Als een lezer een heel boek uit heeft gelezen, zonder af te haken toen het moeilijk werd of saai, dan verdient die lezer een beloning: dit gratis griezelverhaal. Het is echter nog maar de vraag of het een beloning is. Het is zo gruwelijk, zelfs de schrijfster krijgt er nachtmerries van. Het ergste is: het is allemaal echt waar. En je hoeft al helemaal niet te hopen op een happy end. Dus je kunt nu nog afhaken. Je hoeft niet verder te lezen, weet je... Je luistert niet? Goed, dan moet je het zelf maar weten. Ik heb je gewaarschuwd. Je weet dat schrijvers niet aansprakelijk zijn of kunnen worden gesteld voor de gevolgen van het gedrag van hun lezers...

De Vimpoer

Please, allow me to introduce myself: I'm a creator of wealth and taste.

Ik ben de Vimpoer.

Ik ben blij dat ik wat ruimte krijg in dit (verder vrij onzinnige) boek over eten en over leven. Het is namelijk de hoogste tijd dat ik enkele hardnekkige geruchten en notoire leugens voor eens en voor altijd de wereld uit help.

Zowel over eten als over leven weet ik veel meer dan dat betweterige vrouwmens dat met haar heksennagels alle voorgaande pagina's volgekrast heeft. Mijn kennis is daarbij niet gebaseerd op een jaar of tien kijken naar een beperkt aantal patiënten, nee, ik baseer mijn mening op de wetenschappelijke resultaten van honderdduizenden onderzoeken die decennialang wereldwijd uitgevoerd zijn door miljoenen (door mij) goed betaalde wetenschappers, en mijn adviezen worden letterlijk opgevolgd door miljarden overgelukkige consumenten.

It's no mystery to me
The game of senses
For a diminished fee
No expenses

Eerst even iets over het woord «dieet». Dieta is Latijn en het betekent «een manier van leven». Wie heeft verzonnen dat jezelf uithongeren een manier van leven is, is niet goed bij haar paasei (gemaakt van romige melkchocolade, met voedzame melk van een kerngezonde paarse koe). Als een dieet een natuurlijke manier van leven zou zijn, dan zou iedereen het moeiteloos de rest van haar leven volhouden. Complete onzin dus.

Diëten zijn slecht voor je gezondheid. Neem het bekende Water-en-Brood-dieet, dat in de jaren 1940-1945 werd voorgeschreven in Bergen-Belsen, Dachau, Siberië en langs de Birma spoorlijn. Miljoenen volgers van dat dieet konden het niet meer navertellen, en de rest, weldoorvoede mensen die skeletten geworden waren, vierden het einde ervan als een bevrijding.

Het woord moet voortaan correct geschreven worden: die-eet (meervoud en werkwoord: die-eten). Het verwijst naar de gelukkige levensgenieter die van eten zijn leven heeft gemaakt.

Zogenaamde wetenschappers zeggen dat mensen met obesitas tussen de 5 en 20 jaar korter leven. Fake news! Santa Claus is het onsterfelijke, overgewichtige bewijs van het tegendeel. Die lacht om al die sprookjes. Ho, ho, ho. Sinds het stenen tijdperk is eten de enige bezigheid van de mens: we jagen op eten, we verzamelen eten, we eten, en verder niets. En nu moeten we het opeens allemaal anders gaan doen? Veel eten is natuurlijk. Dik in orde.

Het is net zulke onzin dat dikke mensen geen discipline hebben; je moet flink wat wilskracht hebben om alles te doen wat je verstand als ongewenst gedrag definieert. Je wilt eten, roken, dronken worden, en je doet het keer op keer, terwijl je weet dat het slecht voor je is, puur en alleen omdat je het wilskrachtig wilt.

Dikke mensen hebben meer wilskracht dan wie dan ook. Hun zelfdiscipline is juist de oorzaak van hun overgewicht: ze worden zo dik, omdat ze zichzelf regelmatig gedisciplineerd uithongeren, waarna ze gelukkig weer tot bezinning komen en hun lichaam automatisch zijn natuurlijke ronde vorm herstelt. Ondanks dat de wereld om hen heen ze probeert te stoppen, blijven ze zich volstoppen.

Dikke mensen missen gewoon de juiste informatie. Ze hebben een ander geloof nodig. Daar kan ik, de Vimpoer, ze wel aan helpen.

Elk dier in de natuur doet weinig anders dan jagen op eten, eten verzamelen, en eten. Dikke mensen hoeven zich dus nergens schuldig over te voelen. Integendeel. Ze leven precies zoals Moeder Natuur het bedoeld heeft: vreet zoveel je kunt en besteed geen energie aan iets anders dan eten en drinken.

Als je de enige bent die afwijkt van wat normaal is, dan mag je twijfels hebben over jezelf, maar als miljarden anderen net zo zijn als jij, dan ben je gewoon een trendsetter, en daar mag je zelfs trots op zijn. In de jaren 80 van de vorige eeuw was slechts 15% van de mensheid te dik, maar nu is dat aantal al meer dan verdubbeld, en het percentage stijgt elke dag.

Gezellige dikkerds zijn de toekomst. Magere mensen sterven sneller uit dan de witte neushoorn en de ijsbeer. De meerderheid bepaalt altijd wat goed is en wat slecht. Het is gewoon evolutie: alle mensen zullen binnen twee generaties veranderen in consumensen.

De historie van de hysterie

Ik zal die gezondheids-hysterie even wetenschappelijk-historisch verklaren, in eenvoudige woorden.

In tijden van schaarste (dus: zo ongeveer de hele geschiedenis van de mensheid, totdat ik een jaar of 50 geleden besloot om de touwtjes in handen te nemen) was zwaarlijvigheid een teken van welvaart, van luxe, van een goed leven. Vol trots vullen de Engelsen hun musea met de harnassen van koning Henry VIII (1491 - 1547). Uit de groeiende omvang van het blik blijkt duidelijk dat deze (vooral bij de vrouwen) populaire koning elk decennium wel een paar gezellige kilo's extra lichaamsgewicht aanschafte, zodat hij weer lekker kon gaan shoppen voor een nieuw harnas van de laatste mode. Dankzij King Henry krijgt alles waar je dik van wordt de eretitel King Size. Zijn voorbeeld wordt al 500 jaar nagevolgd: de Engelsen zijn de Europeanen met het meeste overgewicht.

De rest van het Britse volk (die het niet zo goed had als hun koning en gemiddeld ook veel korter leefde), was zo mager als een lat. Was dat een motivatie om gewoon wat minder hard te werken en wat meer fish 'n' chips te eten? Welnee. Ze verzonnen gewoon een list, een leugen, a dirty lie: ze maakten elkaar wijs dat het juist mooi was om slank te zijn. Omdat bijna iedereen mager was, geloofde de meerderheid uit die tijd dat die leugen ook inderdaad de waarheid was. Hoe dom kunnen mensen zijn!

