Chapter 33: Broken Souls

Liezel Jami's Point Of View.

In the middle of the night, I carried Amato to my grandparents house. Secretly. Nagulat ang lola ko ngunit huminga ako ng malalim, "W-Who's child is that?" Ang namumugto ko na mata ay napaiwas tingin ako.

"Mine." Mahinang sabi ko.

"Apo, kaninong anak 'yan?" Mag-isa niyang bumaba kaya naman nang tangayin niya ako sa isang pribadong kwarto ay nanlumo ako.

"I-It's my son, now." Napatitig sa akin si lola, tinignan niya ang bata.

"Apo, kaninong anak ito?"

"It's the son of my friend Lola, b-but she d-disappeared as s-she can't handle it anymore." Naluluhang sabi ko.

She sighed, and couldn't believe it. "L-Lola, please hide it from everyone. J-Just make them believe it's my son, it's his mom's wish." Niyakap ako ni lola, pinapatahan.

"Alright, oh my god." She covered her mouth staring at Amato.

"W-What's his name?" Lola asked.

"Amato Zeil Barbara, lola. But I-I want him to use our last name," tumango si lola, naawa na tinignan si Amato.

I even handed her the letter of her mom, for legalization. "I-I need to go back, lola. P-Pero babalik rin po ako palagi para bisitahin siya, k-kayo na po muna ang bahala." Tumango si lola.

"D-Don't be so miserable for your friend, take care of yourself. Ako na muna ang bahala sa kaniya, I will keep this as a secret." Tumango ako, yumakap muli.

Niyakap ko rin si Amato, "Stay with lola okay?" I tried to smile.

"Mommy." His voice were little and it saddens me more, nang alas tres na ng madaling araw ay pinahatid na ako ni lola sa driver namin.

Hindi ko maalis sa isip ko ang letter, nang makarating sa condo ay nanlulumo akong naupo sa gilid ng kama sa kung saan himbing na himbing ang tulog ni Yamato.

Sumasakit ang dibdib ko para sa bata, kawawa naman. Hindi ko pa naman masabi kay Yamato dahil ayoko na ma-mroblema siya lalo.

Humilata na lang ako sa kaniyang tabi, pagod na pagod man ay pinili ko pumikit.

Makalipas ang ilang araw ay binibisita ko palagi si Amato at tila wala pa nga talaga siyang alam dahil hindi ko man lang kakikitaan ng lungkot ang mukha niya.

Sa tuwing makikita niya pa ako ay mommy kaagad ang tinatawag niya sa akin, nakakalambot ng puso. Medyo nawala rin sa isip ko si Yamato, hindi rin kami gaano nagkakausap.

Dahil hindi ko na siya hinihintay sa gabi, natutulog na lang ako at kung minsan ay umaga wala na rin siya, tanging umagahan na lang ang meron.

Hanggang sa isang linggo ay may mail na naman na dumating at pagod na pagod ko iyong binuksan, nang makita ko ang reminder ay napaupo na lang ako sa sofa.

Ang nakatabing pera ay hindi ko pa rin ginagalaw, itinatabi ko talaga 'yon para maibayad niya na.

Kakausapin ko sana siya ng maayos ngunit nakainom siyang umuwi, halos mawalan pa siya sa balanse ngunit tumawa siya. "Sorry!" Nangunot ang noo ko na tinitigan siya.

"Why did you drink without telling me?" I crossed my arms, I was standing beside the sofa and he's in the door.

"Oh, that.." He smiled.

"I forgot," tumaas lalo ang kilay ko.

"If you're drinking because of this, just accept my help." Lumapit siya, nasa wisyo pa naman, he read the mail and he smiled again.

"Inang 'yan, wala pang due date naniningil na." Nang punitin niya 'yon ay nanatili ako sa pwesto.

"Jams, yung pera mo? Itago mo 'yon." Nang tumawa siya ay mas nairita ako, "Itago mo 'yon kasi hindi ko tatanggapin. P-Pera mo 'yun, e." He even pointed at something.

"Yamato, just accept it and pay it back." Kalmado na sabi ko.

Pabagsak siyang naupo sa sofa, gumalaw pa nga yung sofa dahil sa pagbagsak niya. "'Di na, Jams."

"Bakit ba ayaw mo? Kung ayaw mo malaman ng iba then just hide it from them, pay them." Nagsisimula na ako mairita but I'm keeping my tone low.

