Kaeru spojrzałana ulicę, nikogo już tam nie było. *Poszedł...*
Dziewczyna wzięła głęboki wdech i wyszła z domu *Pewnie poszedł do swojego domu...*
Podbiegła kawałek, jednak nie było to łatwe w wysokich sandałach. Po chwili była blisko polanki przy małym jeziorze koło drzew, blisko domu Shikamaru. Zauważyła postać leżącą na trawie, która obserwowała gwiazdy. Podeszła bez słowa i położyła się obok, poprawiając yukatę. Shikamaru mimowolnie się uśmiechnął, gdy Kaeru pojawiła się obok. Przesunął rękę w jej stronę i chwycił jej dłoń.

- Więc tam jest ten... Wielki Wóz..?- zapytał wskazując palcem w niebo

- Tak...

Shikamaru puścił jej dłoń i powoli wstał, Kaeru zrobiła to samo jednicześnie poprawiając sobie yukatę. Chłopak spojrzał jej w oczy, delikatnie położył dłoń na jej policzku i zaczął ją całować. Kaeru odwzajemniła pocałunek, po chwili mocno go przytuliła. Chłopak się zaśmiał

- Heh... Tak to miało wyglądać wcześniej, ale hah, chyba troche spanikowałem.

- Shikamaru, ja... Wtedy na misji, zrozumiałam, że... Nie mogę cię stracić. Ja... Ja to wszystko czułam od tamtego dnia, u Ino... Serce mi pękało, gdy wtedy płakałeś i...

- Ciii... Już jest dobrze- uśmiechnął się

- Umm.. Jest już późno i...

- Jesteśmy w zasadzie koło mojego domu, może pójdziemy do mnie..?

- E to... Dobrze..

Zaczeli powoli iść, Shikamaru złapał ją za rękę. Z polany weszli na drogę i dotarli do domu klanu Nara.

- Hmm matka chyba śpi...- Shikamaru zaprowadził ją do swojego pokoju- zapraszam, heh..

W pokoju stało łóżko blisko ściany z oknem, obok łóżka szafka nocna z budzikiem, a obok niej biurko przy którym było wejście do pokoju. Naprzeciwko drzwi stała szafa, obok której wisiał pionowy malunek tuszem w kształcie jelenia, a pod nim stał na podłodze telewizor i konsola.

- No... Oto mój pokój. Ale jeszcze tylko jakiś czas, matka powiedziała, że powinienem powoli się przenieść do dawnego pokoju ojca. Jest dużo większy..

Kaeru usiadła na łóżku i spojrzała na swoją yukatę.

- Chciałabym już to zdjąć... To znaczy... Masz jakąś koszulkę? W sumie... Muszę w czymś spać, heh.

- Chwila.

Podał jej dużą jasnozieloną koszulkę. Kaeru zaczęła rozwiązywać pas, a Shikamaru wziął głęboki wdech.

- Kaeru, ja... Pójdę do łazienki. Za chwilę wrócę.

Poszedł zabierając ze sobą bokserki i koszulkę. Wszedł do lazienki i spojrzał w lustro nad umywalką.
*Nara, bądź facetem. Przestań panikować.*
Uśmiechnął się lekko do swojego odbicia i ochlapał twarz zimną wodą, po czym zaczął się przebierać. Gdy wrócił do pokoju, Kaeru miałana sobie koszulkę, która sięgała jej prawie do połowy uda. Stała i obserwowała malunek.

- Już jestem.

Dziewczyna się odwróciła z uśmiechem, objęła go za szyję i pocałowała, jednocześnie ściągając mu gumkę z włosów.

- Wiedziałem, ze ci się podobam w rozpuszczonych włosach haha.

- Aż tak to widać? Heh...

Kaeru poszła do łóżka i weszła pod kołdrę, Shikamaru wsunął się obok niej. Kaeru przytuliła się do jego ramienia i zapytała z uśmiechem.

- To znaczy, że teraz mogę bezkarnie to robić?

- Heh... Chyba tak- pocałował ją w czoło- oyasumi, Kaeru. Kocham cię...

- Ja... Ja ciebie też, Shikamaru i...

- Ciii... Z niczego już się nie tłumacz, ok?

- T... Tak. Oyasumi.

Wtuliła się mocniej i zasnęła.
Następnego dnia Shikamaru powoli otworzył oczy. Zobaczył Kaeru, która mu się przyglądała.

- Umm patrzysz jak śpię? Dzień dobry...

- Ohayoo. Nie, ja... Heh czekałam aż się obudzisz.

Pocałowała go, a chłopak ją przytulił do siebie.

- Czyli to nie był sen, Kaeru...

Dziewczyna się uśmiechnęła. Shikamaru powoli wstał, podszedł do okna i je otworzył, po czym sięgnął po paczkę papiersów.

- Będzie ci przeszkadzać..?

- Nie, Shikamaru, heh... Chyba muszę przywyknąć.

Kaeru chwilę go obserwowała. Miał smukłe, ładnie umięśnione ciało. Wyglądał dobrze nawet, gdy palił papierosa.

Nagle drzwi do pokoju się otworzyły.