En wat zeggen alle domme magere mensen van tegenwoordig? Ze zijn jaloers op succesvolle dikke mensen, die met een arbeidsongeschiktheidsuitkering lekker de hele dag op de bank voor de TV liggen, terwijl ze eten waar ze trek in hebben. Die arme magere sukkels werken zich te barsten om het leven van de dikke luiaards te betalen. Net zoals de domme middeleeuwers de belasting ophoestten, zodat hun succesvolle koning zich elke tien jaar in een groter model conservenblik kon steken. Kijken die magere sukkels naar zichzelf? Nee! Ze geven mij, de Vimpoer, de schuld van alles.

Treachery and treason
They've always an excuse for it
But when I tell the reason
They still can't get used to it

Weet je wat ze zeggen over verslaafden? Weet je wat men vindt van iedereen die zijn eigen gedrag niet meer in de hand heeft, zoals rokers, drugsverslaafden, alcoholisten, shop-a-holics, work-a-holics, voetbalkijk-a-holics en mensen die niet meer kunnen stoppen met eten omdat het zo lekker is? Ze zeggen dat al die verslaafden slachtoffers zijn, en dat er maar één is die al die ellende op zijn geweten heeft. Er is er maar één die zou moeten boeten voor zijn egoïstische, hebberige gedrag waarmee hij onschuldige en naïeve consumenten de dood in jaagt: de Vimpoer!

BAH!

Wat is de Vimpoer?

Laat het duidelijk zijn: de Vimpoer is geen Vampier.

Ik geef het toe, onze namen lijken wel wat op elkaar, en we zijn allebei onsterfelijk, en we bezitten allebei magische krachten waar geen sterveling ooit van zal kunnen dromen, zelfs niet in zijn gruwelijkste afschuwelijkste nachtmerries, maar de Vampier zuigt het bloed uit zijn slachtoffers waarna hij ze voor dood achter laat, en dat zou ik, de Vimpoer, nooit doen. Wat moet ik met bloed? Ik zuig liever al het geld uit de zakken van mijn slachtoffers, en ik hou ze juist zo lang mogelijk in leven zodat ik gewoon door kan gaan met mijn onschuldige en vermakelijke hobby: geld verdienen.

They say that I must learn to kill before I can feel good
But no, I'd rather kill myself than turn off the gold flood

Inderdaad.

De Vimpoer is geen weerwolf; de Vimpoer is een geldwolf.

Daar ben ik trots op. Veel geld verdienen is het hoogste doel in deze consumptiemaatschappij: miljonairs worden tot president gekozen en miljardairs worden als goden vereerd.

De Vimpoer is niet zo wreed als de Vampier: mijn slachtoffers smeken me, meerdere keren per dag, om meer, meer, meer... en ik geef ze meer. Ik maak ze gelukkig. Ik laat ze meer en meer consumeren, meerdere keren per dag: voor elke alleenstaande een familiezak, voor elk kind een happy menu met genoeg calorieën voor een volwassene, met smaken en kraken die gelukkig maken. Ik sta bekend om mijn gulle hand: in Amerika heb ik in de laatste 25 jaar de gemiddelde grootte van de porties met 40% laten stijgen. Die uitzuiger van een Vampier zou zoiets nooit doen...

De slachtoffers van de Vampier zijn bleek en mager, ze kunnen niet tegen daglicht en ze haten knoflook. Mijn klanten, de consumensen van de Vimpoer, zijn duidelijk herkenbaar aan hun rode neus en hun overgewicht. Ze kunnen tegen knoflook, maar ze eten het liever niet omdat het zo gezond is. Ze kunnen ook tegen daglicht, maar ze houden er niet van; ze zitten liever binnen op de bank, voor de TV.

I've been watching, I've been waiting
In the shadows all the time
I've been preaching, I've been giving
For your sorrow's all my life

De Vampier leeft alleen in verhalen en films. De Vimpoer is echt. Ik loer op je in elke winkel, ik staar je aan vanuit elk schap van elke supermarkt, en ik grijns je toe vanaf elk televisiescherm en elk billboard, met steeds dezelfde boodschap: «Koop mijn producten. Ze zijn onweerstaanbaar verslavend. Ik weet precies wat jij lekker vindt: suiker, zout en vet. Ik stapel die drie ingrediënten zo lekker op elkaar dat je niet kunt stoppen met eten.»

Argeloze, naïeve consumensen reageren onmiddellijk op de lokroep van de Vimpoer. Ze moeten gewoon proeven van die opeenstapeling van suikers, vetten en zouten die de Vimpoer hen van alle kanten bijna gratis aanbiedt.

De Vimpoer laat The American Dream uitkomen

Ze noemen me een meedogenloze seriemoordenaar uit een real-life griezelverhaal. Wat een onzin. Ik ben juist de grootste weldoener van de mensheid uit de geschiedenis. Ik zou een standbeeld moeten krijgen, nee, beter: ze zouden de Two Towers moeten herbouwen, maar dan van peperkoek en suikergoed, geen baksteen maar suikerklonten van 20x40, geen glas in lood maar snacks op brood, en dakpannenkoeken met stroop erop, met op elke verdieping een keten van fast-food restaurants, en geen snel-liften maar spek-takels. Het skelet van het gebouw is natuurlijk van het zwaarste staal, anders zou het spulletje instorten onder het gewicht van al die dikzakken die zich daar komen volstoppen.

Een sprookje? Natuurlijk niet. Ik heb de volledige steun van de huidige president, McDonald's Trump, voor deze plannen: Let's make Americans BIG again! De Amerikaanse kiezers krijgen meer dan ooit voor hun kiezen: America Burst! Dankzij hun haat tegen de Ramadan is Amerika het Mekka van de hedendaagse voedingsindustrie, de leider van de wereld als het gaat om geld verdienen zonder je zorgen te maken over de gevolgen.

De American Dream is HET bewijs dat luiheid, hebzucht en vraatzucht positieve eigenschappen zijn. Jeff Bezos, de Amerikaanse eigenaar van Amazon en de rijkste man ter wereld, bezorgt alle succesvolle, luie, hebzuchtige consumensen op aarde alles wat ze maar willen zonder dat ze van de bank af hoeven te komen. Om die American Dream mogelijk te maken, moeten alle pickers van Amazon elke dag een marathon rennen voor minder dan het minimumloon: als je rijk, dik en succesvol wilt worden, dan moet je anderen onmenselijk hard laten werken en zelf alleen maar profiteren.

Helaas hebben Amerikanen ook een foutje: hun vrijheid. Vrijheid is lastig. Vrijheid betekent dat je zelf moet kiezen. Vrijheid maakt consumenten onzeker. Weet je hoe moeilijk het is om in de supermarkt te kiezen tussen 123 verschillende soorten ketchup?

Gelukkig is er een oplossing voor dat probleem: verslaving.

De Vimpoer houdt van domme mensen.

Vrijheid is onafhankelijkheid.

Verslaving is afhankelijkheid.

