Chapter 7: Like
"H-Hi," I tried to sound normal but my voice failed me.
Ilang sandali siyang nakipagtitigan sa akin bago lumampas ang mga mata niya. I know for certain that he saw Jungkook and Yeri talking.
"Neo..." Napa-angat ako ng tingin nang magsalita siya. "Dangsineun geuleul johahanda...?"
"H-Huh?" Nakakunot ang noong tanong ko dahil hindi naintindihan ang sinabi niya.
Pinakatitigan niya ako. "You like him..." It was not even a question.
I gulped then hide my nervousness with an awkward laugh. "W-What are you saying..."
"Jungkook..." Naningkit ang mga mata niya. "You like him." He repeated his speculation in a more certain tone. "You do, don't you?" He's making me even more nervous.
I kept my silence, not sure what to say or should I even speak. Matapos ang ilang sandali ay napahinga ako nang maluwag nang ngumiti siya.
"He really has the charms," he proudly said.
Hindi ko napigilan ang mapangiti rin at mapatango. "He has it."
His brow raised but his smirk remained. "So, you admit it?"
Muli akong natigilan at natanto ang pagiging careless sa pagsagot. But after a while, I realized there's no use lying. He's found it alone so what's the use of denying?
"Well, who wouldn't like him?" I shrugged.
Tumaas ang kilay niya. "You don't like me?"
Napaawang ang labi ko, bahagyang nagulat. "I..." I trailed off.
He chuckled. "I mean, you only like Jungkook?"
May lips parted again when I finally got what he meant.
"Of course, not! I like all of you. I'm a fan since then," I proudly defended myself.
"Well, pretty obvious by the way you seemed mesmerized and nervous when we first met. Well, in person in that situation."
Napangiti ako. "You guys are amazing."
He smiled genuinely. "Thank you, Tryza." Then his eyes went behind me. "Shall we?" He motioned the way to the room assigned to us. I nodded and was about to stole a glimpse of the scene behind me but he put his arms over my shoulder and guided me to move forward, not letting me look behind.
Naging abala ako sa pag-aayos kay Jimin nang makapasok na kami. Hindi ko na nagawa pang kagatan man lang ang pagkaing binili dahil kailangan na nilang bumalik sa set sapagkat tapos na ang break na ibinigay sa kanila.
Nang muli silang bumalik sa shooting ay doon ko lang nakain ang binili. Magkatabi kami ni Sae Young habang kumakain at nagku-kwentuhan nang dumaan sa harap namin si Yeri. Napasunod ang tingin ko sa kaniya. Biglang bumalik sa memorya ko ang eksenang nakita sa pasilyo kanina.
I'm not stupid, I know there's something going on between Jungkook and Yeri. I am sure of that. Una pa lang, naghihinala na ako, ngayon ko lang talaga napanindigan.
I was in denial at first. But today, I don't think I can fool myself.
"Hey, are you listening?"
I snapped out of my thoughts when Sae Young waved her hand in front of me.
"I'm sorry. What was it again?"
"I said, do you have anything to do after this? I'm thinking if you can join us grab a drink in a bar near the hotel we're staying."
"Sure. I'll go with you."
"Great." She smiled and I did the same.
Nang matapos ang trabaho namin sa araw na iyon, dumeretso nga kami sa bar na sinabi nila. We went there to drink, dance, and to socialize.
Nalibang ata ako na naparami ang nainom ko. I'm not good with alcohol, but I don't really suck at it. Talagang matagal lang ang huling inom ko kaya medyo mabilis akong tinamaan.
"Hey..." A Canadian man near my age went to me while I was taking a rest. Ang mga kasama ko ay naiwan sa dance floor dahil hindi pa paawat sa pagsasayaw.
"Hi!" I had to shout so he would hear me.
"I don't see you here often. New?"
Tumango ako pagkatapos lumunok ng isang shot.
He smirked boyishly. Clearly, he is much sober than me.
"Cole," he introduced himself and held out his hand.
"Tryza," wala sa sariling banggit ko sa pangalan at inabot ang kamay niya.
"Would you like to dance with me?" He offered seductively.
Tumaas ang kilay ko. "Are you flirting with me?" Naitanong ko dahil sa kalasingan.
He let out a laugh that his eyes turned small. "You're so straight forward."
