Vroeger luisterde ik naar anderen...

Ik ben goed bezig: ik neem me voor om eerst mijn huis schoon te maken, daarna wil ik dat al mijn cliënten gelukkiger vertrekken dan dat ze de praktijk binnengekomen waren, tussendoor neem ik de tijd om te ontbijten en te lunchen, na het werk loop ik eerst naar de winkels om verse groenten te kopen, dan ga ik een lekker potje koken, en als beloning voor het uitvoeren van al die goede voornemens krijg ik dan een heerlijk diner waar ik uitgebreid van kan genieten.

Helaas.

Inbrekers!

Ze stelen (piep) het meest kostbare dat ik heb: mijn tijd, die ik (piep) zo hard nodig heb om alles te doen wat zo belangrijk voor (piep) me is.

Vanmorgen (piep) ging het nog redelijk: vannacht (piep) waren er maar vierhonderd (piep) (piep) (piep) «likes» op mijn Facebook binnen gekomen, ik kreeg slechts vijf whatsapp berichtjes (piep) terwijl ik onder de douche stond, drie (piep) e-mailalerts tijdens het ontbijt, en vier (piep) telefonische verkopers terwijl ik in de auto zat, dus dat was in een uurtje gepiept. Toen ik mijn computer aanzette, werd het wat lastiger. Eerst moest ik een paar uur lang allerlei administratieve handelingen verrichten voor het in stand houden van ons 'efficiënte' zorgverzekeringsstelsel. Dat hoort bij mijn werk, dus dat doe ik met plezier; mijn cliënten hebben een geriefelijke wachtkamer met een koffieapparaat, dus die hebben er geen problemen mee als ik met dringender zaken bezig ben dan hun gezondheid. Maar toen ik de eerste afspraak binnen piep-eh-riep, kwamen er met die patiënt ook gelijk allerlei telefoontjes en e-mails en berichtjes binnen, en allemaal even dringend, dus het werd me onmogelijk gemaakt om ook maar te luisteren naar wat mijn patiënt te vertellen had.

Stop!

Nu mogen anderen eerst eens naar mij luisteren

Wanneer ik iemand opbel, verwacht ik niet te horen: "Over een kwartiertje kan ik u te woord staan, blijft u maar even aan de lijn.", maar als ik met diezelfde mensen een gesprek heb, dan laten ze me rustig een kwartier wachten omdat ze met iemand aan de telefoon zitten. Ik zag laatst in een restaurant een tafel met drie mensen die gedurende het hele diner geen woord tegen elkaar zeiden; ze waren alleen maar met hun telefoon bezig, zelfs terwijl ze het eten naar binnen schoffelden.

Telefoon en e-mail en sociale media zijn hulpmiddelen, geen hindernissen.

👣 Ik reserveer voortaan 30 minuten aan het begin van de dag en 30 minuten aan het einde van de dag voor 'inbrekers' als e-mail en andere berichten. Ik zet mijn timer en zorg dat ik er niet overheen ga.

Ik ben opeens veel korter en zakelijker met mijn antwoorden, ik beslis in nanoseconden wat niet de moeite van het lezen waard is, en ik kan me de rest van de dag beter concentreren op andere zaken.

👣 Ik zet voortaan de telefoon / e-mail / sociale media op de vliegtuigstand tussen ... en ...

Als ik tien keer per dag 'even' een factuur moet maken of een betaling moet doen, dan moet ik vijftig keer per week het factuurprogramma starten of inloggen op de website van de bank. Als ik alle betalingen en te factureren zaken in het bakje «woensdag» gooi en het op woensdagochtend als eerste afwerk, dan spaar ik daarmee tijd en ergernis uit. Ik kan me zo beter concentreren op mijn taken en maak veel minder fouten. Het beroemde «multi-tasken» is bewezen minder effectief dan focussen, concentreren, doorpakken en afwerken.