Verslaafden hebben een obsessie voor tabak of dope of drank of sex of gokken of werk of eten. Ze kunnen niet meer stoppen met shoppen. Ze moeten roken, slikken, gokken, blowen, drinken.

Heerlijk, toch? Al je onzekerheden zijn in één klap opgelost. Al het andere is compleet irrelevant. Je financiële problemen, je gezondheidszorgen, al die ellende met al die mensen uit je omgeving die dag en nacht tegen je lopen te zeuren dat je moet stoppen met datgene dat je zelf het fijnst vindt: allemaal onbelangrijk.

Stel dat verslaafden zouden toegeven dat al hun problemen worden veroorzaakt door die drank, tabak, drugs of al dat lekkere eten waar ze niet meer van af kunnen blijven. Stel dat gokverslaafden zouden begrijpen dat die gokkast (waar ze een maand uitkering in een uur ingooien) is gemaakt om de eigenaar van de kast, de eigenaar van het lokaal en mij, de Vimpoer, een fijn inkomen te garanderen, zonder dat wij ervoor hoeven te werken. Stel dat die domme gokverslaafde zou nadenken en zou snappen dat het onmogelijk is om meer geld uit die kast te halen dan hij er zelf ingooit, in ruil voor een paar rondjes gezond vers fruit achter een ruit. Ja, dan krijg ik, de Vimpoer, een probleem. Vandaar dat ik zo dol ben op domme mensen. Domme mensen denken niet. Domme mensen doen liever. Ze doen wat ik ze opdraag. Daar houd ik van.

Twee groepen zijn gevoelig voor verslaving: creatieve mensen en domme mensen. Intelligente mensen snappen dat ze aan bepaalde dingen beter niet kunnen beginnen, ze begrijpen dat ze er mee op moeten houden voordat het te laat is, en ze begrijpen zelfs dat stoppen met een verslaving donders moeilijk is, dus dan doen ze gewoon nog meer hun best om er af te komen. Domme mensen maken de vergissing dat ze denken dat hun verslaving een beloning is. Daarbij weigeren alleen domme mensen om hun fouten toe te geven en volharden ze in hun domme gedrag. Creatieve mensen voelen zich vaak onzeker (het succes van creativiteit in het verleden dringt nou eenmaal de verplichting op tot nog meer creativiteit in de toekomst, en dat kan niemand garanderen), dus ze maken de denkfout dat drugs of drank helpt bij het maken van een volgende creatie. Uiteraard is dat een denkfout, want drank en drugs maken hen juist minder productief en creatief, waardoor ze er nog meer van gaan kopen. Daarom houd ik, de Vimpoer, de consumens het liefst zo dom mogelijk.

Uiteraard is dat voor hun eigen bestwil. Stel dat verslaafden gaan denken dat hun gewoonte geen beloning is, maar juist een straf. Hun hersenen zijn daar niet op gebouwd. Ze zouden het beloningsstelsel in hun hoofd moeten her-programmeren om zoiets voor elkaar te krijgen. Als ze zo sterk zouden zijn om toe te geven dat ze zwak waren, dan zouden ze ook sterk genoeg zijn om ertegen te vechten en dat gevecht te winnen. Gelukkig ben ik, de Vimpoer, veel sterker.

I understand the changes
Long after you closed the door
You think that you know what you're doing
But I give you what you came here for

Waarom zou je vechten tegen een verslaving? Je kunt er oud mee worden. Ik ken een opa van 93 die elke dag drie pakjes zware shag rookt. Ik kende een man, Taiho Koki, de grootste sumo worstelaar aller tijden, die 72 jaar oud is geworden met zijn gewicht van 153 kilo voor een lengte van 1,87 meter (BMI 43,8).

Waarom zou je vechten tegen een eetverslaving? Elke pasgeboren baby heeft een eet-reflex, en elke baby is dom geboren en dolgelukkig. Denk niet verder na: niet weten, maar eten! Elke verdere ontwikkeling is slecht voor mijn economie.

Al die verhalen over gezondheid en langer leven, ik lach erom. Wat heb ik er aan om 10 jaar ouder te worden als ik die extra jaren in een zorgcentrum moet doorbrengen tussen oude knarren die alleen maar zitten te zeuren over hun suikerziekte, hun zere knieën en wat ze allemaal niet meer mogen van de dokter?

Wie is de Vimpoer?

De Vimpoer zegt: geniet van het leven, het duurt maar even. Geniet van al die dopamine die de Vimpoer met zijn producten in je hersenen oproept. Verziek je kostbare tijd niet met allerlei activiteiten. De Vimpoer weet pas wat leven is: op de bank voor de TV met een flinke zak chips, een megazak M&Ms, een vijf-literfles cola, een kilo roomijs met karamel en pinda's en chocolade en slagroom, een trog patat met een emmer pindasaus en een kuip kipkluifjes, een stapel broodjes hamburger als toetje, een krat bier of een vat wijn om het weg te spoelen, een pizza met vier soorten kaas er achteraan om dat steeds terugkerende hongergevoel te verslaan en vooral niet het risico nemen om boeken te lezen, want daar staat alleen maar onzin in. Kijk liever een fijne voetbalwedstrijd of een soap serie of dat fascinerende programma over dat stelletje halve zolen die zonder roomservice op een onbewoond eiland moeten zien te overleven. Dat is kwaliteit van leven. En, eerlijk is eerlijk, je hebt alle vrijheid om zelf te kiezen aan welke verslaving je jezelf het liefst overgeeft.

And now I'm tired of joking
I know you like it to be free
Where did you think you were going?
Don't think: you better go with me

Wie is die mysterieuze Vimpoer, die al deze belangrijke informatie gratis en belangeloos deelt met iedereen die erin geïnteresseerd is?

Please, allow me to introduce myself: ik ben de Vimpoer. Mijn naam staat voor: Voedsel Industrie Maakt Producten Onweerstaanbaar En Rendabel.

Ze zeggen dat ik indirect verantwoordelijk ben voor 3 tot 4 miljoen doden per jaar, wereldwijd, als gevolg van overgewicht en ongezond eten. Een leugen. Die mensen zouden zonder mij van de honger gestorven zijn.

Ze zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor het stijgen van het percentage van consumensen met obesitas en overgewicht over de hele wereld, dat mijn werk en mijn producten een directe aanslag zijn op de volksgezondheid. Wat een onzin. De Vimpoer vult, terwijl de rest lult. Als het waar zou zijn dat overgewicht de toekomst van de mensheid bedreigt, waarom doet niemand er dan iets aan? Het tegendeel is waar: de wereld omarmt de producten van de Vimpoer en kan niet meer stoppen om er zoveel mogelijk van te kopen en te eten.

Wil iemand nog meer bewijs van mijn onschuld?

Geen probleem.

Ik leg gewoon de keiharde cijfers op de eettafel.

Confidential information
It's in my diary
This ain't my investigation
It's a public inquiry

Keiharde €uro's, dure lessen

Na een zware dag vol geld verdienen heb je natuurlijk geen zin meer om te koken. Je wilt lekker in een restaurant eten, liefst zo goedkoop mogelijk.