I shrugged. "Well, mas okay na 'yong sigurado."
"What?" Tanong niya nang hindi maintindihan ang sinabi ko.
I smiled at him. "Nothing. Excuse me, I'll just go to my friends," I excused myself and went to the dance floor.
Nahirapan ako sa paghanap kina Chae Soo sa dance floor. Ilang ulit ko pa atang sinuyod iyon bago ko sila tuluyang nakita.
"There you are!" Sae Young pointed me.
She went to me and handed me a shot glass. Kinuha ko naman iyon at tinugga kaya ganoon na lang ang pagkalukot ng mukha ko nang maramdaman ang matinding epekto noon. I need a fucking chaser!
"Chaser," I asked for one and they gave me a lemon. I immediately squeezed it on my mouth and put salt to it.
We went back to dancing after and continued drinking, too. Wala pa sana silang planong umuwi kung hindi lang nagka-eskandalo dahil sa pagdating ng boyfriend ng isang kasama namin. Paano ba naman kasi'y nakikipag-sayaw sa ibang lalaki kaya nagalit ang kadarating lang na boyfriend.
My head was pulsating as we were walking on the side of the street. Tatlo na lang kami dahil kami lang ang may malapit na tinutuluyan. Ang iba naming kasama ay naghintay na lang ng masasakyan doon.
"The world's spinning." I heard Chae Soo's groan.
Inaalalayan namin siya dahil siya ang pinakalasing sa aming tatlo. It was when we were near the hotel they're both staying when she threw up. It's a good thing she didn't threw up at us, I would slap her if ever! Swear!
"Ugh, why'd you have to throw up?" Reklamo ko.
She chuckled. "I'm sorry. I am so drunk," natatawang aniya.
"Alright. Got to go," paalam ko nang nasa tapat na kami ng hotel na tinutuluyan nila.
"Will you be okay?" Pahabol na tanong ni Sae Young nang magsimula na akong maglakad.
I just waved my hand at her and continued walking, trying my best to keep my eyes open and keep myself sane.
Pasuray-suray na ang paglalakad ko. Muntik pa akong matumba nang nasa loob na ako ng elevator papunta sa unit ko.
"Ugh! Damn alcohol!" I cursed beneath my breath.
I was holding on to the elevator's wall and when the door opened, I did my best to balance myself. Kaunti na lang, nasa kwarto na ako! My body's already aching for the warmth of my bed, damn! And my eyes, gosh! My eyes wanted to close so bad!
"Woah..." Natigilan ako sa pag-akmang paglabas nang marinig iyon.
Nag-angat ako ng tingin at kahit namumungay na ang mga mata ay nakilala agad si Kevin.
"Kevin!" I laughed like it's ridiculous.
His brow arched but his lips were formed in an amused smile.
"Wow. You're... wasted," he pointed out.
Umiling ako at sinabayan pa iyon ng galaw ng kamay ko.
"Nakainom lang, ano ba."
"Uh-huh?"
I smirked at him and started walking. But when I took a step, I immediately lost my balance and landed to him.
"Jesus! You are fucking drunk!"
"Hindi, ah," I denied but I can't stand on my own anymore.
He groaned and held my waist to support me. Inalalayan niya ako pero dahil wala na talaga akong lakas ay napilitan siyang buhatin ako. Ibinaba niya lang ako nang nasa tapat na ng unit ko.
"Card?" He asked me but my bag just fell.
He sighed and held me by my waist and bent to get my bag. Hinalukay niya iyon habang hawak-hawak pa rin ako at nang makita ang card ay agad na itinapat sa lock.
Nang ma-unlock iyon, itinulak niya pabukas at muli akong binuhat. Dinala niya ako sa kwarto ko at dahan-dahang inihiga. Naramdaman kong hinubad niya ang takong na suot ko bago inayos ang ulo ko sa pagkakahiga.
"Did you even had dinner?"
Hindi ko na nagawang sumagot dahil sa antok. He sighed and went oustide my room. Nang bumalik siya, ginising niya muna ako at pinainom ng tubig. And the rest goes on without my knowledge because I fell asleep.
Nagising ako kinaumagahan na may hangover. I groaned and held my head before rummaging the bed for my phone. In the end, I found it in my bag on the bedside table.
