Janet's vaatwasser is kapot. Al een hele tijd. Janet vertelde me gisteren dat het een kleinigheidje is, dat hij zo gemaakt kan worden, maar... ze vindt het eigenlijk wel prima zo.

Voor Janet is afwassen geen straf. Voor de rest van haar gezin is het erger dan een middeleeuwse marteling. Dus Janet heeft met «de afwas doen» een uitstekende methode gevonden om de anderen in beweging te krijgen: "Je kamer is een bende. Als je het niet voor het avondeten hebt opgeruimd, dan moet je voor straf de afwas doen." Ze hebben ook de regel: «Wie kookt, hoeft niet af te wassen». Dat motiveert 'opeens' haar man en haar kinderen om wat vaker te koken.

Janet heeft de knop in haar hoofd omgezet. Ze ziet afwassen als iets leuks. Ze vindt het heerlijk als de keuken schoon en opgeruimd is, dus dat is de beloning die ze voor zich ziet als ze een sopje maakt. Ze gebruikt het ook als een manier om discipline te trainen; ze weet dat drie keer één maaltijd afwassen net zoveel werk is als één keer drie maaltijden afwassen, dus ze wast na de maaltijd direct alles af en dan heeft ze drie keer per dag dat «schone keuken»-gevoel. "Als ik het laat staan, dan ga ik er tegenop zien en dan vind ik het opeens minder leuk, dus beter doe ik het direct, dan ben ik er maar vanaf.", zegt ze.

Haar kinderen hebben er iets anders op gevonden. Die maken er een spelletje van. Of een wedstrijd. In het begin vonden ze het vervelend en begonnen ze te zeuren als Janet ze op hun verantwoordelijkheden wees. Janet ging dan niet in op het gezeur, maar startte de onderhandelingen: "Ik wil best de afwas doen, maar dan moet daar wel wat tegenover staan. Stofzuigen jullie het huis? Lappen jullie de ramen? Vouwen jullie de was op? Maken jullie de badkamer schoon? Je vader werkt 40 uur per week, ik werk 40 uur per week en jullie hebben 40 uur per week school en huiswerk. Als je een goede reden kunt verzinnen waarom ik al het werk alleen moet doen, terwijl de rest van dit gezin op haar krent blijft zitten, dan ben ik best bereid om daar naar te luisteren, maar zolang hier vier mensen de boel vies maken, zullen er ook vier mensen de boel schoon moeten maken."

Haar man Jan had al een paar keer gezegd dat ze dan maar een nieuwe vaatwasser moesten kopen. Janet moest hem eerst een keer of tien uitleggen dat een nieuwe vaatwasser het probleem van het huishouden niet oploste, maar toen begreep hij het en begon hij de voordelen ervan in te zien. Dus nu is de vaatwasser al een maand of drie kapot, hij kan niet meer gerepareerd worden, en ze hebben even geen geld voor een nieuwe.

Ik geloof dat mijn vaatwasser ook kuren begint te krijgen...