"Jams, 'di na nga. Kulit naman," halatang lasing siya sa pananalita niya.

"Ikaw yung makulit."

"This is the only way to help you, Yamato." Pabulong na sabi ko, "Hindi na." Bulong niya.

"I am so tired of helping you and you're just rejecting it!" I hissed, irritatedly.

"Kaya huwag na, mapapagod ka lang—"

"Yamato naman!" Inis na tawag ko sa kaniya.

"Ayoko nga sa tulong mo, Jami. Nakakahiya na masyado—"

"Pero pag tulong ni Crisanta okay lang? Ayos lang? Ha?!" Natigilan siya, nakakunot ang noo at nagtataka akong tinignan.

"Crisanta? Ba't naman nadamay 'yon?" Sumbat niya.

"Dahil sa work, mas madalas mo pa siya kasama, ako? Paano ako? Kaya nga tinutulungan kita para makaalis ka na doon." Nagagalit na sabi ko.

"Awit naman, ba't may nadadamay na babae? Wala naman akong pakialam doon." Napipikon niyang sabi.

"Bayaran mo na, umalis ka na sa trabaho mo. I-I'll just talk to my grandma to give you a position in our company—"

"What?" He stood up, irritatedly staring at me.

"I-I said I'll talk to my grandma, it'll be better than you staying in that compan—"

"Tangina naman," natigilan ako sa mura niya.

"Talaga ba Jami? Dapat ba matuwa ako sa sinabi mo?" Sarkastikong sabi niya, napatitig ako sa kaniya.

D-Did I say something wrong?

"Jami, wala ka talagang tiwala sa 'kin, 'no?" Bumuka ang labi ko upang sumagot sana ngunit wala akong masabi.

"Halata eh, sa tingin mo ba kailangan ko ng tulong ng kahit na sino makamit lang yung gusto ko?" Napatitig ako sa kaniya, ngunit naiiyak na ang mga mata niya.

"Kung tatanggapin ko yung tulong mo pati na yung posisyon na kayang ibigay ng lola mo, edi sana doon na lang ako sa kumpanya namin?" Huminga ako ng malalim sa explanation niya.

"Kung kukunin ko 'yan, hindi ba't parang pinatunayan ko yung sinasabi ng lolo ko? Hindi ako sumusuko Jami, but there you are making me give up." Nasasaktan ako sa sinasabi niya ngunit nauunawaan ko ang punto niya.

"There you are asking me to stop working, and there you are, you'll feed me, dress me up, tanginang buhay." Umiwas tingin siya at naayos ang buhok niya.

"Jami, pabayaan mo na lang kaya ako? Let me work on my hardest, let me survive in this challenge. Let me live the way I wanted to, mahirap man, at least—"

"B-Bakit mo pa ako naging p-partner kung hahayaan lang kitang maghirap, mag-isa, kung meron naman akong solusyon para mapadali yung buhay natin?" Sumbat ko.

"Y-You just don't get me, don't you?" Nanlulumo niyang sabi, napaiwas tingin ako at nanghihinang napaupo sa sofa.

Nasapo ko ang mukha, hindi ko na maintindihan ang nararamdaman ko. "Y-Yes, Yamato. I'm tired of trying my best to understand you." Natigilan siya sa sinabi ko, hindi nakakibo.

"Because b-by living your own way, h-hindi ko na alam kung saan ako lulugar sa buhay mo." Pagsasabi ko ng totoo.

"Tinatago mo ang problema sa akin, kasi may solusyon ako, hindi mo sinasabi sa akin na ganito ang nangyayari sa'yo, malalaman ko na lang at pakiramdam ko wala akong kwentang girlfriend." Huminga siya ng malalim.

"I-It's not like that, Jami. Please don't take it wrong. I don't w-want you to worry that's all—"

"But how can I stop worrying, when I fucking hear your sobs every time you can't take it anymore?" My eyes stared at him darkly.

"You fucking cover your mouth, as if I can't hear it. I am neither blind nor a deaf person, Yamato." Mariing sabi ko.

"Nasasaktan rin ako sa tuwing nakikita kitang ganoon, c-can't we just go back to the way we used to be before?" Napatitig siya sa akin, seryoso.

