Ten dzień był koszmarny...
Leżę z bolącą raną w łóżku wpokoju gościnnym u Kankuro.
Nie chcę opisywać tego, co się działo.

Jeśli kiedykolwiek znów stracę pamięć, nie chcę się dowiadywać z pamiętnika o całej sytuacji. Wycieranie cudzej krwi ze swojej twarzy jest... Okropne.

Sakura przyniosła mi kolację, którą zrobił Kankuro. Pachnie cudownie. Nie wiem jak mam się zachować w stosunku do niego. Nie wiem czemu, wydaje mi się bardzo...obcy.
Zmienił się, pomijając nowy ubiór, nowe malunki... Jest poważniejszy i pewniejszy siebie. Już nie biega z dzieciakami jako ich sensei. Dowodzi całymi grupami jouninów na trudnych misjach. Ciężko mi stwierdzić co zostało z tego...

Co ja piszę. Koniec końców nawet nie wiem czego on chciał.
Zjem kolację i spróbuję zasnąć..

ˉ﹃ˉ

Nie mogę zasnąć. Sakura już chrapie, a ja się czuję jakbym miała piasek w ustach. Może nawet go mam. Strasznie mnie suszy, ale nie chcę nikogo obudzić...

No i poszłam do kuchni.
Oczywiście musiałam go obudzić (ノ°ο°)ノ

Rozmawialiśmy chwilę. Gadałam nerwowo jakieś głupoty... I teraz właśnie czuję, że jednak mi go brakowało cały ten czas. Rozpoznał mój charakter pisma w życzeniach urodzinowych. I sam miał dla mnie spóźniony prezent. Uroczy naszyjnik... Czyli myślał o mnie, mimo, że nawet nie wiedział kiedy wrócę..

A teraz... Pora spać! Nie mogę myśleć za dużo. Chyba nie powinnam też mieszać nikogo w moje życie. Do czasu, aż zrealizuję mój cel... Sama nie wiem.

Kaeru (｡･ω･｡)ﾉ♡