Weet iemand hoeveel een kok kost? Weet je hoeveel werk het is om een maaltijd te bereiden? Weet je hoeveel vers eten een restaurant in voorraad moet hebben en hoeveel daarvan wordt weggegooid als het niet besteld wordt? Gezond eten is niet alleen smakeloos, het is ook belachelijk duur.

Klanten willen graag constante kwaliteit: "Ober, deze biefstuk smaakt anders dan die van vorige week..." - "Hij komt ook van een andere koe, mevrouw."

Dan komen restaurants al snel bij de Vimpoer terecht: overheerlijke kant-en-klare voorgebakken diepvries van een constante kwaliteit uit mijn spotgoedkope voerfabriek, populair gemaakt door dagelijkse reclame-bombardementen, herkenbaar aan het «I love it»-logo van de fast-food keten. Uitpakken, frituren en afrekenen: de Vimpoer maakt elk restaurant onweerstaanbaar en rendabel.

Wat denk je van de sportkantine? Sla en wortels kan je niet bewaren tot volgend weekend. Elke A-junior kan een kroket in het vet gooien, die na drie maanden in de diepvries gewoon met een gegarandeerde winst van 200% verkocht kan worden. Laat 100 kinderen kiezen tussen patat met kroket of gestoomde groente met een champignon-omelet. De Vimpoer wint altijd...

Heb je zorgen over de zorg? Hebben we geen arbeidskrachten genoeg om al dat werk te doen? De Vimpoer heeft een simpele oplossing: voortaan krijgt iedere ziekenhuispatiënt en elke bejaardenflatbewoner elke dag een fast-fried low-price, high-calory happy menu: elke happy domoor weet dat lachen goed is voor je gezondheid, en we lossen er in één klap alle begrotingstekorten mee op.

Is gezondheidszorg onbetaalbaar? Doek dat hele circus gewoon op. Weg ermee. Geen zorg is een hele zorg minder. Drink flink op je gezondheid, dat is veel goedkoper, en zo verdient de Vimpoer er ook nog wat aan.

De wetenschap weet waarom

The secret of my success?

Het is wetenschap!

Eerst een saai verhaaltje (geeuw...), een beetje wetenschap (gaap), slaapverwekkend dus (geeuw), over de aanstekelijke gewoonte om alles na te doen wat we om ons heen zien. Zelfs ik moet ervan gapen (geeuw), zo saai. Ik durf te wedden dat je ondertussen ingedut bent, of minimaal zin hebt om eens lekker te geeuwen, dankzij mijn (geeuw) aanstekelijke suggesties. Zo steek je gelijk je hele omgeving aan met je geeuwhonger. Als je nu om je heen iedereen ziet geeuwen, roken, vreten, zuipen, en ze daarbij hoort vloeken, klagen, schreeuwen om meer, dan ga je het zelf ook doen.

Apengedrag, noemt Charles Darwin dat. Rendabel, noemt de Vimpoer dat. Reclame werkt zo. Je piekert er niet over om het uit te zetten. Je reageert direct, als een geprogrammeerde robot: je rent naar de koelkast, naar de winkel, en je begint te consumeren, of je wilt of niet. Reclame maakt producten niet beter, alleen veel duurder, maar het aangeleerde psychologische plezier dat je krijgt wanneer je al je geld aan de Vimpoer geeft, dat is echt onbetaalbaar.

Tot ruwweg 50 jaar geleden had de mensheid een vrij constant gewicht: als iemand genoeg gegeten had, dan stopte hij en ging hij andere dingen doen. 50 jaar geleden kwam de Vimpoer, met reclame, met kant-en-klare producten, met gemak en overheerlijke smaken. Hij leidde een leger van wetenschappers die de voedingsindustrie compleet ondersteboven keerden. Hij veroverde de wereld met zijn nieuwe geloof van vet-zout-suiker, van snel klaar en goedkoop.

Hij keek naar het ontwerp van «de mens», corrigeerde de foutjes, en schiep «de consumens».

Als ik een consumens laat kiezen tussen «small», «medium» en «large», dan denkt de meerderheid dat «small» wel een erg kleine beloning is, dat «large» ze hebberig en schrokkerig doet lijken, dus ze kiezen massaal voor «medium». Dus dan maakt de Vimpoer «medium» gewoon zo groot als «large». Daarna bezuinigt hij «small» eruit en geeft ze er «extra-extra-extra-large» voor in de plaats: voor een paar extra centen krijgt iedereen het prettige gevoel een stuk voordeliger uit te zijn.

Mijn wetenschappers ontdekten ook dat consumensen direct reageren op stickers zoals «Hot Deal!» en «Nu nog goedkoper». Het Shopping Brain van de moderne consumens is niet in staat om zo'n buitenkansje te laten lopen. Zelfs zunige Zeeuwen trekken hun knip. De rest trekt hun credit card of betaalt contactloos met hun mobiele telefoon. Dat is nog veel fijner: als de financiële drempel onzichtbaar is geworden, dan ervaren de consumensen het uitgeven van geld als een genot dat eigenlijk alleen voor de Goden is weggelegd. Voor de Vimpoer is dit buitengewoon prettig: zonder de prijzen te verlagen stijgen de verkopen dramatisch, net als trouwens het aantal gevallen van «bankroet vanwege te veel uitgaven aan aanbiedingen om geld te besparen».

De mooiste uitvinding van mijn wetenschappers is... de dieet-industrie. Eerst overtuig ik mijn consumensen dat ze al hun geld aan fast-food moeten uitgeven. Dan stuur ik allerlei serieus kijkende mannen in witte jassen op pad, die met opgeheven vingers zeggen: "U bent te dik! Voel u schuldig! Volg mijn dieet! Dat kost u gegarandeerd zoveel geld dat u niets meer over heeft om van te eten! Zo valt u in vier maanden minimaal 20 kilo af!" De kans dat ze een eetstoornis oplopen en na afloop van het dieet alle kwijtgeraakte kilo's weer aanvreten is maar liefst 18 keer hoger dan bij mensen die nooit een dieet volgen. Tel uit mijn winst. En dankzij die dieet-eet-stoornis komen ze daarna in sneltreinvaart weer bij me terug voor het volgende dieet. Het is een vicieuze cirkel die nog ronder is dan de pens van King Henry VIII.

Het werkende bestanddeel in die formule is: angst. Mijn dieet-goeroes stoppen de consumensen vol met onzekerheid: "Je mag geen gluten, geen dierlijk vet, geen koolhydraten, tarwe is slecht voor je en melkproducten zijn nog veel erger, in groenten zitten gifstoffen en in vlees zitten hormonen." En als je hun goede raad opvolgt en voortaan alleen nog maar als een konijn op rauwe wortels knaagt, dan eet je weer te eenzijdig, en dat is niet alleen dodelijk vervelend, maar ook dodelijk voor je gezondheid. Dus het enige dat dan nog overblijft zijn de M&Ms, de familiezakken chips, de super-size hamburgers, de frisdrank XXL, en Franse friet met mayo.