"Like, you are so busy because you study hard. We can't contact each other because of the prelims, can't we just go back to our normal lives?" Napapikit siya sa tanong ko.

"Hmm? Just enjoying our life, drinking, kissing, hugging, having our dates, celebrating our sweet days together inside a restaurant?" A tear fell from my eyes when I realized how I miss those days.

"H-Hindi ko na k-kaya." My voice broke, his stares were unidentifiable.

I covered my face as my tears fell down so fast, "H-Hindi ko gusto ng ganito, g-gusto ko ng normal lang. K-Kaya please, tanggapin mo na yung tulong ko at bumalik tayo sa dati," hinawakan ko ang kamay niya.

"P-Please?" He looked away, out of words.

"J-Jami, huwag naman ganiyan." Mahinang sabi niya, nakikiusap ang tinig.

"I'm really sorry, but I can't accept your money. P-Pinaghirapan mo 'yan, ayoko ubusin ng isang iglap." Humigpit ang hawak niya sa kamay ko.

"Hmm? Please, huwag ka mag-makaawa sa 'kin, m-mas nahihirapan ako eh." Nang tumulo ang luha sa mata niya habang madamdamin na nakatitig sa akin ay hindi ko na mapigilang umiyak ng husto.

"N-Napapagod rin ako, Jami. N-Napapagod na rin ako, K-Kaunti na lang rin bibigay na ako, t-tangina—" naputol ang sasabihin niya ng mabasag ang boses niya dahil napaiyak na siya.

"M-Magpahinga muna siguro tayo, Yamato." Mahinang sabi ko, pinahid ko ang sariling luha.

"T-That's the only way for us to be okay, h-hindi mo tatanggapin." Bulong ko.

"Yamato, uuwi na muna ako sa 'min." Natigilan siya sa sinabi ko, lumuwag ang hawak niya sa kamay ko kaya tumayo ako.

Siguro, kailangan muna namin ng oras para nakapag-isip isip. Pumasok ako sa kwarto at inayos ang kaunting gamit ko, habang inaayos ang gamit ko ay pumasok si Yamato sa kwarto.

"P-Pag usapan natin, Jami." Hinawakan niya ang kamay ko at inawat ako sa pag-lagay ng gamit ko sa bag.

"H-Hindi, uuwi muna ako. Yamato," mahinang sabi ko, nahihirapan. Dahil nasasaktan rin ako sa ginagawa niya ngayon.

"Jami naman, please. H-Hindi mo kailangang umalis," hinawakan niya ang kamay ko ngunit hindi ako nagpatinag.

"P-Pagod na 'ko, Yamato." Nanlulumo na sabi ko.

"H-Hon," nabasag ang boses niya at dahil doon ay gusto ko na lang mag-stay, "N-Napapagod ka na ba sa 'kin?" Napatigil ako sa tanong niya.

Naiiyak ko siyang hinarap, "Y-Yes."

"I-I am so tired of you, Yamato. P-Pagod na pagod na ako, h-hindi lang ikaw yung naapektuhan, hindi lang ikaw yung may problema, a-ako rin naman eh." I pursed my lips, trying not to sob.

"I-Iiwan mo 'ko? Honey?" Nang mapatitig sa mata niya ay napayuko na lang ako.

"H-Hindi ka na babalik?" Gusto ko siyang sigawan sa mga tanong niya, gusto ko magalit but I ended up crying.

"H-Hon, hindi ka na babalik? Hmm?" Basang basa ang mukha niya dahil sa luha, alam ko na nakainom siya ngunit nakakaawa siya tignan ngayon.

"H-Hon, h-hindi tayo maghihiwalay 'di ba?" Napapikit ako ng mariin at tumango, tumango ako ng maraming beses.

"H-Hindi, m-magpapahinga lang tayo." Mahinang sabi ko, pinahid ko ang luha sa mata niya.

"B-Babalik rin ako, Y-Yamato. Babalik rin ako," nang yumakap siya ay napapikit ako ng mariin at yumakap pabalik.

"Tangina, mahal na mahal kita, Jami." Mas naiyak ako sa madamdamin niyang sinabi.

"Hmm, a-ako rin." Nang matapos siyang yumakap ay hindi niya ako nilubayan, habang inaayos ko ang gamit ko ay binabawasan niya.

"M-Mabilis ka lang naman, h-huwag na marami." Napabuntong hininga ako at hinayaan siya.

