Shikamaru wstał i chwycił mocno jej dłoń.

- Kaeru... Zostań, proszę...

Pokiwała głową.

- Nie wiem co mam... Zaczekaj, Shikamaru...

Szybko założyła klapki i wybiegła z mieszkania. Zobaczyła rozbite o drzewo pakunki, które miał Kankuro, kilka mochi i dango leżało w trawie.

- Kankuro! Kanku...

Zatrzymał się przy drzewie, Kaeru do niego podbiegła.

- Kankuro...

- To nic. Muszę wracać do Gaary...

- Chociaż spójrz na mnie!

Kankuro powoli obrócił się w jej stronę i uniósł głowę do góry mrugając. Spojrzała na jego przeszklone oczy i uniosła brwi.

- Kaeru, wracaj tam.. Ja niepotrzebnie...

- Kankuro!- krzyknęła na niego- Zrób coś w końcu... Ty... Yhh... Wtedy, w Wiosce Czasu nawet nie próbowałeś do mnie podejść, gdy byłam w szpitalu... Nawet nie wysłałeś listu..

- Pisałem z Sakurą o twoim stanie i...

- Ale ciągle ode mnie uciekasz! Pojawiasz się, jest super, a później mówisz mi że "nie myślisz o mnie w ten sposób", a niedługo po tym dostajesz szału na widok Shikamaru!

Po jej policzku popłynęła łza, nie była pewna czy z rozżalenia czy ze złości, uderzyła pięścią w drzewo, obok którego stali. W oczach Kankuro pojawiły się łzy.

- Bo ciągle z nim jesteś!! To on wie, gdzie chowasz pamiętnik.. Gdy mieliśmy wrócić do Wioski Czasu... Yhh zostały u ciebie w mieszkaniu shogi, wasze kubki, jego kunai... I ciągle albo cię łapie za rękę, albo się obłapujecie. Szedłem...- zacisnął zęby i starł z policzków łzy jednocześnie zmywając większość malunków na twarzy- Jiraiya powiedział mi, że jutro wyruszacie. Chciałem zrobić ci niespodziankę... Przyjść i... I sobie siedziałaś, prawie na jego kolanach, głaszcząc jego "śmiertelną" ranę, bo nawet szkła nie potrafi sprzątnąć. Przykleił się do ciebie, a tobie nawet to nie przeszkadza! To ta twoja Księżycowa empatia?! Że każdy może...

Było słychać plaśnięcie. Kaeru wściekła uderzyła Kankuro w twarz. Serce jej dudniło.

- Ale to za tobą pobiegłam, kretynie!!

Kankuro zacisnął szczękę. Kaeru odwróciła się na pięcie i zaczęła iść wstronę budynku, gdzie mieszkała *Zrób coś, idź za mną... Proszę...*
Zwolniła, powoli odwróciła głowę, ale nikogo już tam nie było.

- Kankuro baka!!

Rozpłakała się i wróciła do mieszkania. Shikamaru też już tam nie było.

----------------

Chwilę wcześniej w mieszkaniu Kaeru

Shikamaru widział jak dziewczyna znika za drzwiami. Poczuł ścisk w żołądku i zacisnął pięść. Usiadł na chwilę na łóżku Kaeru i uspokajał oddech.

- Chrzanić to...

Kopnął nierozegraną planszę shogi, pionki rozsypały się po podłodze. Założył buty, wyjął paczkę papierosów i wyszedł zostawiając przymknięte drzwi. Powoli odpalił papierosa i zaczął iść w przeciwnym kierunku od Kaeru, która wykrzykiwała coś do Kankuro.
Shikamaru szedł jedną z alei wioski i spojrzał w gwieździste niebo.

Wspomnienie Shikamaru
~

- Masz jej pamiętnik?

- Tak, Jiraiya sensei.

Widział, że Jiraiya marszczy brwi.

- Muszę poczekać aż Kage skończą swoje spotkanie. Wtedy pójdę jej go oddać. Heh chyba już wiesz, że mam pewne zamiary względem twojej córki...

- Hmm... Uczucia młodych są skomplikowane...

- Co masz na myśli? Już wtedy w szpitalu chciałeś coś powiedzieć, Jiraiya sensei. Haha nie jestem już dzieckiem, widzę takie rzeczy.

- Shikamaru.. Wtedy w szpitalu, gdy ją przyniosłeś nieprzytomną i Tsunade zaczęła ją leczyć.. Hmm to może nic nie znaczyć, ale..

- Sensei..?

- Gdy była nieprzytomna, mówiła imię jednego chłopaka... Ale nie twoje.

