Otherworld 11: Birth of the Saint (1)

Valhalla.

A boy was engrossed in reading the books about the world that he’s currently living in. Vi, the little black dragon flapped his little wings when they heard a knock.

“Our dinner is here, human!”

“Huh. It’s already eve.” Sambit ng batang si Majesty nang tingnan ang bintana sa loob ng opisina nang Inn.

“You’ve worked hard, young master.” Sambit ni Alura.

“Thanks, Alura.” Ngumiti ito ng tipid at matapos maihain ang makakain ay tahimik na lumabas ng opisina.

Binalingan ni Majesty ang alaga niyang batang dragon na masaganang kumakain. Pinunasan niya ang makalat na pisngi nito.

“Once you’re done eating, go to your bed, okay?”

“Un!”

Nakangiting binalik ni Majesty ang mga mata sa hawak na makapal na libro.

“Hindi ka ulit ba matutulog, human?” di mapigilang tanong ng batang dragon dahil pangatlong araw ng hindi ito natutulog.

“Don’t worry, tatapusin ko lang ito.”

Napanguso ang batang dragon, pang ilang beses na nito iyon sinasabi pero kinabukasan ibang libro na naman ang hawak nito. Ang nakakapagtaka pa ay puno pa rin ng enerhiya ito. Kahit na napapaligiran ng ‘mana’ ang mundong ito ay hindi pa rin normal ang batang nasa harapan niya. Tiningnan ng maigi ng batang dragon ang batang nakangiti sa harapan niya. Hindi niya maiwasang magtaka kung bakit magaan ang loob niya dito, sa lahat ng iba’t ibang nilalang na nakita at nakilala niya ay ito lamang ang nagbibigay ng kapayapaan sa kanya.

Pinanganak siyang isang dragon at ang mga Dragon na kauri niya ay kilala sa buong mundo bilang arogante at hindi nakikisalamuha sa mga tao, maaari pang gawin ng mga ito na gawing alipin ang mga tao ngunit wala pang nangyayaring ganitong relasyon sa pagitan ng isang Dragon at tao.

“Tungkol ito sa mga kauri mo, Vi.” Manghang sambit ni Majesty na bumalik muli sa pagbabasa. Nanlaki ang mga mata ng batang dragon at lumipad patungo dito.

“Really?!”

Nakangiting tumango si Majesty, ngunit nabura ang ngiti nang mabasa ang sumunod na pahina. Bago pa mabasa ng batang dragon ay agad na sinari ni Majesty ang libro at humikab.

“Let’s sleep, Vi.”

“Huh? Okay! Hehe!”

Nilapag ni Majesty ang librong hawak at binuhat ang batang dragon sa kanyang bisig at nagtungo sa kwartong nakalaan para sa kanya. Humiga siya sa malambot na kama habang yakap parin ang batang dragon.

“Majesty.” Natigilan siya nang bigkasin ng dragon ang pangalan niya, tumingala sa kanya ang asul na mga mata nito na sinalubong niya rin ng itim niyang mga mata.

“Why are you so nice and kind to me?”

“I don’t know.”

Nagulat ang batang dragon dahil sa mabilis na sagot nito. Ngumiti ito sa kanya ng marahan.

“... Maybe because you’re cute?”

“Eii! I’m a dignified dragon! I’m handsome!”

“Pfft. Yes, you’re a Dragon. My cute friend, dragon.”

The little dragon flinched when he heard the word ‘friend’

“Yes, friend. We are friends!” nagniningning na mga matang sambit ng batang dragon.

“Hm..” kinumutan ni Majesty ang kaibigang dragon nang masigurong mahimbing na ang tulog nito, napangiti siya dahil sa nananatiling ngiti ng batang dragon.

Binalikan niya ang librong binabasa niya. Tungkol ito sa mga Dragon ng mundong ito.

<The Dragon’s, one of the untouchable existences in the world of Valhalla, dies one after another by the hands of the humans, they are called... The Dragon Slater’s.>

<They possessed a superhuman resistance against magic and who wield a powerful aura.>

“Dragon Slayer..” Majesty mumbled the word with his unreadable expression.

“Aura..”