👣 Voor regelmatig terugkerende administratieve werkzaamheden reserveer ik voortaan een vast moment.

Als ik 'opeens' bedenk dat ik nog iets anders moet doen (mijn tandarts bellen, of ik krijg een goed idee voor een hoofdstukje in mijn boek), dan is het wel belangrijk om dat idee even op te slaan, bijvoorbeeld door het op een geel memoblaadje te schrijven of door het even in te spreken op mijn telefoon, maar het is niet efficiënt als ik dat idee laat inbreken in de activiteit waar ik op dat moment mee bezig ben.

👣 Verzin een manier om To-Do Items efficiënt te onthouden.

Daarnaast is het bewezen dat mensen die steeds tijd tekort komen meestal te veel tijd besteden aan Inbrekers!, aan dingen die dringend zijn maar niet belangrijk, terwijl ze 'vergeten' om tijd te besteden aan dingen die belangrijk zijn maar niet dringend.

👣 Maak een To-Do Lijst die rekening houdt met de belangrijkheid van elk punt.

En de laatste is ook de beste:

👣 Stel belangrijke beslissingen voortaan uit tot de volgende dag.

Slaap er een nachtje over

Terwijl ik ergens een nachtje over slaap, maakt mijn onderbewustzijn overuren om alle ervaringen van de afgelopen dag netjes op een rijtje te zetten. Als ik de volgende ochtend wakker wordt, dan is mijn eerste gedachte in meer dan 95% van de gevallen ook inderdaad de goede beslissing. Uit onderzoek van Uma R. Karmakar van de Harvard Business School bleek echter het tegenovergestelde: na een nachtje slapen waren de proefpersonen minder bereid om geld uit te geven aan de tas van hun keuze. Doctor Uma vond dat een slechte beslissing. Zij werd waarschijnlijk betaald door de fabrikant van die tas.

Ik ga liever uit van de resultaten van mijn eigen onderzoek. Ik kreeg een e-mail met een contract van een uitgeverij, die mijn boek in zo ongeveer de hele wereld wilde uitgeven. Ik was euforisch. Ik wilde eigenlijk direct het contract tekenen en terugsturen (ze hadden dat ook heel gemakkelijk voor me gemaakt). Een nachtje slapen later was die euforie wat minder, dus ik ging eerst de kleine lettertjes eens ontcijferen: ik was niet beroemd, dus ging het feest alleen door als ik GBP 2.500 eigen bijdrage betaalde aan hun kosten. Op het internet vond ik stapels klachten en teleurstellingen van eerdere klanten van die uitgeverij. Ik bedacht dat ik voor GBP 2.500 een hele serie boeken kon laten drukken. Aanmelden bij eBoek-verkopers is gratis. Publiciteit maakte die publisher niet, dus dat moest ik toch al zelf doen, kortom: ik was ZO BLIJ dat ik er een nachtje over had geslapen... En, inderdaad, zoals die andere onderzoekers ook al vonden: ik was opeens NIET meer bereid om geld uit te geven, maar dat was wel de juiste beslissing.

 👣 Twijfel komt door gebrek aan kennis. Ga op onderzoek uit.

Vroeger luisterde ik naar anderen...

👩‍⚕️ Wat anderen zeggen, dat interesseert me tegenwoordig niet zoveel meer. Mensen die praten zijn meestal alleen geïnteresseerd in zichzelf. Mensen die luisteren zijn vaak geïnteresseerd in anderen.

Ik luister naar mijn verstand en mijn gevoel, naar mijn lichaam, mijn geest en mijn ziel. Ik heb voedsel nodig en rust, actie en ontspanning, voldoening en slaap.

Ik luister naar mijn patiënten, mijn cliënten, mijn familie en mijn vrienden. Als ze klagen, dan zet ik ze uit. Als ze op zoek zijn naar oplossingen, dan kunnen ze beter beginnen met naar mij te luisteren.