Marketing is zo simpel. Je hoeft alleen maar te weten hoe de hersenen van consumensen werken...

So pleased to meet you
Now you've guessed my name
It's no longer puzzling you
What's the nature of my game

Succes is simpel: suiker, vet en zout

Suiker, vet en zout zijn schaars in de natuur. Daarom vinden consumensen het zo lekker: menselijke hersenen zijn al miljoenen jaren getraind om die drie smaken als een beloning te beschouwen. Mijn voedingsindustrie maakt op grote schaal misbruik van die kennis. We maken niet alleen onweerstaanbare smaken voor consumensen met apen-instincten, we beïnvloeden ook hun gedrag, zodat ze zich niet meer kunnen beheersen en altijd terugkomen voor meer, meer, meer. Daarom is het werkwoord «consu-meren» en niet «consu-minderen».

Mijn TV-reclames prijzen geen voedsel aan; ze verkopen emotie: als goede moeder geef je je kind toch zeker yoghurt met extra vet en suiker? In combinatie met geuren en kleuren en constante reclame zijn mijn producten bijna net zo verslavend als cocaïne, maar natuurlijk veel goedkoper.

Ik zal voorbeelden noemen van ondernemingen die succesvol zijn geworden omdat ze goed geluisterd hebben naar de adviezen van de Vimpoer: Starbucks verkoopt (op zich calorie-vrije) koffie, maar «versiert» die met slagroom en karamel (vet en suiker). McDonald's verkoopt een (op zich gezonde) groene salade, maar levert daar een (vet, zout en suiker) onweerstaanbaar lekkere dressing bij, en hun heerlijke krokante laagje om de plofkip staat bol van zout en vet. Vroeger waren er alleen gewone chips en paprika, maar nu zijn er talloze smaken die allemaal gebaseerd zijn op meer zout en vet. IJs wordt opgepimpt met suikers en vetten. Drinkyoghurt wordt zoeter gemaakt en vruchtensap wordt voorzien van extra suiker. De bekende fast-food restaurants zetten goedkoop eten op tafel en zorgen er dankzij het stapelen van suiker op zout op vet voor dat hun klanten steeds vaker terug komen.

Crunchy Tex-Mex Potato Dippers

Ik maak mijn chips onweerstaanbaar voor alle zintuigen. Chips zijn een combinatie van suikers (koolhydraten uit de aardappels), zout en vet. Ik begin om die chips zo dun mogelijk te maken, zodat je er amper op hoeft te kauwen en sneller aan de volgende zak kunt beginnen.

Ik doe veel aan layering en loading (vertaling: het stapelen van verschillende lagen vet, zout en suiker, en het doordringen van elke laag met nog meer vet, zout en suiker) door bijvoorbeeld de aardappelschijfjes te bakken in olie waaraan zout en suiker is toegevoegd en ze daarna rijkelijk te bestrooien met zoute dorstversterkers. Zo versier ik eten, met een boeket van smaakmakers, rechtstreeks uit mijn eigen chemische fabrieken.

Ik geef er gratis een dipsaus bij, waardoor alleen je vingers aflikken al meer calorieën oplevert dan een boterham met kaas. Ik verpak het product in een zo groot mogelijke zak met duidelijke, door reclame getrainde, geruststellende visuele merksignalen. Ik denk lang na over het dynamische imago dat ik wil uitstralen, en verander daarna het opschrift «chips» in «crunchy Tex-Mex potato dippers».

Ik voeg er een belevenis van gezelligheid uit de spot aan toe, met de beste voetballer ter wereld die glimlachend mijn chips naar binnen werkt: dan moet het wel goed voor iedereen zijn. Ik voorzie het geheel van geruststellende kreten als «light», «zuiver plantaardig», «ambachtelijk» en «natuurlijk». Ik bombardeer de advertentiemarkt zo intensief met «Eet je gelukkig»-boodschappen, dat de oorlog in Syrië lijkt op speelkwartier in de ballenbak.

Tenslotte gooi ik de zakken in ruime mate op ooghoogte in de supermarktschappen en verder overal waar ik maar kan, van scholen en sportkantines en ziekenhuizen tot bedrijfsrestaurants en pompstations en treincoupés en vliegtuigstoelen, voor een schappelijke prijs, met gezinskorting als bonus voor de supersizers.

En dan zijn er, verdorie, nog mensen die er niet intrappen!

Elke dag Suikerfeest

Voor die mensen heb ik dus de zoethoudertjes uitgevonden. M&Ms zijn het beste voorbeeld: de combinatie van pinda, chocolade en suiker, zoet op vet op zoet op vet op zout, met een driedubbele textuur en drie verschillende smaken in één, met vrolijke kleuren en grappige mascottes in knalgele zakken, het lijkt wel speelgoed, met kleverige vingers die je af moet likken, zodat je weer snel verder eet: dankzij de Vimpoer is het elke dag Suikerfeest. Als je een beetje neemt, wil je meer, en als je dat ophebt, wil je nog meer, en nog vaker, en dan wordt het moeilijk om op te houden.

Verslavingen zijn, marketingtechnisch gesproken, de enige manier waarmee de ondernemer het hoofd boven water kan houden in de moordende jungle van concurrentie. Suiker, vet en zout is een onweerstaanbare winnende combinatie van holle calorieën waar de ongetrainde consumenten niet tegen bestand zijn.

Sometimes, I feel you're going down, you're so disconnected
Somehow, I know what's to be haunted, to be wanted

Dacht je me te ontsnappen met een fijne boterham? Ik heb er extra suiker, vet en zout aan toegevoegd. Mijn broodjes bevatten meer suiker, mijn plakjes kaas bevatten meer zout en mijn vleeswaren bevatten meer vet. Mijn dressing bevat zoveel vet, zout en suiker dat zelfs een gezonde hap sla een ongezonde happy slapping wordt. Mijn gemodificeerde en gemanipuleerde babyvoeding is zo dik voorzien van reclame dat moeders argwanend de melk van Moeder Natuur afwijzen omdat ze geloven dat mijn product beter is voor de ontwikkeling van hun kind. Mijn fast-food staat het snelst op tafel en is het snelst op, ondanks de enorme porties.

Het allermooiste is wanneer iemand depressief wordt van te veel verkeerd eten, want dan gaat hij nog meer verkeerd eten om die depressie te bestrijden... Eetverslaafden zien overeten als een beloning en een verwennerij, terwijl het natuurlijk juist de straf is die al hun problemen veroorzaakt.

Zout op vet op suiker is goedkoper dan vers voer, het kan langer ingevroren, het is sneller gefrituurd en het levert ook de hoogste winst op voor die lieve Vimpoer, die al die moeite neemt om de wereld van de hongerdood te redden.

Dikke vrienden, steeds dikkere vrienden.

Have some sympathy. Have some taste. And trade your soul for waist.

