Σκούπιζει με ένα χαρτομάντιλο το  μέτωπο. Ο ιδρώτας έχει βρέξει τα χάλκινα μαλλιά του.
Η σημερινή μέρα ήταν έντονη για εκείνον. Σκέφτεται να ανοίξει μια μπουκάλα ουίσκι για να πιεί. Το χρειάζεται για να ηρεμήσει. Όμως έκανε τόσο κόπο για να το κόψει. Αδειάζει το μπουκάλι στο νεροχύτη. Το είχε για τους φίλους. Ποιοί φίλοι;  Πού είναι οι φίλοι; Στρέφεται στην φωτογραφία που έχει μπροστά του.
"Και εσύ βρε Αλέξανδρε πού εξαφανίστηκες; Όταν η Δέσποινα αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να φύγει μακριά. Πηγές μαζί της για να την προσέχεις. Ανησυχούσες για εκείνη. Πώς θα μπορούσε σε ένα ξένο μέρος μια γυναίκα που ήταν πια ανάπηρη, να τα καταφέρει ; ειδικά όταν ήταν ψυχικά ένα ράκος και είχε σχεδόν παραιτηθει.
Έχω δει το βίντεο με τον τραυματισμό της, γνωρίζω τι συνέβη τότε.
Μπορώ να καταλάβω τι ένιωθε. Ένας δοτικός άνθρωπος που τον πρόδωσαν και του άλλαξαν την ζωή μέσα σε μια στιγμή. Έβλεπα τότε τι γινόταν Άλεξ, όμως έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν με αφορά.
Και έσυ ήσουν ο μόνος που στάθηκες  δίπλα της, όταν οι υπόλοιποι ήμασταν κοντά της μόνο στα λόγια.

Οταν όμως , επέστρεψε δυναμικά, ενώ την είχαν ξεγραμμένη και άρχισε πάλι την καριέρα της, εσύ που ήσουν; Γιατί δεν επανεμφανίστηκες   στους παλιούς μας καλλιτεχνικούς κύκλους; Η μουσική ήταν η ζωή σου. Τι σε εμποδισέ να ξαναρχίσεις;

Θυμάσαι που τα παιδιά του συγκροτήματος  και εγώ, τυπωσαμε μπλούζες για να σας στηρίξουμε πριν φύγετε;  Ακόμα έχω μερικές με μεγάλα γράμματα πίσω από την πλάτη. "Alexi'sTeam" και " Desp's Team". Η Δέσποινα ήθελε να φορά την "Alexis"  μπλούζα 
Έλεγε πως ήταν στην ομάδα του Αλέξανδρου.
Είχα χαρεί για εκείνη, όταν πληροφορήθηκα πως τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται στην ζωή της.Της άξιζε η ευτυχία και για λίγα χρόνια την είχε. Όμως..."  Ξεφυσά , τριβει  τα χέρια στα γόνατα του, κοιτάζει για λίγο το γκρι χαλί
και συνεχίζει.

"Καημένη Δέσποινα. Χάθηκε τόσο άδικα σε εκείνη την έκρηξη μαζί με τον σύζυγό της και το παιδί της. Και η κόρη της, ένα μικρό παιδί ήταν.
Την θυμάμαι την μικρή Δανάη φίλε. Την ειχα δεί δύο φορές. Ως εφτά μηνών μωρό και στα πέντε της χρόνια.
Και το μενταγιόν θυμάμαι σε σχήμα ηλίου. Ήταν πολύ όμορφο το δώρο σου.
Τα παιδιά μου είχαν πει ότι θα  βαφτίζες την μικρή.
Ήμουν εκεί, το θυμάσαι; Είχαμε μιλήσει. Όμως αργότερα έμαθα ότι
κανείς από όσους σε γνώριζαν, δεν ήξερε που ήσουν ή που έμενες.
Μόνο ότι μπορούσαν να σε  ξαναδούν  όταν εσύ ήθελες να εμφανιστεις  ή όταν σου λειπανε αυτοί που αγαπούσες.

Θα σου κοστίσε ο θάνατος τους.
Η Δέσποινα ήταν η μικρή αδελφή που δεν είχες και γνωριζόσασταν από παιδιά.
ο Αναξιμένης ο κολλητός σου  και η μικρή πνευματικό σου παιδί.
Τους έχασες οριστικά και χάθηκες τελείως.
Τουλάχιστον αυτό μου είπαν οι πρώην φίλοι μας. Ήμουν ήδη στο εξωτερικό όταν έγινε η τρομοκρατική ενέργεια. Δεν μπορεσα να έρθω στην κηδεία, δεν ξέρω καν αν ήσουν εκεί.
Και όταν επέστρεψα πάλι για μόνιμα, ήταν δύσκολο να βρω τα ίχνη σου. "

Κάτι  τον ενοχλεί, όταν κατεβάζει το πόδι του απο τον καναπέ και το  βάζει στην δεξιά παντόφλα αλλά το αγνοεί.
Έχει μια συζήτηση ή μάλλον μονόλογο να κάνει και δεν θέλει να χάσει το ειρμό του.