- Nie zabrałeś yukaty z łazienki, poza tym miałeś...

Matka Shikamaru spojrzała na Kaeru siedzącą na łóżku pod kołdrą i uniosła brwi.

- Mamo, poznałaś już Kaeru...

- Taaa- na twarzy kobiety pojawił się grymas- pamiętam ile biadoliłeś. Namyśliła się?

- Mamo... Czy możesz... Przestać być taka upierdliwa?

- Ja? Gdybym przestała to ten klan by już dawno upadł. Tamta z piasku miała temperament, a ty, córko Jiraiyi jesteś gotowa na przyjęcie do klanu Nara? Pewnie nie, bo jednak Jiraiya...

- Yhhh, odpuść. Ok?- Shikamaru westchnął- Nic się nie stanie z naszym klanem i bądź chociaż trochę milsza.

- Ehh- kobieta przewróciła oczami- zejdźcie za chwile na śniadanie.

Wyszla z pokoju, a Shikamaru ciężko westchnął i wypuścił dym z ust.

- Wybacz, Kaeru. Nie wiem czy nie będzie lepiej jak się stąd wyniosę do własnego mieszkania. Matka jest jeszcze bardziej upierdliwa od czasu śmierci ojca.

- Rozumiem... Wiesz... Troszczy się- Kaeru powoli wstała z łóżka- poza tym heh mimo wszystko kazała przyjść na śniadanie. Trochę hmm się jej nie dziwię...

- To znaczy?

- Yhh wiesz... Moje wcześniejsze zachowanie i...

Shikamaru zgasił papierosa w popielniczce stojącej na parapecie i przytulił dziewczynę.

- Ważne, że jesteśmy razem. I że cię nie wypuszczę- przytulił ją mocniej

- Heh...

- A teraz hmm- chłopak sięgnął do szafy po czarne spodnie i podał je Kaeru- masz, w pasie powinny być dobre heh. W yukacie będzie ci niewygodnie. Zakładaj i chodźmy.

Dziewczyna założyła spodnie, były lekko przydługie. Uśmiechnęła się.

- Dobra, jeszcze muszę zalożyć to...

Sięgnęła po swój stanik, gdy zaczęła zdejmować koszulkę, Shikamaru szybko odwrócił wzrok i otarł kroplę potu z czoła. Kaeru się zaśmiała.

- Wybacz, będę uprzedzać.

- Nie, nie... Po prostu... Heh nieważne.

- Już! Mam na sobie koszulkę.

Shikamaru się uśmiechnął i pokręcił głową. Poszli do kuchni, gdzie stał duży stół. Były na nim przygotowane grzanki, ryż, wędzona ryba i warzywa. Matka Shikamaru postawiła szklanki z herbatą i usiadła przy stole wskazując dwa miejsca naprzeciwko siebie.

- Siadajcie.

Usiedli w milczeniu i zaczeli jeść.

- Kaeru... Posiadasz umiejętności swojego ojca i swojego klanu, prawda?- nagle kobieta zapytała

- Tak- odpowiedziała niepewnie- jednak chciałabym skoncentrować się na technikach ojca i tylko na dwóch technikach...

- Słyszałam o Wiosce Czasu. I że uratowałaś życie mojego syna na ostatniej misji. Dziękuję.

- Nie musi pani, ja...

- Ale powiedz mi, myślałaś o dzieciach?

- Mamo!- Shikamaru pacnął dłonią w stół

- Twój ojciec zawsze mówił, że dzieci to przyszłość klanu. Ale ona posiada kekkei genkai. Więc jest duże prawdopodobieństwo, że...

- Yhh- Shikamaru westchnął- mamo, od wczoraj... Od wczoraj jesteśmy razem i jakoś, wyobraź sobie, jeszcze nie zaplanowaliśmy naszegi życia na najbliższe czterdzieści lat, bo, jak sama wiesz, shinobi umierają w losowych momentach.

- Shikamaru! Gdyby ojciec tu był...

- Gdyby ojciec tu był, to nie wiadomo czy Wioska by nadal istniała! Nie zginął na darmo. Yh, nie jestem już głodny.

Shikamaru wstał od stołu i poszedł do swojego pokoju, a Kaeru za nim.

- Wybacz. Mojej matce ostatnio odbija.

- Nic się nie stało...

Shikamaru się przebrał.

- Kaeru, zakładasz yukatę, czy idziesz w tym?

- Umm może yukatę... Uwaga, zdejmuję koszulkę.

Uśmiechnęła się i zaczeła się rozbierać. Shikamaru się zaśmiał.

Gdy założyła yukatę, zeszli na dół i wyszli na dwór.

- Chodź, odprowadzę cię i pójdę do pracy.

- Ok.

Kaeru uśmiechneła się pod nosem i złapała Shikmaru za rękę.

- Masz jakieś plany na dziś, Kaeru?

- Chyba nie. Nadal czekam aż Kakashi ptzydzieli mi jakieś zadania...

- To może zagramy w shogi?

- Ok!

Po chwili byli przed jej drzwiami.

- To ja lecę do Kakashiego... I widzimy się później.

Objął ją i pocałował.

---------------------------------------

(๑•ั็ω•็ั๑)