Big money is beautiful

Als iemand dacht dat mijn vingers alleen met de pap van de voedingsindustrie knoeien, dan onderschat hij de Vimpoer. Mijn nieuwste speeltje is de schoonheidsindustrie. Iedere domoor weet dat de apin met de gouden ring de grootste kans krijgt op haar beurt van de aap op de top van de rots van Gibraltar. Ik hoef alleen maar tegen vrouwen te zeggen dat ze het waard zijn, en ze geven me al hun geld.

Wil je een voorbeeld?

Oké.

Rimpels.

I walked around St. Petersburg
Then I saw it was the time for a change
I held a mirror before her face
Anastasia screamed in pain

Elke rimpel is een prachtige medaille voor levenservaring. Moeder Natuur geeft ze gratis weg aan al haar kinderen die het leven lang genoeg overleven. Rimpels zijn het zichtbare bewijs van de overwinningen die de drager heeft behaald tijdens de veld-tegenslagen in de strijd van leven tegen dood. Er zijn er genoeg die het niet meer kunnen navertellen.

Helaas kon ik, de Vimpoer, geen stuiver verdienen aan al die natuurlijke schoonheid. Geen nood. Ik verzon gewoon de leugen dat rimpels lelijk zijn. Na een paar agressieve reclame-campagnes geloofde iedereen dat ik gelijk had, dus nu verkoop ik kratten crèmes en bergen Botox. Die rimpels gaan met daarmee natuurlijk niet weg, welnee, die rimpelrimmelrommel moet je blijven kopen, het is een verslaving, maar ik maak me daar geen zorgen over, van zorgen krijg je rimpels, dus dat piekeren laat ik liever aan mijn klanten over...

Mijn nieuwste beauty-product is een deodorant die naar zweet ruikt, voor luie mensen, zodat ze net kunnen doen alsof ze gesport hebben.

Iedereen is gelijk, en de Vimpoer heeft meer gelijk dan de rest

De Vimpoer-formule is een instant garantie voor succes. De lagere inkomens hebben geen geld voor gezond voedsel. Vroeger kwamen die arme sloebers om van de honger, maar nu geven ze de Vimpoer snel al hun fast-food geld, zodat ze kunnen eten wat ze lekker vinden en nooit meer hoeven te koken.

Maar ik discrimineer niet, hoor. Voor de Vimpoer is iedereen gelijk. Elke consumens een doel-groep: ik schiet om (langzaam) te doden, met alles wat de moderne wetenschap maar kan vinden. Ik mik op zwakke plekken van instinctief verlangen naar suiker en vetten. Ik prik en prikkel constant, met kleuren en geuren en leuren en zeuren. Ik serveer aangeleerde reflexen met bijbehorende eetstoornissen en obsessies voor eten. Mijn enige doel is het geld van de consumens, en mijn enige belemmering is de wet die mij verplicht om de vreetwolven erop te wijzen dat het toch echt hun eigen verantwoordelijkheid is om niet aan verleiding ten onder te gaan.

Die betweterige juffrouw die dit boek heeft geschreven zou eens moeten toegeven dat ze zelf ook steeds naar excuses zocht om zichzelf te verwennen met lekker veel chocolade, maar toch deed ze het niet. Ze maakte namelijk een grote fout: ze dacht dat ze intelligent was. Ze las boeken. Ze las het boek van David A. Kessler - «Laat Je Niet Volvreten». Nu denkt ze dat ze weet wat de Vimpoer weet. Nu heeft ze opeens het volkomen belachelijke idee dat «jezelf verwennen» betekent dat je de keuken in gaat om daar een gezond hapje te toveren, zoiets als een champignon-omelet met geraspte Emmentaler, of een broodje gezond met brie, of een kopje koffie van vers gemalen bonen die het nichtje van haar vriendin speciaal uit Colombia heeft meegenomen, of een handje zelfgebakken amandelen van de boom van haar vriend uit Spanje (die heeft maar twee kilo per jaar, dus dat is exclusiever dan champagne, en ze maakt de fout om te denken dat «exclusief» hetzelfde is als «lekker»).

Ze zegt dat ze heeft geleerd om op een andere manier te genieten, exclusiever en smaakvoller, door er ook echt de tijd voor te nemen. Eten is belangrijk. Eten is een feest. Geef het de tijd die het verdient. Slowfood. Lezen om te genezen. Zegt ze...

Laat je niet foppen door wat die jongedame je probeert wijs te maken. Mensen die lezen zijn gewoon te dom om TV te kijken en te doen wat de Vimpoer ze opdraagt. Gezondheid is een vies woord. Bewegen en sport zijn slecht voor je: je krijgt er blessures van. Nadenken is heel slecht voor je geestelijke gezondheid. Als de hele wereld de religie van de Vimpoer omarmt en één persoon zegt iets anders, wie heeft er dan gelijk?

I say there is no reason
But you still find grounds to doubt me
You're eating with me, girl
Or you will starve without me

Het is over met de overheid

Wie kan de Vimpoer weerstaan?

Wie kan de Vimpoer verslaan?

Superman?

Superman bestaat niet.

De overheid?

HA!

De overheid beperkt vrijheden en deelt boetes uit, maar alleen degenen die zich aan de regels houden worden gestraft; degenen voor wie die regels bedoeld zijn, doen gewoon lekker waar ze zin in hebben: zelfs de streng verboden drugs weet de overheid niet uit de door haarzelf streng bewaakte gevangenissen te weren.

Een voorbeeld helpt het beste om de rol van onze beschermengel, de overheid, duidelijk te maken. In de tijd van President Obama waren er debatten over gezond eten op scholen. Het probleem was: geld. De gezondheid van onze kinderen was belangrijk, maar geld was nog veel belangrijker, dus de beleidsverandering moest zo goedkoop mogelijk. De overheid had een lijst opgesteld van gezonde gerechten voor schoolkinderen. Daarmee werd de scholen duidelijk gemaakt wat op een verantwoord menu thuis hoort. Iemand kwam op het idee dat tomaat een groente is, dus heel gezond, en je mag er veel van eten. De uiteindelijke uitkomst van het debat was... dat pizza van de lijst van ongezond eten werd overgeheveld naar de lijst van gezond voedsel. Amerika en de gezondheid van de Amerikaanse kinderen waren gered, dankzij een overheid die de juiste beslissingen durfde te nemen.

Als burgers hun verkeersboete of hun belastingen niet betalen, dan krijgen ze een boete, dan komt de overheid het geld wel halen, en anders zijn ze hun huis kwijt en gaan ze de gevangenis in.