"I-I'll go ahead," mahinang paalam ko at sinarado na ang bag ko.

Tumayo siya kaagad, "B-Balik ka, ha? H-Hihintayin kita, Hon." Nanlulumo ako na tumango.

"I-Ingat ka palagi," paalala ko.

Naiiyak na naman siya kaya humalik ako sa pisngi niya, "I'll go first. M-Matulog ka na," I pulled his hand and made him lay on his back.

"H-Hon, h-huwag ka na lang umalis?" Muli niyang pakiusap, "M-Mas mapapagod tayo, magpapahinga lang. Okay?" Naluha siya kaya pinahid ko 'yon.

"Good night," I kissed his forehead and rushed on my way out. I hope he'll understand.

I stayed in my lola's house, with Amato in my room. But days passed by and I'm missing him more, still a pain in my chest worsened without him beside me.

Physically and emotionally, I'm such a needy person.

I can't even sleep without him, it was so hard for me to sleep, as Amato is laying on my bed, sleeping peacefully. I traced his face, poor Amato.

I won't leave you, w-whatever the reason is, I want to fulfill your mom's wish for you. Sa umaga ay pumapasok ako sa school and accidentally, while I was zoning out walking in the hallway I bumped into someone.

"I'm sorry—" napatigil ako when our gaze met each other, he seemed shock too, like me.

"J-Jami." Gulat na sabi niya sa pangalan ko, napaiwas tingin ako.

"H-Hey.."

"M-May klase ka ba?" Tumango ako sa tanong niya, nasuri niya ang kabuohan ko at ganoon rin ang ginawa ko sa kaniya.

He was wearing our PE uniform as usual, the strap of his bag was on his shoulder. "K-Kailan ka uuwi?" Sa tanong niya ay gusto ko maluha, matipid akong ngumiti.

"I don't know yet, I'll go to my class now." Napatitig siya sa akin, halatang nanlulumo.

"Alright." I wanted to sigh but I tried not to in front of him.

"Ingat ka, good luck." Paalam niya kaya ngumiti ako.

"Ikaw rin," sagot ko bago ko siya nilampasan at hinayaan siyang panoorin ako papalayo.

Natapos ang klase ko ay umuwi ako kaagad upang samahan si Amato, pinaalam ko na kay mommy, daddy, pati na kay lolo. Habang sasabihin ko pa lang kay Kuya Laze.

Pagkarating sa bahay ay naririnig ko kaagad ang maliit na boses ni Amato, panay siya mommy, mommy, at nang makita niya ako ay sumaya kaagad ang mukha niya.

"Did you bother your lola again? Hmm?" Ngumiti siya at nagpabuhat kaagad, kaya naman binuhat ko na.

"Makulit ba lola?" I asked.

"Nako, I can handle apo. Alam niyo naman na ng baby kayo ay ako rin nag-alaga sa inyo," napangiti ako sa sinabi ni lola.

"Eh kailan ka pala babalik kay Yamato?" Natigilan ako tapos ay bumuntong hininga.

"Hindi ko pa alam lola," matipid kong sagot at isinayaw sayaw pa si Amato habang buhat ko siya.

"Ang away apo hindi pinatatagal ha, pag nasanay kayo sa ganiyan hindi makabubuti sa relasyon." D-Dalawang linggo pa lang naman akong wala.

"Kami ng lolo mo, marami ring beses na nag-aaway kami pero hindi namin inuugali ang iwan ang isa't isa habang may problemang hindi ayos, mas nakakasira lalo ng pagsasama." Nakinig ako sa sinabi ni lola at pinanonood rin siya ni Amato.

I sighed, "Bukas po babalik na ako." Ngumiti siya.

Habang inaalagaan si Amato ay tumunog ang cellphone ko kaya inabot ko 'yon, nang makita ko ang text message niya ay napangiti ako.

From Yamato:

  Uwi ka na, hon.

Bumuntong hininga ako, bukas na.

Pag nasa bahay ako ay ako ang katabi ni Amato sa kama, hindi na rin ma-contact si Athena mula ng araw na 'yon. Sinubukan ko siyang ipahanap ngunit hindi rin siya mahanap na.

Kinaumagahan ay nakaayos na ang gamit ko, ngunit hindi ko maintindihan ang sakit sa dibdib. Dahil ba malayo ako kay Yamato?

