~James~
*zaterdag*
Lily en ik stoppen verbaast met praten als de bel gaat. 'Ik ga wel,' zeg ik, wetend dat het Leila kan zijn. Lily knikt. Ik sta op van de eettafel en maak mijn weg naar de voordeur. Lily en ik zijn nog niet zo lang op en eerst moet ik de voordeur nog van het slot draaien, voordat ik hem kan openen. 'Wat doe jij hier op dit tijdstip?' vraag ik aan Harry als ik de deur geopend heb. 'Mag ik mijn ouders niet om—' Harry kijkt op zijn horloge, 'half elf 's ochtends komen bezoeken?' vraagt hij grijnzend. 'Jij altijd,' grijns ik terug en ik trek hem in een stevige omhelzing. Als we elkaar loslaten, druk ik een vlugge kus op zijn voorhoofd. Ik sluit de voordeur en samen lopen we richting de woonkamer. 'Mam?' vraagt Harry als hij de tussendeur opent. 'Harry!' zegt Lily vrolijk. Ze staat op van haar stoel en omhelst onze zoon. Vervolgens drukt ze een kus op zijn wang. 'Wat brengt jou hier?' vraag ik wanneer we met zijn drieën aan de eettafel gaan zitten. Lily en ik gaan rustig verder met ons ontbijt. 'Je weet toch wel die zaak waar Sirius en jij mee bezig waren voor die moord op Cole plaatsvond?' zegt Harry en hij kijkt mij vragend aan. Ik knik. 'Die hebben Ron en ik dus nu van Gerty gekregen en ik ben hier dus om wat meer informatie te vragen, want we hebben alleen die stomme map gekregen,' vertelt Harry en hij gooit de bruine map op de tafel.

Ik sluit even mijn ogen om die zaak weer voor de geest te halen. Sirius en ik hebben er geen moment meer aan gedacht toen Bo en Luca ons vroegen om te helpen met hun zaak. Die was, en is, veel belangrijker dan diegene waarmee Sirius en ik bezig waren. 'Ik loop even naar boven om te kijken of ik daar nog iets heb liggen en dan vertel ik je wat wij al wisten. Het was niet veel, want we waren pas twee dagen bezig,' zeg ik en Harry knikt. Ik pak mijn broodje van mijn boord en begin ervan te eten, terwijl ik de woonkamer verlaat en naar de eerste verdieping loop. Alleen is daar nergens iets te vinden, dus loop ik al snel weer naar beneden. Harry en Lily zitten nog steeds samen aan de eettafel, maar Harry heeft nu een kop koffie voor zijn neus staan waar hij af en toe een slok van neemt. 'Heb je wat kunnen vinden?' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en wil ook aan de tafel plaatsnemen als de bel weer gaat. 'Verwacht je iemand, James?' vraagt Lily. 'Ja, Ik verwacht wel iemand,' zeg ik en daarmee loop ik voor de zoveelste keer de woonkamer uit.

Ik open de deur en ik zie een glimlachende Leila staan. 'Hey, goedemorgen. Hoe is het?' zeg ik. 'Goedemorgen. Alles is goed hoor. Met jou?' glimlacht Leila. 'Met mij is ook alles goed,' glimlach ik terug. 'Mooi zo. Mitch is vanochtend vroeg teruggekomen. Ik heb hem daarnet even gesproken over dat Stefan en jij langs willen komen en hij zei dat het prima is,' zegt Leila. 'Dat is goed nieuws!' zeg ik blij, 'bedankt dat je ons nog steeds helpt, Leila.' 'Geen probleem, James. Iedereen wil dat de dader gepakt wordt en jullie zijn duidelijk de personen die de meeste kans maken om hem of haar achter slot en grendel te krijgen. Dat er mensen zijn die dat niet in willen zien, die zijn gewoon gek!' Leila kijkt me met een zelfverzekerde blik aan. 'We gaan ons best doen, Leila, de dader gaat gepakt worden,' zeg ik. 'Ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat gebeuren. Als je me nu excuseert, ga ik weer naar huis. Suzanne en ik zijn nog steeds bezig met ons project.' 'Tuurlijk, succes met het project en nogmaals bedankt voor je hulp,' zeg ik dankbaar. 'Nogmaals: geen probleem, James. Ik zie je nog wel eens verschijnen.' De zwartharige vrouw glimlacht naar me, loopt de voortuin weer uit en zwaait nog even naar me. Ik zwaai terug en dan zie ik haar in het niets verdwijnen.

Snel loop ik weer naar binnen, vertel ik Lily en Harry wat er aan de hand is en maak ik met mijn zoon de afspraak dat Sirius en ik hem en Ron vanmiddag alles vertellen wat we weten over onze oude zaak. Vervolgens trek ik mijn schoenen aan, raap ik mijn spullen bij elkaar en geef ik Lily een kus op haar lippen en Harry een stevige knuffel om daarna te verdwijnselen. Ik kom terecht in de woonkamer van Sirius en Stefan en begin te grijnzen bij het zien van de twee zoenende mannen op de bank. Ik kuch een paar keer en geschrokken kijken ze mijn kant op. 'Is het moeilijk om te melden dat je eraan komt, Prongs?' vraagt Sirius lichtelijk geïrriteerd. 'Ja, dit is namelijk veel grappiger,' zeg ik. Ik grijns alleen maar breder. Stefan en Sirius rollen beide hun ogen. 'Wat kom je eigenlijk doen?' vraagt Stefan. 'Mitch is vanochtend vroeg thuisgekomen. Leila heeft al met hem gesproken en het is prima dat we langskomen, dus ik wil nu gaan,' vertel ik. 'Geef me een moment. Ik moet even mijn schoenen aandoen en mijn haar doen,' zegt Stefan. 'Prima. Ga je gang,' zeg ik en de blonde man loopt de woonkamer uit.

'Je ziet er zelfverzekerd uit, Jamie,' zegt Sirius. 'Ik denk dat we vandaag wel eens ver kunnen komen. Als Mitch meewerkt en ons alle informatie geeft die hij heeft, weten we vandaag wie de dader is,' zeg ik. 'Aan je zelfvertrouwen zal het in ieder geval niet liggen,' zegt Sirius lachend. Ik rol mijn ogen, maar moet inderdaad toegeven dat ik vol met zelfvertrouwen zit. Om op een ander onderwerp over te gaan, zeg ik: 'Harry stond ongeveer een kwartier geleden bij ons voor de deur en wilde weten of wij nog informatie hadden over onze vorige zaak. Ik heb hem beloofd dat wij hem en Ron vanmiddag alles vertellen wat we weten.' 'Oh, die zaak over die gek. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik die helemaal vergeten was.' Sirius kijkt me aan en ik knik instemmend. 'Ik ook, maar we kunnen ze tenminste vertellen wat we weten,' zeg ik. 'Tuurlijk! Dat komt helemaal goed,' zegt ook Sirius. Niet veel later zeggen Stefan en ik Sirius gedag en staan we voor de deur bij Mitch. Ik haal een paar keer diep adem en klop een paar keer op de deur.

~Stefan~
James klopt aan en na even staat er een oude man in de deuropening. 'James Potter en Stefan Black. Dat ik jullie nog een keer in mijn leven zou zien,' zegt niemand minder dan Mitch Butler. 'Tja, het leven kan raar lopen, Mitch,' zeg ik. 'Mogen we binnenkomen?' 'Natuurlijk. Kom verder.' De ex-Auror houdt de deur verder voor ons open en James en ik stappen samen het huis binnen. In de hal hangen we onze jassen op en dan volgen we Mitch de woonkamer in. 'Ga maar op de bank zitten,' zegt Mitch en James en ik doen wat hij zegt. 'Willen jullie wat te drinken of iets anders?' wordt er vervolgens gevraagd, maar beiden schudden we nee. Mitch knikt en laat zich wat moeizaam in zijn comfortabele stoel tegenover ons zakken. 'Hoe is je vakantie geweest met je schoonzoon en je dochter?' vraagt James. 'Goed hoor,' antwoordt Butler. 'Hoe weten jullie eigenlijk dat ik op vakantie ben geweest met mijn dochter en schoonzoon?' 'Je overbuurvrouw, Leila Devon, kwam donderdag naar ons toelopen toen we voor je deur stonden. Zij heeft het ons verteld,' zeg ik. 'Ah ja, dat is wel logisch. Leila is een hele aardige meid en die vriendin van haar, Suzanne, ook,' zegt Mitch. James en ik knikken instemmend.

Er valt een stilte en James en ik kijken elkaar even aan. Daarna kijken we weer terug naar de oude man in de stoel tegenover ons. 'Ik neem aan dat je weet wat zich hier de afgelopen week heeft afgespeeld?' vraag ik. Mitch knikt. 'Wij hebben vernomen dat jij één van de gestorven mannen kende. Klopt dat?' vraagt James door. Je ziet duidelijk de twijfel in Mitchs ogen, maar uiteindelijk schudt hij nee. 'Zegt de naam Jace Howard je niets?' vraag ik. Weer wordt er nee geschud, alleen zeggen zijn ogen iets heel anders. 'Het heeft geen zin om tegen ons te liegen, Mitch, want we weten dat je ruzie hebt gehad met Howard. Vertel gewoon wat je weet of anders moeten Stefan en ik je arresteren voor het achterhouden van cruciale informatie in ons onderzoek,' bluft James en bij de laatste zin heeft hij een dreigende ondertoon in zijn stem. Mitch, die duidelijk niet weet dat we officieel niet meer als Aurors werken, geeft zich gewonnen, zucht diep en begint te vertellen.

'In 1986 kreeg ik de taak om Annabella Flint op te sporen, nadat de vorige Auror gefaald had. Ik had net amper een week de leiding toen Jace Howard binnen kwam lopen en vertelde dat hij wist waar Flint zich verborgen hield. Ik kon me haast niet voorstellen dat dat ze daar nog zou zijn, maar ik trommelde snel mijn team op en we gingen erheen met Howard als gids. Dat was de dag dat we Annabella Flint oppakten en haar achter slot en grendel zette in Azkaban. Het hoofd van de Aurors, op dat moment Erik Clark, wilde absoluut niet dat het uit zou komen dat wij een tip hadden gehad van een buitenstaander en we moesten kosten wat kost dat voor ons houden. De leden van mijn team waren het daar totaal niet mee eens dat Erik zover ging en een deel van hun geheugen wiste. Ik had geen zin dat een deel van mijn geheugen gewist zou worden, dus deed ik maar mee met zijn plan. Wel bezocht ik Howard nog om hem te vertellen hoe het zat, maar we kregen ruzie. Hij vond het achterbaks van ons dat we niet wilde vrijgeven dat we een tip hadden gekregen en natuurlijk had hij daar groot gelijk in. Ik vond het ook stijlloos van Clark. Ik probeerde hem ook nog uit te leggen dat dit niet van mij vandaan kwam, maar van mijn baas, maar hij wilde me niet geloven. Daarna hebben we elkaar nooit meer gesproken en hebben wij de schijn opgehouden dat we Annabella Flint zelf hadden gevonden zonder hulp van buitenaf.'

Mijn mond is opengevallen van verbazing. Gaat deze zaak dus wel om Flint? Of toch niet en is dit gewoon puur toeval? Ook James is nogal verbaasd, en dat is zacht uitgedrukt. 'Weet jij toevallig of Annabella kinderen had op dat moment?' vraag ik. 'Nee, die had ze niet of dat hebben we gemist. Maar ik geloof niet dat we op dat moment wat over het hoofd hebben gezien of dat Flint een kind heeft gekregen terwijl ze op de vlucht was. Die vrouw was helemaal koekoek, maar ze was zeker niet dom,' antwoordt Mitch. Daar moeten we hem gelijk in geven. 'Zegt de naam Mason Cole je niets?' vraagt James. 'Het enige dat ik weet, is dat hij op het Ministry werkte bij het Department of Magical Transportation. Meer weet ik echt niet van die man, geloof me.' Ik kijk de ex-Auror aan en zie aan zijn ogen dat hij de waarheid spreekt. James en ik kijken elkaar weer aan en ik zie aan hem dat hij hetzelfde denkt als ik. 'Bedankt voor je medewerking, Mitch. Wij gaan even een bezoekje brengen aan iemand en als we nog meer willen weten, komen we wel weer bij je terug,' zeg ik. James en ik staan beide op, geven Mitch een hand en lopen dan het huis uit. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het al kwart over elf is.

'We gaan zeker even langs bij Lisa Cole?' vraagt James. 'Ja. We moeten weten of Mason ooit met Flint in aanraking is geweest. Deze zaak heeft met Flint te maken of de dader wilt ons op een verkeerd spoor zetten,' antwoord ik. James knikt. We maken ons klaar om te verdwijnselen met de Tijdswitcher, als ik opeens mijn telefoon voel trillen in mijn zak. Ik haal hem eruit en kijk verbaast als ik de naam van Remus op mijn beeldscherm zie verschijnen. James maakt een gebaar dat ik op moet nemen, dus druk ik op het groene hoorntje en zeg ik: 'hey, Remus, alles goed?' 'Dit is Dennis, en nee, het gaat helemaal niet goed hier!'

Hallo, hier is weer een nieuw hoofdstuk en eens een keertje op een normaal tijdstip. Ik ben toch wel een beetje trots op mezelf. Ook eindigt dit hoofdstuk lekker met een cliffhanger, dus ik ben benieuwd wat jullie denken dat er is gebeurd. In het volgende hoofdstuk komen jullie het te weten. Ik heb aankomende vrijdag mijn herkansing, dus daar moet ik ook nog iets aan gaan doen en natuurlijk morgen formule 1 kijken. Hopelijk gaat Max winnen🥰. Volgende week zaterdag komt er een nieuw hoofdstuk online, dus tot dan!!

Xx deslimmenerd❤️❤️