Met de Vimpoer gaat de overheid veel vriendelijker om. Mijn bedrijven zorgen voor banen, producten, belastinginkomsten, allemaal belangrijk voor de economie, dus de Vimpoer wordt geen strobreed in de weg gelegd. De overheid neemt fiscaal aantrekkelijke maatregelen voor bedrijven (de vennootschapsbelasting is van 35% naar 20% gedaald en gaat naar 15%, terwijl in dezelfde tijd de BTW voor consumenten vanwege de crisis naar 21% werd verhoogd, en toen de crisis was afgelopen steeg de lage BTW van 6% naar 9%). De overheid hoopt dat de Vimpoer als dank voor alle fiscale kortingen en subsidies bijvoorbeeld werkgelegenheid gaat scheppen, maar de Vimpoer investeert liever in een frietpan, want die is veel goedkoper dan personeel en ik krijg er nog investeringsaftrek voor ook.

De overheid maakt afspraken met de Vimpoer dat de hoeveelheid zout in voeding drastisch naar beneden zou moeten, maar als na geruime tijd blijkt dat daar niets van terecht gekomen is, dan zegt de minister gewoon: "We kunnen er niets aan doen."

De klimaatdoelen halen, daar begint de overheid niet eens aan, want elke maatregel kost (de Vimpoer) geld. Het is veel gemakkelijker en goedkoper om niets te doen.

Eén goede lobbyist krijgt meer voor elkaar dan 17 miljoen kiezers!

Geld is belangrijker dan geluk of gezondheid. Geld kan je meten. Geluk en gezondheid kan je niet meten, maar geld levert altijd een resultaat op...

Just as every politician is a criminal
Is every sinner a saint

De Vimpoer is de STER

Ik krijg alle ruimte van overheid en media om mijn junkies te overtuigen dat mijn slechte bedoelingen hen een onweerstaanbare sensatie zullen bezorgen.

Reclameregels voor alcohol en tabak zijn er niet voor niets: consumensen zijn blijkbaar heel gevoelig voor commerciële hersenspoelingen. Mijn wetenschappers noemen dat Het Placebo Effect: als miljoenen bedrijven elke dag miljarden uitgeven om via reclame aan iedereen duidelijk te maken dat duurdere producten beter zijn, dan is dat omdat reclame werkt, dat het winstgevend is voor bedrijven. Mensen geloven nou eenmaal alles, als je het maar vaak genoeg herhaalt.

Korte boodschappen. Schreeuw! Het werkt! Nieuw! America burst! Niet denken! Doen! Kopen! Niet lezen! Kijken!

De econoom Herbert A. Simon legde het prima uit: "A wealth of information creates a poverty of attention." Als het te moeilijk wordt, dan snapt de consumens het niet meer. De consumens blijft liever dom. Domme consumensen maken nou eenmaal hele domme beslissingen, vooral als je ze maar genoeg andere dingen geeft waarover ze na kunnen denken, zoals Facebook, Champions League en discussies over Zwarte Piet.

Overheid-führer Hitler kon met wat toespraken de bevolking van een heel land overtuigen dat Nazi's superieur waren en dat het prima was als superieure mensen vreselijke dingen met anderen deden. De Vimpoer kan met heel wat meer middelen en heel wat meer psychologische trucjes de bevolking van de hele wereld overtuigen dat het heel prettig is om vreselijke dingen met je eigen lichaam te doen.

Consumensen luisteren veel vaker naar de zakenman dan naar de huisarts, en ze volgen de raad van de zakenman ook beter op. De dokter adviseert om te stoppen met roken en 30 kilo af te vallen; wat een straf! De zakenman maakt ze juist gelukkig; ze hoeven alleen maar te doen wat hij zegt.

Rokers geloven dat elke sigaret een beloning is. Alcoholisten geloven dat het heerlijk is om dronken te zijn. Gokverslaafden geloven dat vandaag hun lucky day zal zijn. Shop-a-holics geloven dat «meer» hetzelfde is als «beter». Consumensen geloven dat mijn dure merken beter zijn dan goedkopere merken, ook al proeft nagenoeg niemand het verschil.

Mijn goede vriend Pavlov had al uitgevonden dat het geluid van een gong genoeg was om zijn honden te laten watertanden. Een gong? Ik heb film, TV en video beschikbaar. Ik heb billboards, kranten en tijdschriften. Ik heb prachtige krachtige verpakkingen, sterke merken en heerlijke geuren in de supermarkt. Organisatoren smeken op hun knieën of ik alsjeblieft mijn merknamen op hun sportieve en culturele evenementen wil plakken. In sommige landen krijg ik meer dan 10% van alle zendtijd om de consumensen te vertellen hoe heerlijk het is om te veel te eten.

Duizenden bedrijven, tienduizenden merken, hebben de laatst vijftig jaar dagelijks miljoenen geïnvesteerd in reclame. Een consumens krijgt elke dag een gemiddelde van 3.000 reclame-impulsen voor zijn kiezen. De bedrading van zijn apenhersenen is compleet gewijzigd. Er is geen consumens meer die mijn producten kan weerstaan.

Wat zeg ik?

Kan weerstaan?

Ze zouden het best kunnen, maar ze willen niet anders meer.

Mijn levenswijze is een geloof geworden. En wat voor geloof: in plaats van de wekelijkse aanbidding van de hemelse gerechten, werpen we ons met al onze energie dagelijks op de fanatieke verslinding van de kant-en-klare gerechten. Religieuze gelovigen hebben genoeg aan vijf keer per dag wat mooie woorden en een uurtje op zondag om in te halen wat ze missen. De trouwe volgelingen van de Vimpoer ploeteren dag en nacht om zoveel mogelijk geld te verdienen zodat ze elke koopzondag nog meer kunnen offeren in de Heilige Shopping Mall van de Kiloknallers.

Ik durf zelfs te wedden, om de gezondheid van de mensheid, dat eerlijke informatie die gratis beschikbaar is geen enkel verschil zal maken: mijn trouwe gelovigen van de vet-zout-suiker-religie zullen zich nooit bekeren tot een ander geloof.

De schuldvraag

Ik ga het nu eerst even opnemen voor de overheid: zij zijn niet degene die het probleem hebben veroorzaakt en ze zijn daarnaast ook niet in staat om maatregelen te nemen om de burgers te beschermen en/of het probleem op te lossen.

Ze zouden hogere belastingen kunnen opleggen op ongezond eten, maar wie bepaalt of iets ongezond is? Een handje pinda's per dag wordt aangeraden door het voorlichtingsbureau van de voeding, en de overheid kan niemand verbieden om die hele zak leeg te eten als de Vimpoer er wat vrolijk gekleurde suiker en chocolade omheen doet.

Hoe kan de overheid ooit ongezond eten verbieden? Stel dat sigaretten worden verboden... Drugs zijn al jaren verboden, maar het gebruik neemt alleen maar toe, dankzij de verslavingsgevoeligheid van de gebruikers en het beloningssysteem in de menselijke hersenen. Wat zou er gebeuren als de overheid strengere reclameregels invoert? De Vimpoer besteedt miljarden aan wetenschappers en adviseurs, dus die vinden wel een manier om al die klippen te omzeilen. Trouwens, de omzet op de drugsmarkt wordt ook zonder reclame higher and higher.