Kinahapunan ay bumalik na ako sa condo, malinis naman ang condo at wala ring kalat gaano. Pagkapasok ko sa study room ay napalunok ako nang punong puno ng crampled paper ang trash bin.

Nang ala sais na ay nagsimula na akong mag-luto ng dinner. Simpleng dinner lang, such as ulam and rice.

Pork adobo ang niluto ko dahil 'yon ang pinakamadali at kabisado ko, kumbaga ito yung perfect ko na ang timpla. Nang bumukas ang pinto ay napasilip ako kaagad.

"Ba't nakasindi yung ilaw, nakalimutan ko b—" naputol ang sasabihin niya ng makita niya ako na nakasilip sa mismong kitchen.

"Hon." Gulat na sabi niya.

Ngunit nanlaki ang mata ko ng basta-basta niyang ibinagsak ang mga dala at tumakbo papalapit sa akin upang yumakap.

Napangiti ako, at yumakap pabalik. "Nakalimutan mong nakasindi yung ilaw, nagsasayang ka ba ng kuryente ha?" Gitil ko.

"No, hon, I miss you." Malambing niyang sabi.

"Nag-luto na ako ng dinner, maligo ka na. Ang baho mo," pagsisinungaling ko, naamoy niya kaagad ang sarili tsaka nangunot ang noo niya.

"I can't smell myself, do I really smell?" Tila hindi siya mapakali kaya ngumiti ako.

"Joke lang, maligo ka na." Ngumiti siya pabalik, excited na pinulot muli ang gamit niya tsaka siya pumasok sa kwarto.

Napangiti ako, he looked so happy that I'm back. Pagkatapos niya maligo ay inayos ko na sa dining ang food, "Hmm bango naman." Nakangiting sabi niya.

Tinaasan ko siya ng kilay, "Baka maalatan ka na naman?" Ngumiti siya.

"I miss you, honey." Nang yumakap siya muli ay napaayos ako ng tayo, nang silipin niya ang mukha ko ay pinaningkitan ko siya ng mata.

"Baka may inuwi kang babae dito?" Masungit na tanong ko, ngunit nanlaki ang mata ko ng buhatin niya ako dahilan para mapayakap ako sa batok niya.

"Bago tayo kumain, ikaw muna," nanlaki ang mata ko ng halikan niya ako sa labi, ngunit awtomatiko akong napapikit dahil namiss ko siya ng sobra.

Mabilis na lumalim ang halik niya, naglakad siya at kahit buhat niya ako ay naramdaman ko 'yon, ang malaking braso niya ay nakayakap sa legs ko.

Upang mabuhat niya, iniyakap ko sa bewang niya ang legs ko at tsaka ako humalik pabalik.

Ngunit nang ibaba niya ako sa sofa ay nag-init ang pisngi ko lalo na ng hubarin niya ang suot niyang shirt.

This shit is going to happen.

He kissed me again, while the back of my head was resting on the sofa, his hands were always respectful but I was bringing him on his bad, and he ended up biting the sin for me.

In a blink of an eye, we're both naked. He stared at mine, no, glaring. "E-Excited?" Nauutal niyang tanong.

"Ang aga mo naman hon," bulong niya kaya ngumisi ako.

"2 weeks to go," I winked at him, his ears turned red and it made me smile. "Anniversary," pagtuloy niya sa sinabi ko.

"Early celebration?" I stated, a smirk formed on his lips.

"Sure." My lips parted when he carried me—

"K-Kain." Biglang sabi ko.

"Kain muna pala tayo," he stopped and chuckled.

"Sure." Ngumisi siya at sa dining na ako ibinaba, he picked up my shirt and isinuot niya pa 'yon sa akin, ganoon rin siya.

Kinabahan ako doon ah, dahil doon ay kumain muna kaming dalawa at nakarami rin siya, pagkatapos ng dinner may kaniya-kaniya pa kaming ginawa.

He was using his laptop and I was sketching a floor plan, "Oh kay bilis naman maglaho ng pag-ibig mo sinta~" Gulat ko na nalingon si Yamato sa bigla niyang pagkanta.

Natawa pa ako at napalo siya sa kaniyang likod, natawa rin siya at tsaka siya ngumisi. "Daig mo pa ang isang kisapmata~" pagtuloy niya kaya ngumiti ako at umiling iling.

