Geluk is plezierig.

Als een depressieve cliënt me vraagt: "Hoe kan ik gelukkig worden?", dan adviseer ik: "Zet je TV uit en breng wat meer tijd door met vrienden.", maar de reactie is dan meestal: "Als dat echt zou werken, dan kwam die boodschap toch zeker wel elke dag op TV..."

Volgens het World Health Report 2001 van de WHO is de belangrijkste epidemie die de gezondheid van de wereld bedreigt niet AIDS of hartfalen; het is depressiviteit. We hebben alles; het probleem is dat we nooit geleerd hebben om te genieten van alles wat we hebben.

Geluk is niet iets dat overblijft als al het andere af is; geluk is juist het plezier waarmee alles begint.

Plezier is niet hetzelfde als afleiding. Plezier is niet hetzelfde als lachen. Een dolfijn lacht de hele dag (daarom heet hij ook dol-fijn), maar niet omdat hij blij is.

Ik kan plezier hebben als ik een film kijk met een droevig einde, omdat ik blij ben dat ik zo'n mooie film gezien heb. Ik kan doodmoe thuis komen nadat ik Nel de hele dag heb helpen verhuizen, maar toch blij zijn dat mijn vriendin zo'n mooi nieuw huis heeft. Ik kan met 6-0 van Janet verliezen met tennissen, maar toch blij zijn dat ik zo goed gespeeld heb. Plezier in koken, plezier in mijn werk, plezier als ik opsta met zin in een nieuwe dag, en plezier als ik voor het slapen nog even terug kijk op alle onverwachte avonturen. Plezier, geluk, voldoening, tevredenheid, het is wanneer mijn hart en mijn hoofd allebei zeggen: het is goed zo.

Vanaf het moment waarop ik begreep dat «plezier» gewoon iets is dat ik kan kiezen, dat ik bij elke activiteit en passiviteit gewoon aan of uit kan zetten, vanaf dat moment ben ik nooit meer ongelukkig of triest geweest. Zelfs het overlijden van een dierbare, hoe droevig ook, vervulde me met een intens gevoel, omdat we het altijd samen zo fijn hadden, de dankbaarheid voor al die jaren en al die mooie momenten.

Als ik ergens spijt van heb, dan is het te laat. Gelukkig heb ik geen spijt dat ik mezelf op tijd wakker heb geschud, zodat ik van elk moment extra kan genieten. Er zijn zoveel mensen die niet weten hoe ze zichzelf kunnen vermaken. Hoe armoedig is dat, en hoe rijk ben ik zelf, rijk genoeg om een beetje van mijn geluk gratis weg te geven.

"Man is unhappy because he doesn't know he's happy. It's only that. That's all, that's all. If anyone finds out, he'll become happy at once, that minute . . . it's all good. I discovered it all of a sudden." (Fyodor Dostoyevsky)

Geluk is een keuze.

Geluk kan je trainen.

In een boek (Robert Holden - «Be Happy!») las ik deze oefening:

👣 Doe eens in de maand een hele dag iets waar je echt gelukkig van wordt.

👣 Doe eens in de week een heel uur iets waar je echt gelukkig van wordt.

👣 Doe elke dag een hele minuut iets waar je echt gelukkig van wordt.

Hoe kan je nou in één minuut iets doen waar je gelukkig van wordt? De psycholoog die het boek had geschreven merkte dat zijn patiënten (die leden aan depressies en soortgelijke aandoeningen) het bijna onmogelijk vonden om ook maar één van die drie stappen te zetten op weg naar een gelukkiger leven. Wat was het probleem? Sommige mensen weten blijkbaar niet waar ze echt gelukkig van worden. Ze hebben geen flauw idee hoe ze zich moeten vermaken. Ze doen wat ze gewend zijn om te doen, wat ze geleerd hebben, wat anderen hen opdragen, en ze worden er, als zombies, doodongelukkig van. Ze moeten trainen om ergens van te kunnen genieten.

Als ik 's morgens wakker word, dan neem ik altijd minimaal een volle minuut de tijd om me lekker uit te rekken tussen de warme lakens, denkend aan alle avonturen die me vandaag weer te wachten staan. Dan probeer ik te verzinnen wat voor leuks ik ga doen nadat ik die en die en die en die rotklus (liefst zo snel mogelijk) heb afgewerkt. Dan vind ik het altijd zo jammer dat die volle minuut van geluk alweer voorbij is; ik zou er wel een heel uur van willen maken, en op zondag doe ik dat ook regelmatig.

Als ik 's morgens onder de douche sta, dan ben ik me, een hele minuut lang, heel bewust hoe gelukkig ik ben, met dat warme water, en die zeep ruikt heerlijk, en straks die lekkere lotion en die fijne geur...

Als ik daarna mijn kopje koffie aan het zetten ben, met mijn rode Italiaanse percolator en mijn zelf gemalen bonenkoffie, dan ruikt de hele keuken naar geluk.

Als ik vijf minuten later in mijn bakje fruitsalade zit te lepelen, zoete ananas, verse aardbei, sappige kiwi, geurige mango, overgoten met vers vruchtensap, dan kan ik daar een hele minuut zo intens van genieten.

Dan ben ik nog geen half uur wakker en heb ik al vier volle minuten intens genoten.

Soms vraag ik me dan inderdaad wel eens af: "Normale mensen doen dit niet. Normale mensen zullen denken dat ik gek ben..." En dan schiet er weer zo'n dopamine-shot door me heen, als ik me realiseer dat het eigenlijk heel gek is dat al die normale mensen blijkbaar niet zo gelukkig zijn als ik, terwijl ik geluk juist zo gewoon vind. Maar goed, al die normale mensen zitten regelmatig bij die psycholoog op het spreekuur. Volgens mij moet je dan echt gek zijn.