- Czekaj! Gdzie idziesz? - Przyjaciółka podbiega do mnie, kiedy wychodzę ze szkoły z Lukiem. Oczywiście za nią idzie nikt inny niż Mary. - Wagary?

- No tak... Chcesz iść z nami? - pytam.

- Nie... Jak babcia się dowie, to mnie zabije - mówi zrezygnowana.

- Ale ja mogę iść! - od razu Mary postanawia wykorzystać sytuację. - Znaczy, jeśli chcecie. - W tym momencie patrzy na Luke'a.

- Jasne, chodź - odpowiada Luke, lecz nie jest za bardzo zadowolony.

Już mam powiedzieć, że jednak zostaję na lekcjach, ale dzwoni dzwonek. Chłopak łapie mnie za rękę i ciągnie w stronę drzwi.

- Chodźcie, bo nauczycielki nas przyłapią.

Żegnamy się z Olivką, po czym biegniemy szybko w stronę bramy. Po chwili zmierzamy w stronę Subway'a, aby coś zjeść. Między naszą trójką panuje niezręczna cisza. W końcu Mary postanawia ją przerwać.

- Luke, mam pytanie. Razem z Penny i Olivką. - Patrzy na mnie z uśmiechem. - Organizujemy imprezę.

Czemu ja o tym nie wiem?

- Chciałbym cię zaprosić na nią - kontynuuje.

- Chętnie - o9dpowiada chłopak.

Niezręcznie idę w ciszy. Luke i Mary o czymś rozmawiają, a ja po prostu wyłączam się z rozmowy.

Zastanawiam się czemu nie wiem o żadnej imprezie. Zawsze wszystko robiłam z Olivką, a teraz nawet nie jest zaproszona na imprezę, którą ona zorganizowała z koleżankami. Może po prostu zapomniała mi powiedzieć?

Już jutro jedziemy na wycieczkę pięciodniową. Mam nadzieję, że będę miała pokój z przyjaciółką.

- A ty Sara? - nagle pyta Luke.

- Tak - odpowiadam mając nadzieję, że jest to dobra odpowiedź.

- Ale co tak? - Mary patrzy na mnie jak na nienormalną osobę.

- Sory, ale nie za bardzo was słuchałam. O co pytałeś Luke? - Spoglądam na chłopaka.

- Z kim chciałabyś mieć pokój na wycieczce?

Chwilę się zastanawiam. W końcu odpowiadam, że z Olivką.

-Olivka ma ze mną i z Penny - stwierdza Mary.

Nie odpowiadam. Jutro pogadam o tym z przyjaciółką.

Po nie długiej drodze docieramy do Subway'a. Każdy z nas zamawia coś innego. Podczas jedzenia rozmawiamy o szkole, nauczycielach i tym podobnych. Mary ciągle komentuje moje wypowiedzi. W pewnym momencie już bardzo się denerwuję.

- Muszę iść do toalety. - Wstaję z krzesła i kieruję się w stronę toalety.

Wchodzę do pierwszej kabiny i się załatwiam. Potem staję przy umywalce i spoglądam na lustro.

Mam trochę potarganę włosy.

Serio tak ciągle wyglądałam? Super...

Przeczesuję je ręką po czym wychodzę z toalety. Podchodzę do stolika i słyszę lekko ściszony głos Mary.

- Nie wydaje ci się ona jakaś dziwna? - pyta Luke'a.

- Kto? - Siadam na krześle.

- Nikt - odpowiada speszona dziewczyna.

Mary zmienia temat i znów zaczyna ciągle gadać. Aż mi się wymiotowa9ć chce od tego piskliwego głosu.

- Idę do domu - przerywam im rozmowę.

- Odprowadzę cię - mówi Luke.

- Zostań tu z Mary. - Wstaję z krzesła. - To do jutra.

Odchodzę od znajomych. Wychodzę z Subway'a i kieruję się w stronę domu.

Były to najgorsze wagary w życiu spędzone z dwoma najgorszymi osobami ze szkoły.

°°°

- Collins?! - Nauczycielka sprawdza obecność, kiedy siedzimy w autobusie.

- Jestem! - Odkrzykuję.

