Ik moet niks...

Vrijwel alle verhalen worden verteld vanuit de eerste persoon ("Ik zat in het park, toen ik plotseling...") of vanuit de derde persoon ("Janet zat in het park, toen ze plotseling...).

Er zijn twee uitzonderingen. Er zijn twee exotische diersoorten die verhalen vertellen in de tweede persoon. Voetballers zeggen «jij» maar bedoelen «ik» of «wij» ("Je komt het Park Stadion binnen, je begint optimistisch, maar als je met 10 - 0 achter komt, dan weet je: dit wordt moeilijk..."). Nog vreemder zijn de schrijvers van Help Jezelf-boeken, die echt «jij, de lezer» bedoelen: "Je zit in het park, en plotseling denk je: «ik ben niet gelukkig...»".

Die schrijvers zijn Superieure Wezens. Ze trekken zich niets aan van de privacywetten, maar kruipen gewoon in mijn hoofd en vertellen me wat ik denk, wat ik wil en wat ik weet: "Je vindt jezelf te dik, je wilt er iets aan doen, maar je weet niet wat." Sommigen gaan zelfs nog verder en geven orders aan hun lezers: "Kom van die bank, luie vreetwolf, en stop met jezelf volstoppen met chips!" Vanuit hun ivoren toren van superieure arrogantie praten ze hun oliedomme lezers een negatief zelfbeeld aan, dat zou moeten leiden tot een schuldgevoel. Als «je» nou maar luistert naar De Alwetende Superieure-God-Auteur en strikt de orders opvolgt van de Dominante Drill-Sergeant-Schrijver, dan komt het uiteindelijk nog wel goed met «je, arme lezer»...

Helaas... Het komt niet goed.

Nel heeft alle dieetadviezen opgevolgd en ze is nog steeds te dik.

En ik MOET niks.

Sommige mensen hebben een drill-sergeant nodig om in beweging te komen of om goede voornemens uit te voeren, maar die drill-sergeant werkt altijd maar kort (zeker als je zelf die drill-sergeant bent). Mezelf af en toe een schop onder mijn (te dikke) kont geven is prima, maar het moet niet op mishandeling gaan lijken.

Er zijn hele volksstammen die denken dat je anderen alleen kunt motiveren met «the carrot and the stick», alsof we ezels zijn die worden beloond met een onbereikbare wortel voor onze neus en stokslagen krijgen als we niet hard genoeg lopen. Dat werkt op korte termijn en alleen voor degene die op de kar zit, want de ezel zelf wordt er niet vrolijk van.

Janet legt dat beter uit: "Ik MOET dit, ik MOET dat... Het is de hoogste tijd dat ik eens even ga ONT-moeten.", en dan ontmoet ze mij, haar vriendin, en dan gaan we een uurtje tennissen.

Help Mezelf boek

Dit is geen Help Jezelf boek. Het is in de eerste persoon geschreven, dus het is officieel een Help Mezelf boek.

Het schrijven van dit boek was voor mij een proces van bewustwording, van nadenken, van onderzoek naar feiten en alternatieven, van zelf al die gekkegeit uitproberen en erom lachen als het weer niets opleverde, van diep in mezelf kijken en uitvissen wat eigenlijk het meest belangrijke voor me is, en hoe ik dat kan realiseren. Aan het einde van deze etappe (nu dus) heb ik met veel plezier een flink aantal stappen gezet in de richting die voor mij de juiste is. Ik heb het gepubliceerd, omdat ik hoop dat anderen er misschien ook nog iets aan hebben, aan mijn reisverslag door deze wonderbaarlijke wereld van eten en leven. Ik zal echter nooit zeggen dat mijn lezers dezelfde route maar moeten volgen, «want dan komt het uiteindelijk nog wel goed met je...»

Ik denk dat mijn lezers intelligente mensen zijn, die nieuwsgierig zijn naar feiten en kennis om hun leven aangenamer en interessanter te maken, die actief werken aan oplossingen, die houden van grappige boeken, geschreven door iemand die haar lezers respecteert en liefheeft. Mijn lezers weten best wat ze willen (namelijk: gezond en gelukkig zijn). Ze zoeken hooguit naar een helpende hand die in de juiste richting wijst, iemand waar ze vertrouwen in hebben, een beetje informatie en een beetje motivatie. Elke lezer is geweldig, fantastisch, en zoekt alleen maar een positief beeld van zichzelf, van gezond eten en drinken, en van actief bezig zijn. Denk ik...