- Rozumiem.

~~~

Shikamaru odpalił kolejnego papierosa, gdy dotarł do swojego domu. Zdjął buty i paląc wyszedł do ogrodu i usiadł na drewnianej podłodze na ganku.
*Tutaj graliśmy w shogi... Ehh...* położył się na podłodze i spojrzał na swoją zabandażowaną dłoń *Shikamaru baaaaka. Wplątać się w tak upierdliwą sytuację...*

-----------

Kaeru zapłakana wróciła do pustego mieszkania. Zobaczyła porozrzucane shogi.

- Yhh... Wszyscy faceci to kretyni!!!

Ocierając łzy zbierała pionki z podłogi.

*Mama miała rację mówiąc, że nic dobrego nie wynika z relacji damsko- męskich...*

Posprzątała pokój i zaczęła pakować swoje rzeczy do dużego plecaka. Na nocnej szafce stała plansza do shogi i żabka w pudełku. Chwilę im się przyglądała *I co ja mam z tym zrobić...*
Po chwili zapakowała te dwie rzeczy do plecaka i zmęczona opadła na łóżko. Szybko zasnęła, a z samego rana obudził ją hałas w kuchni.

- Co kto?! Tata?

- Yo!- Jiraiya nieporadnie przygotowywał jajecznicę- Bezpieczniej jest zamykać drzwi od mieszkania, Kaeru. Słońce dopiero wstaje, ale to idealna pora żeby szybko coś zjeść i wyruszyć.

Kaeru poczłapała do łazienki i przebrała się w codzienny strój, po czym usiadła przy stoliku i zaczęła jeść śniadanie razem z Jiraiyą.

- Umm całkiem niezłe! A ten.. Trzeci talerz?

- Haha, poczekaj chwilę.

Rozległo się pukanie do drzwi, które od razu się otworzyły.

- Kaeru, Jiraiya, nie wypuszczę was bez pożegnania!

Naruto uśmiechnięty wszedł do mieszkania, a Jiraiya wskazał mu miejsce obok siebie.

- Zjedz z nami.

- Chętnie, dattebayo!

Naruto i Jiraiya zaczęli wspominać dawne czasy i wspólne treningi. Kaeru słuchała z uśmiechem. Gdy skończyli jeść, umyła naczynia i westchnęła.

- Tato, ruszajmy.

- Odprowadzę was!

Szli razem z Naruto do głównej bramy. Wioska powoli się budziła, a słońce zaczynało przyjemnie grzać. Po chwili byli przy bramie. Naruto uściskał Kaeru.

- Wróć silniejsza! I pilnuj staruszka, lubi sobie czasem wychylić sake!

- Wiem wiem hah. Dziękuję za wszystko, Naruto.

Uśmiechnęła się smutno.

~~~~~~
W tym samym czasie w pokoju przydzielonym Gaarze.

- Kankuro? Już wstałeś? Wyglądasz koszmarnie.

- Chyba... Nie spałem..

- Zmyłeś swoje malunki z twarzy- Gaara zmarszczył brwi i głośno westchnął- dzisiaj Kaeru wyrusza na trening, tak?

- Gaara, odpuść. Dzisiaj ostatnia narada Kage i...

- Kankuro, jednak jesteś kretynem.

- Gaara!

Czerwonowłosy uniósł jedną brew i skrzyżował ręce.

- Czcigodny Kage. Mów mi Czcigodny Kage.

- Yhh...

- Odpuściłeś, tak? Wiesz... Wiesz co by było, gdyby Naruto zrezygnował ze mnie? Z naszej przyjaźni?- Gaara westchnął bawiąc się piaskiem na swojej dłoni- Nadal bym był potworem, lub... Nadal bym był martwy. Nie odrzucaj więzi. Tym bardziej od osoby, która tak na ciebie patrzyła, gdy ją niosłeś na plecach.

- Gaara...

Kankuro poderwał się z krzesła, zacisnął pięść i wybiegł.

~~~~~

W tym samym czasie w innej części wioski.

- Shikamaru! Z nieba mi spadłeś- Ino wyszła przed kwiaciarnię- wynieś przed sklep tą skrzynię, jest ciężka...

- A ty nie jesteś przypadkiem silną kunoichi..?

- Haha możesz mi raz pomóc!

Wystawił skrzynkę i odpalił papierosa wzdychając.

- Jak tam z Kaeru?

- Hę? Ja... To nieistotne.

- Odpuściłeś? - Ino załamała ręce- jeden gość na twojej drodze, a ty się jak zawsze poddajesz? Shikamaru, idź raz zawalcz o swoje!! Chyba, że to zbyt upierdliwe.

- Yhh... Dobra, już dobra...

Pobiegł w stronę bramy.
~~~~~~~~~~~

Naruto spojrzał na dwie biegnące postaci.

- Kankuro, nie poznałem cię bez malunków i.. Shikamaru. Hah... Spóźniliście się. Już wyruszyli i raczej nie da się ich znaleźć.

Kankuro i Shikamaru stanęli naprzeciwko Naruto, który westchnął.

- Kaeru powiedziała, że potrzeba jej roku, żeby stać się dobrą kunoichi..

- Czekaj, to znaczy...- Shikamaru zacząć mówić, a Kankuro wszedł mu w słowo

- Tak, dokładnie to, durniu- Kankuro spojrzał w stronę bramy- Kaeru wróci za rok.

---------------------------

Ostatni pełny rozdział!

Niedługo pojawi się albo one shot dopełniający historię, albo krótki pamiętnikowy rozdział, albooo drugi tom :D

Dziękuję za czytanie 💕 i zapraszam do pozostałych ficków.