Als het gaat over gezondheidszorg, dan moet de overheid zich voelen als een medicus op het slagveld van Verdun tijdens de Eerste Wereldoorlog: de binnenkomende slachtoffers van de hedendaagse economische wereldoorlog om het geld van de consumens moeten zo snel mogelijk worden opgelapt, zodat ze verder kunnen vechten tegen al dat overheerlijke eten en drinken.

Ik verwijt de overheid hun gedrag niet.

Ik begrijp uitstekend hoe het werkt.

Ik adviseer iedereen ook om zelfs de Vimpoer zijn gedrag niet te verwijten: mijn bedrijven maken de smaken en kraken die raken, omdat we luisteren naar de klanten, de consumensen. Ieder product op de markt is uitgebreid getest en goedgekeurd door talloze klanten.

Het zijn juist de consumentenforums die aangeven dat ze alles het liefst nog zoeter, vetter en zouter willen. "Wie zoet is, krijgt lekkers. Zo zout heb ik het nog nooit gegeten. Deze snack is vet te gek!", jubelen ze opgetogen.

Hoe gekker, hoe lekker. Het is allemaal de schuld van de consumens zelf, of liever gezegd: van Moeder Natuur, die haar kinderen heeft voorzien van een herprogrammeerbaar stel hersenen dat niets liever wil dan heerlijkheid op korte termijn. Menselijke emoties zijn niet gemaakt om te overleven in de wereld van Ben 'n' Jerries, M&Ms en supersize frisdrankbekers vol ijskoude holle calorieën.

Als iemand de schuld heeft van deze overgewichtepidemie, dan is het de wetenschap. "Wetenschap zonder geweten is kreupel.", zei Koning Salomon eeuwen geleden al. De wetenschap zou consumensen moeten trainen om die marshmallow te laten liggen, zodat ze gelukkiger en succesvoller en verantwoordelijker worden, maar in plaats daarvan laat de wetenschap zich misbruiken om uit te zoeken hoe de Vimpoer de consumensen dagelijks 3.000 keer zo succesvol mogelijk kan hersenspoelen, zodat ze zoveel mogelijk marshmallows zo snel mogelijk opeten en daarna zo hard mogelijk naar de winkel rennen voor nog zo'n zak...

Anonieme Alcoholisten zegt tegen alcoholici dat zij niet schuldig zijn aan hun aandoening – maar dat ze wel de verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun gedrag. De AA erkent hun gevoeligheid voor de macht van alcohol, maar weigert om die te accepteren als een excuus om te drinken.

Kortom: de Vimpoer is onschuldig aan de overgewicht-epidemie.

Daarbij: de Vimpoer de schuld geven lost het probleem niet op.

De oplossing

Volgens de schrijfster van het boek «OverEten, OverLeven» is maar één oplossing: alle consumensen zullen heel veel andere keuzes moeten gaan maken en heel veel andere gewoontes moeten aanleren.

Dat gaat natuurlijk nooit gebeuren.

De Vimpoer staat dat nooit toe, en de Vimpoer is onweerstaanbaar.

Dus?

Als het leven een sprookje is, wil je dan dat het eindigt met de woorden «En ze leefden nog lang, want gelukkig hadden ze een wortel om op te knagen...»? Of staan op de grafsteen van de mensheid de ware woorden van de nieuwe realiteit: «En ze leefden misschien wat minder lang, maar wel heel gelukkig met hun happy menu (mede mogelijk gemaakt door onze sponsor...)»?

Hou gewoon op met overgewicht als een probleem te zien. Accepteer dat het leven kort is, maar gelukkig wel overloopt van luiheid en heerlijkheden.

Ziet iemand het gebeuren dat ook maar één consument wegloopt uit de «Niet Lullen Maar Vullen»-kerk van de Vimpoer om zich aan te sluiten bij de «Alles M.A.G.»-sekte van Matig, Actief en Gezond? Het is niet eens een sekte; het is één schrijfster. Ze vergeet dat haar gedroomde Superman, de Minister van Volksgezondheid, alleen maar denkt aan wat het kost en wat het opbrengt. Het is één schrijfster tegen de wereld, en de wereld is al jaren aan het winnen.

We volgen het voorbeeld van de Britten: we treden allemaal uit de E.U. en verhuizen gezellig samen naar Luilekkerland.

Dikkerds zijn de fotomodellen van morgen.

Sla is voor het konijn, tomaat is voor de schildpad, melk is voor baby's, en de rest van de wereld smaakt het vette, zoute, zoete genoegen van zoveel mogelijk van het lekkerste van het lekkerste.

Hou je gewoon aan de Vier van de Vimpoer:

1. Puur natuur is gevaarlijk. Ga gerust bloot de jungle in en kijk hoe lang je overleeft, en kijk vooral hoe gelukkig je daar bent zonder TV, zonder sociale media, zonder warme chocolademelk met zoete koekjes, en zonder een restaurant op de hoek waar je voor een dollar een heerlijke hamburger kunt kopen...

2. Geloof heilig elke vorm van reclame. Koop alles wat de Vimpoer in de aanbieding heeft. Het is uitstekend voor de economie en nog veel beter voor de Vimpoer zelf. Vergeet dat het prijsverschil tussen merk en merkloos voor 100% bestaat uit de doorberekende reclamekosten en extra winst voor de Vimpoer. Vertrouw op de gewijzigde bedrading in je hersenen: hoe duurder iets is, hoe lekkerder je het zal vinden en hoe beter het werkt.

3. Vrijheid is lastig. Verslaving is veel eenvoudiger: besteed gewoon lekker al je tijd en geld aan datgene wat je het meest gelukkig maakt. Of het nou drank is of tabak, door de dokter voorgeschreven pijnstillers of door de Vimpoer gefrituurde happy menu's, of het nou sex of drugs of rock 'n' roll is: verslavingen maken je direct gelukkig, en je hebt altijd de vrijheid om je eigen verslaving te kiezen.

4. Stop gewoon met nadenken. Leren is voor de dommen. Kijk niet op die stickers die de voedingswaarde aangeven, vermoei jezelf nooit met het uitrekenen van wat je aan calorieën binnen krijgt of hoeveel je verbruikt, en geloof niets van al die fabeltjes die betweterige jongedames in boeken schrijven over eten en leven.

De waarheid is veel sterker dan de leugen!

Mijn zak chips is veel sterker dan jij!!

Mijn zak chips is onweerstaanbaar!!!

Ik heb die zak chips gemaakt!!!!

Ik ben DE VIMPOER!!!!!

Noot van de redacteur: het gebruik van veel te veel uitroeptekens is een teken van zwakte, literair gesproken, echter ben ik helaas niet sterk genoeg om deze almachtige Vimpoer te weerstaan, dus daarom hebben zijn laatste kreten ongecensureerd de persen bereikt.

Songteksten gebaseerd op (maar niet letterlijk gekopieerd van):
Dire Straits - Private Investigations
Dire Straits - Where Do You Think You're Going
The Rasmus - In The Shadows
The Rolling Stones - Sympathy For The Devil