Siedzę na środku autobusu z Olivką. Zaraz obok nas siedzą bliźniaczki. Za nami niestety siedzi Zayn i Luke.

- Co tam u ciebie sąsiadeczko? - Śmieje się Zayn.

- Daj mi spokój Zayn... - odpowiadam.

- Ooo, ktoś tu jest w złym humorze.

- Jak zwykle - Mary zaczyna się śmiać.

Nie odpowiadam na ich głupie zaczepki. Wyciągam telefon z torby i przeglądam różne stronki internetowe.

- Kochanie, nie olewaj mnie. - Zayn udaje, że jest smutny. Teatralnie przewracam oczami. - Wpadnę do ciebie w nocy do pokoju.

Odwracam się w jego stronę i uderzam go ręką w głowę. Chłopak udaje, że go boli.

- Nie mów na nią kochanie - nagle wtrąca się Luke.

- A co, zazdrosny? - Śmieje się Zayn.

Niespodziewanie Mary zaczyna kaszleć.

Aha?

Nie mam ochoty na dalsze rozmowy z nimi, więc biorę słuchawki i zaczynam słuchać muzyki.

Uważam, że najgorszą wycieczkę w życiu czas zacząć.

°°°

Wylądowałam w pokoju z jakimiś dwoma dziewczynami z mojej klasy. Z Victorią i Alex. Wydają się dość fajne.

Oczywiście chciałam być w pokoju z Olivką, lecz nie było pokojów dwuosobowych, tylko same trzyosobowe. I tak o to Mary, Penny i Olivka są razem w pokoju.

- Biorę to łóżko koło okna! - informuje Victoria, kiedy tylko wchodzimy do pokoju.

- To ja to obok szafy - mówi Alex.

- Okej... Czyli nie mam wyboru. Przynajmniej obok mojego łóżka jest kontakt.

Zaczynamy z dziewczynami się rozpakowywać. Między czasie każda z nas coś o sobie mówi.

Victoria to urocza, niska, rudowłosa dziewczyna. Interesuje się fotografią i rysowaniem.

Alex jest dość wysoką blondynką. Powiedziała, że uwielbia sport, ale także lubi fotografie.

Obydwie wydają się dość miłe. W gimnazjum chodziły razem do klasy, więc już się kilka lat znają.

- A ty? Masz pasję? - pyta zaciekawiona Victoria, przy tym wkładając ubrania do szafy.

Chwilę się zastanawiam nad odpowiedzią.

- Lubię sport, rysowanie, ale takiej pasji nie mam.

Zawsze zastanawiam się nad tym, ale do końca nie wiem co sprawia mi największą przyjemność, co lubię robić.

Z jednej strony lubię sport, ale nie na tyle żeby była to moja pasja. A rysować lubię. Czasami jak mi się nudzi, to coś naszkicuję, ale po jakimś czasie nie podoba mi się to co stworzyłam i rysunek idzie do kosza.

- Ej dziewczyny, słyszałyście o tej imprezie u bliźniaczek? - pyta Alex.

- Coś tam słyszałam... Ale zaproszona nie zostałam, więc nie idę - odpowiadam.

- Ja też nie idę - mówi Victoria. - Nie lubię ich.

- Czyli tylko my nie dostałyśmy zaproszenia? - Alex robi zniesmaczoną minę. - Może jeszcze nas zaproszą...

- Wierzysz w to? Nigdy nas nie lubiły, poza tym ja za nimi też nie przepadałam. Podobno idzie ten cały Zayn i jego kuzyn... Ugh, nawet nie mam zamiaru tam iść. - Victoria kładzie się na łóżku.

- Luke jest słodki przecież. No Zayn jest trochę wredny i w ogóle, ale jego kuzyn jest fajny.

Patrzymy z Victorią na Alex ze zdziwionymi minami.

- Ja otwarcie mogę powiedzieć, że nie lubię żadnego z nich. Szczególnie Zayn'a - mówię szczerze.

- Ja też nie - Victoria dopowiada. - Zróbmy sobie pidżama party po kolacji! Wszyscy będą na tej nudnej imprezie, a my będziemy się świetnie bawić.

- Jestem za! - mówimy w tym samym czasie z Alex.

Może ta wycieczka nie będzie taka zła jak mi się wydawała?