"Και κοίτα να δεις σύμπτωση ρε φίλε.
Να μου εμφανίζεσαι, την προηγούμενη νύχτα στο όνειρο μου σε ένα σκηνικό που θυμίζει δάσος, να μου ζητάς να επισκεφτώ το τάφο του παππού μου.
Ενώ είχα πάει την προηγούμενη μέρα και θα πήγαινα  λίγες μέρες μετα. Μπροστά στον τάφο του να  ανοίγεις τον κρουνό. Και σήμερα να γίνεται ότι γίνεται.Μπορείς να μου το εξηγήσεις;"

Αφήνει το λάπτοπ και σηκώνετε.
Δεν είναι στα καλά του. Μιλά με φωτογραφίες και περιμένει απάντηση. Σίγουρα θα υπάρχει λογική εξήγηση.
Σηκώνει την παντόφλα , για να δει τι τον ενοχλεί όταν περπατά.
Ένα μικρό μενταγιόν σε σχήμα ηλίου με ένα μικρό κομματάκι  σπασμένης  αλυσίδα είναι κάτω από την σόλα της.

"Δανάη κορίτσι μου. Δεν είναι δυνατόν! Ήταν μαζί μου και δεν το κατάλαβα.  Γι'αυτό μου φαίνονταν τόσο οικεία.  πηρε τα μάτια του πατέρα της όμως στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά είναι ίδια η μάνα της...Την είχα κοντά μου...Την είχα κοντά μου...Δεν το πιστεύω.  "

Βάζει στο ποτήρι λίγο νερό για να πιεί και προσπαθεί να ηρεμήσει.

Αρπάζει το λάπτοπ με  την φωτογραφία του Αλέξ και την κοιτάζει έντονα.

"Και τώρα φίλε πώς στο καλό θα βρεθεί το κορίτσι μας;  Όταν  ξέρω μόνο το όνομα της και κανένα άλλο στοιχείο;"

Και ενώ κάποιος φαίνεται να γνωρίζει την Δανάη και μάλιστα πριν χάσει την μνήμη της.

Τα θετα αδέλφια έχουν ένα μυστήριο να λύσουν.

Ο Νίκος βηματίζει μπροστά-πισω χωρίς να σταματά.
H Δανάη έχει δέκα λεπτά να φανεί. Το άδειο δωμάτιο με τις δύο καρέκλες έχει μόνο μια λάμπα στο ταβάνι με χαμηλό φωτισμό. Μοιάζει κάθε λεπτό που περνάει όλο και πιο   χαμηλοτάβανο. Αν και το κλιματιστικό λειτουργεί,  σταγόνες από ιδρώτα κυλάνε στο λαιμό του.
Τράβα την λαιμόκοψη στην μπλούζα και βγάζει μια ανασα, όταν ακούει την πόρτα, να ανοίγει. Βλέπει την αδελφή του να κρατα μια εικόνα και ένα πουγκί, την πλησιάζει με περιέργεια.

Η Δανάη ασπάζεται την εικόνα της Παναγίας.
Ύστερα και ο αδελφός της. Αφαιρεί ενα άσπρο χαρτί που ήταν πίσω από την εικόνα και βγάζει  με απαλές προσεχτικές κινήσεις, την ζωγραφιά της.

Απεικονίζει μια γυναίκα με γκρίζα μάτια γεμάτα δάκρυα , που αιωρείται πολλά μέτρα από το έδαφος. Τα  ασημένια μαλλιά της απλώνονται στον ουρανό. Το σώμα της είναι ντυμένο με ένα μαύρο φόρεμα , στολισμένο με το φεγγάρι και τον ήλιο.
Στο αριστερό χέρι της φορά ένα βραχιόλι φτιαγμένο με γράμματα που σχηματίζει την λέξη "Αρσινόη"*.
Μια φωτιά απλώνεται στα πόδια της και ανεβαίνει προς πάνω δίνοντας μια κόκκινη λάμψη στις άκρες του φορέματος της.
Ο Πήγασος, το φτερωτό μυθικό άλογο είναι στο έδαφος.Τα φτερά του είναι προς τα κάτω και φαίνονται σπασμένα.Κοιτάζει την κυρά του, με αφοσίωση  ενώ πίσω από τον Πήγασο, υπάρχει ένα σπίτι  που θυμίζει απομίμηση μικρού παλατιού.
Σαν φόντο η Δανάη έχει προσπαθήσει να  ζωγραφίσει ένα δάσος. Με δέντρα που άλλοτε  έχουν φύλλα  σε ανοιχτό και αλλοτε σε σκούρο πράσινο χρώμα. Μοιάζει με απομακρυσμένο πράσινο φράκτη, που περιβάλλει οτι συμβαίνει στην γη.