"Kanina'y nariyan lang oh ba't bigla na lang, nawala?" Ngumuso ako at tsaka ko siya mahinang sinipa sa kaniyang paa.

"Ayaw mong kumakanta ako? Bakit? Nakaka-in love ba?" Awtomatikong umirap ang mata ko sa kaniya.

"Asa."

"Asa, yung tumatahol na hayop?" Napamura ako ng mahina sa sinabi niya.

"It's aso! Not asa!" I hissed, natawa siya lalo. "Kaya nga joke, 'to hindi maka-gets." Umirap ako sa joke niya.

"Huwag mo na ulitin, maaga ako kukunin ni lord." He chuckled, "Lord ba talaga?" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.

"Of course! I won't go to hell naman 'no!" Maarteng sabi ko.

"How sure are you?" I almost forgot to breathe when he pulled my swivel chair closer to him, he even touched my fucking neck!

"H-Hey.."

"I will take you there, later, have you forgotten?" My lips parted when he gently held my neck and pulled it closer to him. I blinked a lot when he planted a kiss on my lips.

W-Why is he like this?!

And that night, a lot of things happened, I woke up in the morning with my body aches.  He hugged me on my waist, pulling my back closer to his chest.

"You have work, right?" I tapped his hand.

"Hmm," tugon niya.

"Bangon ka na, may pupuntahan rin ako." Mahinang sabi ko.

"Bayaran mo na yung sa company na pinagtatrabahuan mo—"

"Ayaw," parang bata niyang sabi.

Umirap na lang ako sa tugon niya.

A week later, katatapos ko lang magbayad ng kuryente, tubig at para sa condo, ayaw niya tanggapin ang tulong ko kaya naman bahala siya diyan.

Basta ako may ginawa, nabisita ko na si Amato, lumalaki na rin siya eh. "Honey!" Nang marinig ko ang malakas na pagtawag niya mula sa pinto ay tumaas ang kilay ko.

"Oh?" Tugon ko.

"Birthday ni dad, lika na—"

"Ha?!" Gulat na sabi ko.

"B-Bakit ngayon mo lang sinabi! Hindi pa ako maganda!" Natataranta na sabi ko, natigilan siya.

"Ha? Sinabi ko sa'yo kagabi." Nagugulat rin na sabi niya, "H-Hindi ka pa ba maganda sa lagay na 'yan, hon?" Parang nalilito niya pang sabi.

Dahil doon ay hindi ko alam kung kikiligin ba ako o ano dahil masyado akong flattered sa sinabi niya. "Mabilis lang ha, wait me, 10 minutes!" I rushly said and entered the room.

I was rushing when suddenly Yamato entered the room, with his arms crossed over his chest tapping his feet a little on the tiles.

I gulped, "W-What?"

"Go on," he playfully nodded, watching me.

I rolled my eyes and entered our walk-in closet to change my clothes. I grabbed a dress and changed into it, once again I glanced at Yamato who's staring.

"Y-You're gonna watch me?" I unbelievably asked.

"Yes." Lumunok ako, nag-iinit ang pisngi alam ko naman na nakita niya na, napairap na lang ako at mabilis na tinapos ang lahat tsaka ako lumapit sa kaniya.

Ngunit nanlaki ang mata ko ng isandal niya ako sa likod ng pinto ng room namin, "Y-Yamato, we'll be late." Nahihiyang bulong ko sa kaniya.

He fixed my hair, staring at my whole damn face but not in my eyes. I noticed his silver watch and I glanced at his neck wearing the necklace I gave him.

When he started to tilt his head a little I closed my eyes to welcome his lips on mine, damn! My lipstick.

His arms wrapped around my waist, and it made me feel shy when he pulled me closer to his body, kissing me slowly and I was tempted to kiss him aggressively.

His lips were soft and warm, it tasted like his vape juice. Strawberry with a hint of mint?

His tongue playfully twirled on my lips and it damn tickled. I placed my arms on his nape but he ended the kiss and I pouted my lips.

"Late na tayo." He playfully smirked, his eyes were staring at my eyes.

"Tsk, let's go. S-Sabi naman sa'yo late na tayo." I reasoned out, natatawa siyang umayos ng tayo at pinahid pa ang gilid ng labi ko dahilan para mas mahiya ako sa kaniya at magmadali lumabas ng kwarto.

