daarnaast een flink aantal veelvoorkomende getallen in mijn hoofd (glas rode wijn: 125Kcal; wandeling: 250 Kcal/uur). Als mijn fingerspitzengefühl mis zit, dan zie ik dat vanzelf terug op de weegschaal: ik val dan namelijk niet een kilo af, maar iets minder, of helemaal niet, en dan corrigeer ik mijn foutjes zodat het de volgende week beter gaat.

📣 Ik ben geen boekhouder; ik ben een levensgenieter.

Zo kan ik elke dag normaal eten, zelfs af en toe een extraatje nemen of een wandelingetje overslaan, zonder dat ik zondig tegen het strenge regime dat een dieet voorschrijft. Maar dankzij dit schema kan ik ook af en toe een zijsprong maken zonder dat ik me daar schuldig over voel. Het gaat om evenwicht, om tijdens de meerderheid van de dagen de juiste keuzes te maken, terwijl ik ook gegarandeerd ben van een plezierig leven.