Μετά την ζωγραφιά, ανοίγει το  πουγκί που είχε ξεθάψει και βγάζει δύο πολύ λεπτά   ζωγραφισμένα διάφανα φύλλα . Μοιάζουν με πλαστικά βιτρό σε χρώματα ροζ, κίτρινα και μπλε.
Το ένα μοιάζει με αντίγραφο της ζωγραφιάς. Το άλλο δεν μπορεί ο Νίκος να καταλάβει τι παριστάνει.

"Αδελφέ ο Πήγασος με τα αστέρια στα μάτια υπάρχει ως τοιχογραφία σε βίλες που βρίσκονται σε εφτά διαφορετικά μέρη στο κόσμο.Μόνο σε μια βίλα  απεικονίζει και την γυναίκα. Όμως για κάποιο λόγο το ίντερνετ δεν λέει  σε ποια."

Ο Νίκος που είναι πίσω από την πλάτη της, ξεφυσά απαλά. Η Δανάη που τον καταλαβαίνει, γυρίζει και τον κοιτάζει.

"Πες μου τώρα ότι θα τα παρατήσουμε όλα και θα πάμε  ταξιδακια για να βρούμε αυτό που θες; Δανάη! Δεν φεύγω από την Ελλάδα , για να κάνω τον γύρο του κόσμου σε τριάντα μέρες. Ξέχνα το!"

Η κοπέλα του κάνει νόημα να  κοιτάξει μπροστά στον τοίχο.

Τοποθετεί τα δύο διάφανα φύλλα. Βάζοντας το ένα μπροστά στο άλλο με το αντίγραφο της ζωγραφιάς να είναι πίσω και τα  πιάνει  γύρω γύρω με κλιπς.
Ζητά από τον αδελφό της, να ανοίξει τον δυνατό φακό, ώστε το φως να τα διαπεράσει ενώ τα κρατά. Με το άλλο έχει έτοιμη την ψηφιακή φωτογραφική μηχανή σε μέγεθος μπρελόκ.

Κάνει νόημα στον Νίκο να κοιτάξει απέναντι και πάτα το πλήκτρο λήψης φωτογραφιών.

"Ένας χάρτης! Δανάη πώς είναι δυνατόν να ζωγράφισες  κάτι τέτοιο ενώ ήσουν παιδί; Ίσως πρέπει  να εξετάσουμε αναλυτικά τα φύλλα , ξέρω κάποιον που θα μας βοηθήσει. Μου χρωστά μεγάλη χάρη.Μπορεί κρύβουν κάτι που το γυμνό μάτι δεν μπορεί να εντοπίσει..

Δεν του απαντά αμέσως, αλλάζει τώρα την σειρά και βάζει το πίσω φύλλο μπροστά.

"Κοίτα και πάλι!"

Μια   γυναίκα στα χρώματα του ροζ, του κίτρινου και του μπλε, με μάτια λυπημένα εμφανίζεται μπροστά τους.
Τα μάτια της έχουν μέσα τρία αστέρια.

"Ήξερα τι θα συμβεί, το είχα δοκιμάσει πριν τα κρύψω. Θυμάμαι ποια είναι η γυναίκα. Μου είχε κάνει εντύπωση τότε και ήθελα να μάθω τα στοιχεία της.
Το όνομα της είναι  Δέσποινα Μαυρογένους ή όπως ήταν διάσημη Ντέσπ Μπλακμπορν .
Τα τρία αστέρια υπήρχαν στο σύμβολο του συγκροτήματος που συμμετείχε ως τραγουδίστρια, συνθέτης και στιχουργός,  τους "Iced Dead Melody".  Αν βρούμε σε ποιά μέρη έχει πάει και τι σχέση έχει με τον ζωγράφο ίσως βρούμε περισσότερα στοιχεία. Ίσως αυτή η γυναίκα να τον είχε μπλέξει κάπου"

Ο Νίκος βγαίνει για λίγο έξω και επιστρέφει βιαστικά με ένα ψηφιακό μπλοκάκι στα χέρια του.
"Ο ζωγράφος μας ήταν κάποτε μουσικός και μάλιστα διάσημος. Κάνεις δεν ήξερε πως
ο Αλ.λε  και ο Αλεξαντερ Λεκόστ ήταν το ίδιο πρόσωπο. Μαθεύτηκε όταν πέθανε. Ο ζωγράφος δεν είχε δείξει ποτέ το πρόσωπο του. Ακόμα και όταν του πήραν συνεντεύξη ,φορούσε μάσκα χειρουργική και σκούρα  γυαλιά.
Τις ζωγραφιές του  τις πουλούσε  μέσω του διαδικτύου. Κρατούσε μόνο ένα μικρό ποσοστό για τον εαυτό του και το μεγαλύτερο μέρος το έδινε σε ίδρυματα . Ζούσε απομονωμένα και ήταν
ολιγαρκής. Θέλεις  μήπως να μάθεις τι άλλο ανακάλυψα πρίν με πάρει ο ύπνος μπροστά στο λαπτοπ;

"Ναι αδελφέ μου. Όμως  πρώτα  άσε να σου πω για το διάφανα φύλλα και τις πληροφορίες που μας δίνουν."

"Δανάη δεν το ζωγράφισες εσύ, έτσι δεν είναι".

"Όχι! Μου  έστειλαν πριν τρία χρόνια  ένα ανώνυμο φάκελο.  Είχε  μέσα ένα μήνυμα  με οδηγίες, ενα γυναικείο πορτραιτο  πάνω σε διάφανο φύλλο και  ενα ακόμα άδειο διάφανο φύλλο.
Στο γράμμα ο αποστολέας μου εξηγούσε, ότι είναι ο καλός μου άγγελος, που με προσέχει εδώ και καιρό. Και μου ζητούσε  να κάνω στο άδειο φύλλο, αντίγραφο της ζωγραφιάς μου και να το κρύψω μαζί με το φύλλο που μου έστειλε κάπου καλά.
Μέσα στο μήνυμα υπήρχε η φράση "είναι ο φύλακας της ζωγραφιάς σου που την σκεπάζει και την πρόσεχει κάτω από το φως του ουρανού" Στο τέλος υπήρχε η υπογραφή Α. your Angel.

Κλείνει για λίγο τα μάτια. Φέρνει στο νου της, το φιλί του Αλέξ  στο μέτωπο της και την οικειότητα που ένιωσε. Η φωνή του αδελφού της την επαναφέρει στο τώρα.

"Κορίτσι μου πάμε να φύγουμε από εδώ.
Έχω πολλά να σου πω και ίσως με πάρει πολλή ώρα. Καλύτερα να είμαστε  κάπου πιο άνετα. Οσο για τα διάφανα φύλλα, ίσως να πρέπει να τα εξετάσουμε πιο προσεκτικά και όχι με γυμνό μάτι, ίσως να κρύβουν κάποιο μήνυμα. "

Συμφωνεί και βηματίζει μαζί του για να φύγει από εκείνο το μέρος.

" Και Δανάη,  Συγγνώμη!''

Το χέρι της είναι στο χερούλι αλλά το σώμα της προς εκείνον στραμμένο.
"Για ποιό πράγμα;"

"Ξέχνα τι είπα. Και στο βόρειο πόλο πάω, αν είναι να βρεθεί η αλήθεια."

"Αδελφέ το ξέρω μην ανησυχείς! "
Σταμάτα απότομα ακούμπα απαλά το χέρι της στον ώμο του.
"Νίκο συγγνώμη!  πηγαίνε εσύ, δεν μπορώ να έρθω, πρέπει να κάνω κάτι που ξέχασα. Όμως σε πέντε με δέκα λεπτά θα είμαι μαζί σου για να σε ακούσω."

Γύρνα βιαστικά πίσω στο δωμάτιο. Ανοίγει τα φώτα, Τραβά την σκούρα  κουρτίνα για σκεπάζει το παράθυρο. Χωρίζει την εικόνα με τον επεξεργαστή φωτογραφιών σε κομμάτια. Τα αριθμεί με λάθος σειρά. Κάνει αντίστροφη της εικόνας στα  μισα και τα στέλνει όλα σε πέντε  δικούς της διαφορετικούς λογαριασμούς  ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχουν ψεύτικα στοιχεία και δεν δίνουν καμιά πληροφορία για το πρόσωπο της.
Η δυνατότητα  το  έξυπνο τηλέφωνο της να περιέχει  δύο κάρτες σύνδεσης, της επέτρεπει  να έχει στην κατοχή της, δύο νούμερα για την ίδια συσκευή και το έχει εκμετάλλευτει όπως πρέπει.

Τώρα είναι έτοιμη να μάθει τι γνωρίζει ο Νίκος.

Κοιτάζει ψηλά το ταβάνι "Αλ μου για να δούμε τι έχει να πει ο αδελφός μου για σένα".
Αισθάνεται σαν κάποιος να την αγκαλιάζει με αγάπη μαζί με στοργή και νιώθει λύπη γιατί δεν μπορεί να ανταποδώσει.