When we arrived, the party had started. We were both standing when he placed his arms around my waist, pulling me a little closer to him.

And there, I realized that the butterflies are not yet dead, they're still surviving, and living. I smiled.

"Sakit niyo sa mata." Gulat naming nalingon si Kuya Yuno na napasipol na dumaan sa harapan namin, matipid akong napangiti ng makita si Ate Sierah.

"Ayon, si Ate Sierah, puntahan mo." Utos ko kay Kuya Yuno, nangunot ang noo niya at inilibot ang mata.

"Gagawin ko diyan," bulong niya.

"Did you see my sister?" Tanong ni Yamato kay Kuya Yuno.

"Hmm, nandoon sa car kasama si Laze, gumagawa yata ng milagro kingina." Natawa kami sa sinabi niya, parang yamot na yamot siyang makakita ng magkarelasyon.

"Aga-aga, bata agad." Pailing iling na sabi ni Kuya Yuno.

"Uy si Kuya Terry oh." I pointed out and Yamato gently held my fingers and hid it, "Masama magturo." Napalunok ako at ngumuso.

"Syempre invited 'yan, ikaw ba naman talikuran mo pamilya mo para sa babae, shet!" Napangiti ako sa sinabi ni Kuya Yuno.

"Oo nga naman," napatango ako.

"Gusto ko ng pamangkin," bulong bigla ni Yamato.

"A-Anong pamangkin?" I asked.

"Pamangkin, baka 'yon yung ginagamit every Halloween Jami. Pwede ring gawing soup." Umawang ang labi ko sa ka-kornihan niya.

Kuya Yuno laughed, "Gago mo, Yamato." Mura niya pa.

Yamato chuckled, "Wait, puntahan ko si Ate Miran." Paalam ni Yamato at dahil doon ay naiwan kami ni Kuya Yuno, ngunit magsasalita pa lang sana ako ngunit bumalik si Yamato.

"Sumama ka, baka agawin ka eh." Pinanlakihan niya pa ng mata si Kuya Yuno kaya napalunok ako, sumama naman mukha ni Kuya Yuno.

"Seloso nito, gago." Ngumiti si Yamato at tinangay na ako, nang makalapit kami kila Ate Miran ay humalik ako sa mga pisngi nila.

"Great to see you," sagot ni Ate Miran.

"Ate, pamangkin ko asan na?" Kwestyon ni Yamato, tila bigla ay bumalik siya sa pagkabata sa harapan ng ate niya.

Ang cute..

"Anong pamangkin! Punong puno pa kami ng trabaho," ngumuso si Yamato.

"Ano ba 'yan, bente sinko ka na wala ka pang anak." Maktol ni Yamato.

"Oo nga naman," sangayon ni Kuya Laze.

Napaubo pa siya, "'Di ba Yamato?" Sumangayon si Yamato.

Wala akong masabi, "Huwag muna, sa susunod na lang. Bigyan pa kita dal'wa." Ngumisi si Kuya Laze.

"Dalawa lang babe?" Tumaas ang kilay ko.

"Kuya Laze, ikaw manganak." At dahil doon ay nagkasundo kami ni Ate Miran sa pagsumbat sumbat sa dalawa.

"Si Zian, nandito Jami." My Kuya Laze stated, so I looked around.

"Si Amora? At Arkeb?" Tumango siya.

"Ah, didn't get to see them." Nang lumingon ako ay saktong nakita ko si Arkeb at Zian, both of them were standing. Zian was wearing a gray turtleneck and Arkeb was wearing a black one.

It was tucked on on their pants, hamak na mas matangkad na sila sa akin ngayon. Ngunit umawang ang labi ko ng makita ko na may pasimpleng kindatan si Zian at kinilig kaagad ang babae na 'yon.

Mukhang apo rin ng ibang mayayaman na pamilya, nangunot ang noo ni Arkeb at siniko niya ang pinsan kaya natawa ako.

They're really a contrast, Arkeb is a masungit type and this Zian is a playboy.

Stressed tuloy si Tita Lauren, umiling na lang ako at hinayaan silang gawin ang mga gusto nila.

///

@/n: Any thoughts? We sometimes need to breathe on our own, before everything goes wrong, baka mamaya yung kasama mo huminga may covid pala— joke lang 😂