It was already 9 a.m. when I checked the time. Magpa-panick na sana ako dahil male-late na sa trabaho kung hindi ko lang nakita ang email ni Yeri sa akin. She emailed me that we have a day of rest because they will be taking the seniors for today's job. However, babalik din kami sa susunod na araw para sa event show na sinabi ni Jimin noong nakaraan.
Napabuntong hininga ako at tahimik na nagpasalamat. I groaned when I stood up and felt my head pulsating. Damn, alcohol! I'll never drink again!
Pagkalabas ko matapos maghilamos at magbihis ay narinig ko ang katok sa pintuan. Mabagal akong lumapit doon, sapo-sapo pa rin ang ulo, at binuksan iyon. It revealed Kevin with his raised brow.
"Breakfast?" Nakataas ang kilay na offer niya.
Umiling ako. "Ikaw na lang. Dito na lang ako kakain."
"Kaya nga. Dito nga magb-breakfast."
Napabalik agad ang tingin ko sa kaniya. "Ano? Hindi ako makakapagluto, Kev. Ang sakit pa ng ulo ko."
"And I know that. You were frigging wasted last night," sabi niya na para bang sinisisi pa ako. "I'll cook," he added and welcomed himself inside my unit.
Bumuntong hininga ako at hinayaan na lang siya sa gustong gawin. Umupo na lang ako sa high chair habang nagluluto siya ng agahan naming dalawa.
"Wala ka bang trabaho?" Pagod na tanong ko.
"Wala," simpleng sagot niya at ipinaglatuloy ang ginagawa.
I was silent for a few minutes until I remembered that it was him who took me here last night.
"Salamat nga pala kagabi."
He just nodded.
"What were you doing here last night, by the way? Your unit's on the opposite building," I asked curiously.
"I was gonna ask you for dinner but you're not around."
"Oh... I was drinking."
"Obviously."
"Teka, galit ka ba?" Tanong ko nang mapansing limitado ang mga sagot niya.
Hinarap niya ako at tinaasan ng kilay. "Ba't naman ako magagalit?"
"Aba, ewan ko sa 'yo. Ako ba nakakaramdam?"
He laughed. "Hindi ako galit."
"Good. Mabuti na 'yong malinaw."
"Bakit? Anong gagawin mo kung sakaling galit nga ako?"
Napaisip ako. "Hmm... I don't know."
"The same as I don't know how to get angry, too."
I cringed. "Ano ka, anghel?"
"No way. I'd prefer myself as the devil. Y'know, so women could grip on my horns while rid-"
"Shut up, you maniac!"
He barked out a laughter. I rolled my eyes at that.
Sabay nga kaming nag-almusal na dalawa. We talked about work over breakfast, and he also asked if I already talked to my mom.
"Not yet. She's still upset, I understand that. Maybe I should give her time first," malungkot na sagot ko.
"I think that's the best thing to do for the mean time."
I nodded in agreement.
After we ate, he presented to wash the dishes, as well.
"Mahiya naman ako. Famous model pa talaga ang pinaghugas ko ng mga pinagkainan," panunukso ko habang pinapanood siyang maghugas.
"Nye-nye. Funny, Tryza." He rolled his eyes, earning a laugh from me.
Nang umalis siya sa unit ko, nangako akong babawi ng dinner sa kaniya kaya parang tangang nakangiti nang umalis. At pagdating nga ng gabi ay sinundo niya ako roon at sabay kaming pumunta sa restaurant na kinakainan namin lagi, iyong para sa mga celebrities.
"The usual?" He asked when he opened the door for me.
"Yeah," I answered.
"Alright."
Umupo kami sa palagi naming pwesto at hinintay ang pagdating ng order.
It has been a very usual thing for me to be with Kevin. Sa ilang ulit na rin naming pagpunta rito, palagi naman siyang naka-hoodie at shades para maitago ang identity niya, at sa awa naman ng Diyos, wala pa namang nagtataka kung sino ang kasama ko minsan.
When our food arrived, we immediately dug in. Nagku-kuwento siya sa paparating na busyng schedule niya nang mapatingin ako sa mga dumaraan sa baba. My eyes then widened a fraction when I saw Yeri walking on the other side of the road with a man beside her... and I know it's not Jungkook...
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro