~POV Vince~
Stilletjes sluipen Luca en ik onze slaapzaal uit om Daks en Joey niet wakker te maken. Het is half twee 's nachts en het is weer eens tijd om onze geweldige pranks aan de rest van de school te gaan tonen. Zonder mensen wakker te maken, komen we in de Common room terecht die verlaten is op twee mensen na. 'Hailey, Mick, wat doen jullie hier? Jullie horen te slapen,' zegt Luca. 'En wat horen jullie dan te doen?' zegt Hailey sarcastisch terug. 'We hebben morgen een toets en wilden de stof nog even herhalen. En we konden gewoon niet slapen,' vertelt Mick. 'Jullie gaan toch niet om half twee 's nachts stof doornemen als jullie net als ons een prank uit kunnen halen,' zeg ik lachend. 'Waarom doen jullie nu niet mee met onze volgende prank?' 'Nee, bedankt! Wij hoeven niet de reputatie 'de clowns van de school' te krijgen,' zeggen Mick en Hailey tegelijkertijd en ze kijkt ons hoofdschuddend aan. 'Oké, dan niet, maar ga wel zo slapen,' zegt Luca. 'Ja, ja, papa,' antwoordt Hailey terug. Ze rolt vermoeid met haar ogen en Mick kijkt haar lachend aan. 'Waarom lach jij nou?' vraagt Hailey aan hem. 'Ik moest gewoon lachen, sorry,' zegt Mick verontschuldigend en hij steekt lachend zijn handen in de lucht. 'Jongens zijn zo vermoeiend,' mompelt Hailey. 'Oh ja, dat is zeker waar,' zeggen Nikki en Bo die samen de trap af komen lopen. Mick, Luca en ik schieten alle drie in de lach. 'Nou, we zullen jullie alleen laten, succes,' zeg ik en we verlaten met zijn vieren de Common room.

'Wat deden zij nog zo laat op?' vraagt Bo, terwijl we richting de Common room van Ravenclaw lopen. 'Oh, ze waren nog even stof aan het herhalen voor een toets die ze morgen hebben, omdat ze niet konden slapen,' zegt Luca. 'Dat zou ik nooit gaan doen, als ik niet kan slapen,' zegt Nikki. 'Nee, jij gaat saai een boek lezen,' zegt Bo lachend. 'Een boek lezen is niet saai, dus shut up,' zeg ik en Nikki en ik geven elkaar een high five. Discussiërend over wat nou saai is en wat niet, komen we bij de Common room van Ravenclaw aan en precies op dat moment komen Dennis en Jesse naar buiten lopen. 'Vi!' Dennis loopt glimlachend naar me toe en drukt zijn lippen op de mijne. 'Den,' mompel ik als we terugtrekken. Ik druk een kus op zijn wang en verstrengel onze vingers dan. 'Zijn de tortelduifjes klaar, want dan kunnen we beginnen,' zegt Jesse lachend. 'Jullie zijn gewoon jaloers,' zeggen Dennis en ik tegelijkertijd, grijnzend. 'Oké, misschien wel,' lacht Luca. 'Wat gaan we als eerste doen?' vraagt Bo als we voorzichtig door de school dwalen. 'The Marauder's Map stelen uit ma's kantoor,' zegt Nikki en wanneer iedereen daarmee akkoord gaat, maken we onze weg naar ma's kantoor. Het geluk is aan onze zijde deze nacht, want The Marauder's Map ligt gewoon in het kantoor.

'Laten we eerst naar het Potions lokaal gaan, want in de Dungeons loopt nu niemand,' zeg ik, terwijl ik op de kaart kijkt. Iedereen stemt ermee in en zonder opgemerkt te worden, komen we bij het Potions lokaal in de Dungeons. We sneaken het lokaal in en Luca haalt een paar zakjes met onzichtbaar spul erin uit zijn zak. 'Zullen we dit maar even lekker in de ketels gaan smeren?' vraagt Luca grijnzend. 'Oh ja, zeker weten,' zegt Dennis en dan krijgen we allemaal een zakje. 'Ik vind het wel jammer dat we morgen geen Potions hebben, want dan kunnen we de mooie explosies niet zien,' zegt Bo een beetje teleurgesteld. 'Ah joh, we zullen vast mooie verhalen horen,' zegt Jesse die zijn ketel opzij zet en een nieuwe pakt. Het spul is onzichtbaar en als het met water of iets anders in aanraking komt, explodeert het. Zo gaan we een tijdje door, totdat we alle ketels gehad hebben en dan verlaten we het lokaal weer. We besluiten om door te gaan naar het Charms lokaal, maar als we er bijna zijn, zie ik iets op de kaart wat ik liever niet had gezien. 'Snape, Flitwick, McGonagall, Brown en Sprout komen deze kant op en van de andere kant komen Trelawney, Pomfrey, Pince, Babbling, Hooch, Sinistra en Vector. We zijn de sjaak,' zeg ik. 'Niet als het aan mij ligt,' zegt Luca en hij opent de deur van een leeg lokaal. Alle zes stappen we naar binnen en iedereen ademt opgelucht uit wanneer de deur achter ons dicht is. 'Lumos,' mompel ik en ik schrik me een hoedje als ik zie wat er nu weer aan de hand is.

'Ze komen naar dit lokaal, allemaal,' zeg ik en ik word met grote ogen aangekeken. 'Vlug, onder de tafels,' sist Bo wanneer de voetstappen heel dichtbij klinken. 'Mischief Managed! Nox!' Net wanneer ik dat gezegd heb en we allemaal onder de tafels zitten, vliegt de deur open en gaat het licht aan. Alle stafleden, behalve mama en professor Binns, komen binnen met allemaal eten, drinken en een platenspeler. 'Dit doen ze dus als wij slapen,' fluistert Jesse als de muziek aangaat. 'Zij lopen lekker te feesten 's nachts, maar wij worden gestraft als we na tien uur nog over de gangen lopen. Wat is het leven toch weer eerlijk,' zegt Dennis die met zijn ogen rolt. We grinniken allemaal zachtjes en ik druk een kus op zijn lippen. 'Je bent hot als je klaagt,' zeg ik en ik knipoog flirterig naar mijn vriendje. Hij wilt wat terugzeggen, maar wordt onderbroken door mijn tweelingzus die fluistert: 'bewaar dat flirten maar voor een andere keer, want anders worden we nog betrapt!' 'Sorry,' grijnst Dennis terug, waarna hij onze vingers verstrengelt. Bo, Luca, Jesse en Nikki rollen vermoeid met hun ogen, waardoor Dennis en ik elkaar grijnzend aankijken.

Iets van twee en een half uur zijn we toeschouwers van een feest onder de staf van Hogwarts. We zijn getuigen van verhalen die worden gedeeld over leerlingen en we luisteren vooral geïnteresseerd als we onze eigen namen voorbij horen komen. Om half vijf vertrekt eindelijk de laatste professor en dan is het weer helemaal donker in het lokaal. 'Vi, kun je kijken of de kust veilig is?' vraagt Luca en ik knik. 'I solemnly swear that I am up to no good,' mompel ik en meteen daarachter aan zeg ik: 'Lumos!' Ik vouw de kaart weer open en zie alle professor naar hun kamers druppelen. 'Kust veilig,' zegt Dennis die over mijn schouder meekijkt. We komen alle zes onder de tafel vandaan en beginnen dan te lachen. 'Dit was een hele rare ervaring,' zegt Bo lachend. 'Ja, zeg dat wel, maar aan de andere kant had ik het ook niet willen missen,' zegt Nikki en daardoor beginnen we nog harder te lachen. 'We maken het toch wel af?' vraagt Jesse wanneer we zijn uitgelachen. 'Tuurlijk! Morgen moet er bij alle lessen wat fout gaan,' zeg ik en dan verlaten we het lokaal om alle andere lokalen af te gaan.

Om zes uur zijn we weer terug in de Common room. Jesse en Dennis zijn met ons meegegaan, omdat het toch geen nut heeft om nog voor een uurtje te gaan slapen. Ik schop mijn schoenen uit, ga met mijn rug tegen de rugleuning en met mijn voeten op de bank zitten en klop tussen mijn benen. Dennis komt, na zijn schoenen uit te hebben getrapt, tussen mijn benen zitten en ik sla losjes mijn armen om hem heen. Nikki en Bo nemen plaats op de stoelen tegenover ons, Luca gaat naast ons op de bank zitten en Jesse doet een plaat op de platenspeler en neemt dan naast Luca plaats. 'The warden threw a party in the county jail. The prison band was there and they began to wail. The band was jumpin' and the joint began to swing. You should've heard them knocked-out jailbirds sing,' zing ik mee met de eerste zinnen van Jailhouse Rock van Elvis Presley, één van mijn favorieten zangers. Dennis leunt genietend tegen mijn buik en ik sla mijn armen steviger om hem heen om vervolgens een kus op zijn bruine haren te drukken. 'Ik hoop zo dat morgen alles slaagt,' zegt Luca, terwijl hij de korte stilte doorbreekt. 'Tuurlijk slaagt alles morgen. Wat is er nou ooit fout gegaan bij ons?' zegt Bo. 'Genoeg, Bootje, genoeg,' zegt Nikki grijnzend en we schieten allemaal in de lach. Zo kletsen we een tijdje en luisteren we muziek, totdat het tijd is om ons toch echt klaar te maken voor school.

De hele dag door horen we verhalen over lessen die helemaal fout zijn gelopen. Hoe meer verhalen wij horen, hoe groter de glimlach op onze gezichten wordt, omdat er weer eens een prank geslaagd is. De professors lijken niet door te hebben, of doen alsof ze het niet weten, dat wij degene achter deze prank zijn. Nou ja, tot het avondeten dan, want wanneer we net rustig zitten te eten in de Great Hall, komen professor McGonagall, professor Flitwick, professor Brown, professor Snape en ma onze kant oplopen. Wanneer ze bij ons zijn, blijven ze staan en dat zorgt ervoor dat heel de Great Hall voor de zoveelste keer stilvalt. 'Goedenavond, wij hebben vernomen dat jullie de leerlingen zijn die achter de pranks zitten, waardoor alle lessen fout zijn gelopen,' zegt professor McGonagall en ze kijkt ons streng aan over haar brilletje. Nikki en Bo zijn duidelijk niet in staat om wat te zeggen, want die liggen alweer in een deuk. 'Ik zou niet weten waarom wij zouden willen dat er in alle lessen wat fout ging,' zegt Luca met een poker face. Die weet hij niet lang te houden en ook hij schiet in de lach. 'Ik hoop vooral dat iedereen erg genoten heeft van de explosies in het Potions lokaal. Ik vind het behoorlijk jammer dat ik daar niet bij kon zijn,' zeg ik met een gemene grijns richting Snape, wetend dat een ketel vol in zijn gezicht is ontploft. Als blikken konden doden, was ik nu morsdood geweest.

Professor Snape wilt wat in mijn richting snauwen, maar Dennis is hem voor die zich samen met Jesse bij ons voegt. 'Goedenavond, professors! Vonden jullie het vannacht ook zo'n leuk feestje?' Nikki en Bo spugen hun drinken uit over hun eten en vallen met de slappe lach haast van de bank af waarop ze zitten. Luca en ik proberen onze lach te verbergen, Jesse kijkt zijn beste vriend grijnzend aan en ma duwt haar lippen op elkaar om niet te gaan lachen. 'Wij weten niet waar u het over heeft, meneer Grant,' zegt professor Flitwick. 'Oh, ik begrijp het al! Ik zou het ook ontkennen als ik om twee uur 's nachts feest heb lopen vieren met heel de staf en lekker met elkaar heb geroddeld over leerlingen,' zegt Dennis nonchalant. Hij neemt plaats op mijn schoot en drukt zijn lippen op de mijne, zodat mijn lach gedempt wordt. Heel de Great Hall kijkt de vier professors aan, gewoon wetend dat ma hier niks mee te maken heeft. 'Jullie kunnen het blijven ontkennen, maar we zaten onder één van de tafels en hebben al jullie gesprekken gehoord,' zegt Bo en ze begint nog harder te lachen door de gezichten die de professors trekken. 'Ik zal even een citaat geven van iets wat professor Snape over ons zei. Ik citeer: "laat die twee Lupins, Black en Smith gewoon voor de rest van het jaar nablijven, misschien leren ze dan te stoppen met die domme grappen van ze",' zegt Nik. Wij beginnen alle zes hard te lachen en al gauw doet de hele Great Hall, op wat Slytherins na, gezellig met ons mee. 'We kunnen er nog meer vertellen,' zegt Jesse. De leerlingen beginnen te juichen, maar worden tot stilte gemaand door professor McGonagall.

'Ik weet niet hoe jullie zes bij ons feest zijn binnengekomen, maar alle dingen die jullie hebben gehoord, hadden jullie niet mogen horen,' zegt professor McGonagall schuldbewust. 'Misschien hadden jullie ze dan niet moeten zeggen,' zegt Dennis en we geven hem lachend een high five. 'Hey, Payne, ga je ze nog straffen of moet ik het doen?' snauwt Snape in ma's richting en ze kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Je hoeft me niet te commanderen, want ik ben je schoothondje niet,' zegt ma kalm terug. 'Oef!' klinkt het door heel de Great Hall en als blikken konden doden, had Snape alle leerlingen ondertussen vermoord. 'Hoe lang is het nog tot de kerstvakantie?' vraagt ma. 'Twee weken, hoezo?' zegt professor Brown. 'Als ze zo nodig willen dat ik jullie straf, dan blijven jullie alle zes tot de kerstvakantie bij mij na. Elke dag meteen na het avondeten, oké?' zegt ma en ze kijkt ons aan. 'Is twee weken niet een beetje te weinig?' vraagt professor Flitwick, maar ma schudt haar hoofd. 'Ik weet dat ik iedereen die ik straf geef veel minder straf dan dat jullie dat doen, maar ik zie niet in wat voor nut het heeft om pubers meer te straffen dan nodig is. Ze willen een beetje lol maken, that's It.' 'Ik zie jullie meteen na het eten,' zegt ze tegen ons. 'Dat komt helemaal goed, professor,' zegt Bo en ma kijkt ons lachend aan. 'Ik had ook niet anders van jullie verwacht, Bo,' antwoordt ze terug en na nog even geknipoogd te hebben, verlaat ze de Great Hall. Snape geeft ons nog een boze blik en loopt dan terug naar zijn plek aan de lerarentafel. De andere professors volgen zijn voorbeeld en wij kijken elkaar grijnzend aan. 'Missie geslaagd!' zeggen we tegelijkertijd en dan schieten we weer in de lach, waardoor we zorgen dat veel medeleerlingen meedoen en uiteindelijk bijna heel de Great Hall weer aan het lachen is.

Ja, ja, hier is hoofdstuk 8. Ik vind dit hoofdstuk zo grappig, dus ik hoop dat jullie hem ook leuk vinden. Na een proloog en zeven hoofdstukken, heeft dit boek de 202 lezers al gehaald en ik ben jullie daar echt dankbaar voor🙏🏻❤️. Dit is de eerste keer dat één van mijn boeken aan het begin zo snel gaat qua lezers en ik ben er gewoon erg dankbaar voor. Heeft iemand trouwens nog een goede aanrader van een boek over The Marauders, want ik kan zelf geen leuke boeken meer vinden (het liefst in het Nederlands), alvast bedankt. Dinsdag komt hoofdstuk 9 online en dat zal samen met hoofdstuk 10 de bruiloft worden van, jawel, STERIUS!! Ik weet dat veel mensen erop hebben gewacht en nu komt de bruiloft er eindelijk. Tot dinsdag!!

Xx deslimmenerd❤️❤️