He flicked slender his finger, and there he saw the color color of his aura, it was black and white. Maybe because of his undeniable origin was the reason of this phenomenon. Normally the colors of the aura are red which is the symbol of fire aura wielder, blue, the symbol water aura wielder, green, the symbol of earth aura wielder and grey, the symbol of wind aura attribute.

“Hm..”

The black and white aura at his fingertips swirl in a perfect harmony like little kids playing with each other. Both auras gives a holy feeling. Maybe he was the only person in this world who wields ‘divine aura’, two at that too.

[Divine Aura (Passive)]

[Only the ones who have the ability to reached the Godhood status can wield this power freely.]

Naalala niya ang The Strikers. Zeros is a fire attribute while Ulysess and Klauss are wind attribute, Arizona is a water attribute and Fon is a earth user. He don’t know what will happened if their auras reach the pinnacle level, wala pa siyang naririnig sa mundong ito na nakamit ito.

“Come to think of it, sister Abigail’s aura is white? Is it because she’s a Healer? But it’s not an aura... it’s magic? Maybe I can also..?”

Nagningning ang mga mata ng batang si Majesty. Maya-maya pa’y walang pagdadalawang isip na hiniwa niya sariling palad gamit ang ‘formless divine aura’.

Ginaya niya ang casting na naririnig niya sa kanyang sister Abigail.

“♒️...♑️..♏️...🔯...⛎”

[!!!]

[One of the ‘blessings’ of the Goddess of Wrath, Zera has been triggered.]

[Healing has been evolved to Divine Healing!]

[Divine Healing (Active)]

[A power with the portion of a Gods’s power. The user has the ability to cure any types of wounds, injuries, diseases and curses.]

[You have the qualifications to be a ‘Saint’! A evolve class of Priests!]

[The sub-class Saint has been opened, will you accept?]

[Yes/No]

Who would have know? Due to his curiosity slash experiment, he will become a Saint.

“..........”

It’s a cheat, right? Well his existence is a powerful cheat itself.

[The Gods of Valhalla are shocked by this phenomenon and celebrating your achievements!]

[The Unknown Gods are smiling gently.]

Maaaring dahil sa origin niya kaya ito nangyayari. His parent’s are not ordinary...

Napangiwi si Majesty. Ano na lang ang magiging reaksyon ng sister abigail niya at ng mga Healer ability class sa pangyayaring ito? Na ni mga umedad na ng ilang dekada ay hindi nila naabot?

He’s seventeen year old, at that.

“Well... that’s life.”

The moment he choose [Yes] he was enveloped by a holy light.

[Congratulations! You have learned the skill by realizing by yourself! Your Intelligence, Health and Mana received an increased 200 stats each!]

[Your Divinity increased an additional 500 stats!]

“Ha... haha..”

••••••••••••••••••••••••••

Name: Majesty

Sex/Age: Male/17

Level: 30

Class: Warrior

Sub-class: Saint

Title: Spear of Destruction Descendant, Son of the Unknown Gods, Saint of Valhalla

Condition: Good

Affiliation: None

Strength: 150⬆️

Stamina: 200⬆️

Agility: 150⬆️

Health: 550⬆️

Mana: 600⬆️

Intelligence: 380⬆️

Dexterity: 100⬆️

Persistence: 200⬆️

Divinity: 650

Luck: 70⬆️

Remaining Stats Points: 0

Blessings: Observe, Divine Healing

Active Skills: Spear Throw (Lvl 20), Spear Cut (Lvl. 20), Spear Mastery (Lvl 10), Mana Spear (Lvl 5), Spear Will/Formless (Lvl 5), Spiral (Lvl 5), Soul Taker (Lvl Max), Soul Memory (Lvl Max), Soul Weapon (Lvl Max),  Divine Healing (Pinnacle)

Passive Skills: Mental World Rule (Lvl Max), Extreme Poison Resistance (Lvl Max),  Divine Aura, Intuition (Lvl 15), Mana Recovery (Lvl 9)

••••••••••••••••••••••••••

No matter how he looked at this, this is not a normal Lvl. 30, alright.

He don’t hate this, though.

Napangiti si Majesty at tumingin sa kalangitan. Is it because he’s happy? The stars are twinkling brigthly. Kaya lang nabura ang ngiti niya nang maalala ang tungkol sa mga nangyayari sa mundong ito at tungkol sa mga Dragon.