Geluk is een keuze

Soms vind ik het moeilijk om aan mijn patiënt uit te leggen dat hij zijn negatieve zelfbeeld alleen maar aan zichzelf te danken heeft. Het kost echt niets om van "bah, volkorenbrood" je gedachte te wijzigen in "ik kan daar wel aan wennen, na een tijdje ga ik het vast lekkerder vinden dan witbrood". Het is echt alleen maar een kwestie van een knop opzetten.

Positief denken. Gelukkig zijn is een keuze. Zoek geen excuses; zoek oplossingen. Genieten kan je leren, maar open staan voor de eerste stap in de goede richting, daar kan niemand je mee helpen, dat moet je echt zelf doen. Welke richting je op wilt, dat mag je helemaal zelf bedenken. Je hebt daarbij de vrijheid om je eigen regels te maken; als het werkt, dan is het goed. Als je dat echt begrijpt, dan is dat alle motivatie die je nodig hebt, dan kan je zelfs het onmogelijke mogelijk maken.

Kuddedieren leren orders opvolgen. Ezels volgen de wortel en ontlopen de stokslagen. Intelligente mensen doen hun best alles te begrijpen, zodat ze kunnen kiezen wat het beste voor ze is. Als mijn lezers mijn verhaal niet begrijpen, dan is dat mijn fout, dan had ik het gewoon beter uit moeten leggen. Ik hoop dat mijn intelligente lezers me dan een berichtje sturen, zodat ik nog wat van jullie kan leren...

Ik vertel hoe gemakkelijk ik gezond eten heel lekker maak. Ik vertel over mijn prettige ervaringen met het aanleren van betere gewoontes, en de lol om uit te vinden op welke manier dat het beste werkt. Het zijn geen negatieve emoties zoals schuldgevoel en schaamte, maar juist positieve emoties zoals plezier en gemak die ik door wil geven. Daardoor moet ik vaker een patiënt afremmen om niet te hard van stapel te lopen met het stappenplan, dan dat ik iemand moet motiveren om ermee door te gaan. Dat begrijp ik best: iedereen heeft haast om zo snel mogelijk gelukkig en gezond te worden.

Fascinating and fulfilling

Niemand hoeft mij te motiveren om mijn idealen te bereiken. Het probleem is dat ik niet altijd weten hoe ik dat het beste kan doen, en ook vergeet ik door mijn dagelijkse bezigheden vaak waarom ik het allemaal doe: we leven maar één keer en we willen graag dat ons leven zo compleet en fascinerend mogelijk is. We proberen van alles, en later ontdekken we pas wat we beter niet hadden kunnen doen.

Je kunt niet aan het einde op «fast rewind» drukken en het over doen... Hoewel... Ik bedenk nu opeens dat het een hemelse ervaring zou zijn om volgende week mijn eigen begrafenis te vieren. Iedereen zegt dan altijd mooie dingen over de overledene, maar ik ben er natuurlijk gewoon zelf bij om van al die welgemeende complimentjes te genieten, ha, ha, en dan begin ik de volgende dag gewoon een nieuw leven...

We maken allemaal fouten, maar als we ons verstand gebruiken, als we van onze fouten leren, als we dingen veranderen en verbeteren, dan gaan we wel steeds vooruit, stapje voor stapje, in de richting van de eindstreep (waar we voorlopig nog niet aan toe zijn, want we hebben nog heel veel fascinerende dingen te beleven). Ons enige doel is om onze reis zo lang en prettig mogelijk te maken. We willen allemaal fascinating and fulfilling leven, en elke dag krijgen we daar weer een nieuwe kans toe.

Mijn ideaal is om gezonder te worden, slanker en fitter, om meer energie te hebben en om positieve emoties te beleven. Als jij, mijn lezer, datzelfde ideaal hebt, dan vind ik het heerlijk als ik je daarbij kan helpen, met informatie over voeding en door mijn beroepsgeheimen met je te delen. Dat vind ik fijn, iets voor anderen doen. Dat maakt mijn leven fascinating and fulfilling, compleet en fascinerend.

Je mag zelf weten wat je er mee doet. Het is jouw dag, het is jouw lichaam, het is jouw leven. Ik hoop dat je verstandige keuzes maakt, zodat jij ook op de eindstreep tevreden en voldaan terug kunt kijken op een compleet en fascinerend leven.

De mooiste verhalen eindigen altijd met dezelfde woorden:

En we leefden nog lang en gelukkig...