Langzaam loopt ze daar, door het laatste stukje heide richting de kale stenen. Haar blote voeten raakte de koude steen en de eerste traan rolde over haar wang, naar de grond en ketste kapot. De laatste stappen koste haar duidelijk moeite. Meer tranen vonden hun einde op de stenen. Zorgvuldig legde ze haar blauwe rugzak op de grond. Daarna liep ze door. Eenmaal bij de rand bleef ze staan, urenlang. Tot er een kleine glimlach op haar gezicht verscheen, en ze zichzelf liet vallen. Haar vrijheid tegemoet.

---

Tranen stroomde over haar wangen terwijl ze haar dagboek Las. Het was haar beste vriendin, en nooit had ze iets van dit doorgehad. Bijne het hele boekje had ze uit. Toen ze de bladzijdes omsloeg naar de laatste beschreven pagina van het boekje, las ze daar haar droom.

(..)
Het uitzicht op de vallei was prachtig, dat was het laatste waar ik aandacht toen ik viel.

En nu is het tijd om mijn dromen waar te maken.
Mezelf te bevrijden van de stemmen in mijn hoofd, weg van de plek waar ik altijd ongelukkig was.

Toen ze dat las, verborg ze haar hoofd in het kussen. En huilde om haar. Haar beste vriendin die ze niet had kunnen redden.