“Hm... It doesn’t matter..” matalas ang kinang na sing-lamig ng yelo ang mga matang ngumiti ito.

Be it a Dragon Slayer or whoever who hurt his cute dragon friend...

“I’ll personally judge their death.”

He don’t know the reason why his friend ended up in the hands of those slave traders. His friend is strong.

“I’m sure sasabihin niya sa akin ang dahilan kung...” winaksi ng batang si Majesty ang iniisip.

No, he’ll respect his friend. Siguradong may malalim na dahilan ito. Isa sa mga naglalarong maaaring dahilan sa isip niya ay may pinagtataguan ito o may huma-hunting dito.

Maging siya ay hindi lubusang kilala ng kaibigan niya..

“Should I?” He pondered but shook his head.

Dadating din ang araw na makikilala nila ang pagkatao ng isa’t isa. Ang mahalaga ay magkasama sila. Inosenteng ngumiti si Majesty, hindi niya maintindihan kung bakit sobrang gaan ng loob niya dito.

Kinabukasan ay, mag-aapat na araw ng wala ang The Strikers. Pinatawag ang mga ito sa Coleridge Palace, at dahil hindi siya miyembro ng mga ito ay di na siya sumama kahit na gusto siya isama ng nga noona niya.

“Finally! You’re studying all that books, human! Let’s play! Let’s go outside!”

“You have to remain invisible, okay?”

“Yes!”

Naiiling na ngumiti si Majesty. Kailan niya lang nalaman na kaya pala ng kaibigan niya na maging invisible at umaming gusto lang magpabuhat sa kanya kaya hindi nito pinaalam.

‘Kung kaya nito maging invisible, bakit nahuli pa rin ito ng mga slave traders?’

Bumaba ang mga mata ni Majesty sa cute na kamay at paa ng kaibigan niya. May mga bakas ng mahigpit na bakal.

“Human?”

Naalala niya nang nakiusap siya sa sister Abigail niya kung kaya nitong pagalingin o alisin ang bakas ng mga sugat nito ngunit...

“I don’t know what kind of torture or anything ang nangyari sa kaibigan mo, baby. His wounds are very old, I can’t believe he’s still alive. As expected of the dragons.”

Nakangiting pinisil ng mahina ni Majesty ang chubby cheeks ng kaibigan.

“I’ll show you something amazing, Vi!”

“Oooh!”

“Close your eyes.”

“Hehe. Okay!”

[You activated the skill ‘Divine Healing’]

[Divinity Cost: 200 per head]

Shaa-aa

“Eh? H—huh?” napadilat bigla ang batang dragon dahil sa kakaibang enerhiyang bumalot sa kanya. Pakiramdam niya ay may mainit at komportableng nakayakap sa kanya.

Pagdilat niya ay...

“I did it.”

Nakita niya ang kislap ng mga mata ng batang kaharap niya na ngayon niya lang nakita.

Ngayon niya lang nakitang sobrang saya nito.  Parati itong nakangiti pero ngayon niya lang nakita ang sobrang galak, excitement at fulfillment sa mukha nito na para bang naresolba na ng batang pula ang buhok na lumiliwanag dahil sa araw mula sa bukas na bintana.

Hindi mapigilan ng batang dragon ang mahigitan ng hininga dahil sa nakakatulalang kakisigan ng kanyang kaibigan.

“What do you mean..”

Nang tingnan ng batang dragon ang sarili ay.

“!!!”

All the bruises, wounds, and old scars dotting his face and body gradually disappeared.

“In this case, you won‘t have to worry about getting hurt, you know? But if you do get injured somehow, I‘ll definitely heal you.”

Bumagsak ang luha ng batang dragon dahil ito ang unang beses na...

“Kahit pa maliit o malaking sugat, I‘ll make sure not even a remnant of a scar remains on you.”

Naramdaman niya ang kamay nito sa ulo niya. Nanatiling nakatingala ang batang dragon dito.

“If you die, I‘ll bring you back to life even if I have to strain myself. When you’re with me, you don’t have to worry about getting hurt, okay?”

“*sniff* yes you’re right! There aren’t any problems.”

At this moment, the dragon swear to always protect ‘his’ human. Kahit anong mangyari.