Ο καπνός και η λάμψη της φλόγας, τους εμποδίζουν να δουν καθαρά.
Δυσκολεύοντε να βρουν διέξοδο, να μπορέσουν να τρέξουν, να ξεφύγουν.

Τα μάτια τσούζουν και τα ανοιγοκλείνουν.

Έχουν ανεβάσει τις μπλούζες μπροστά στην μύτη για να προστατεύτουν από το διοξείδιο του άνθρακα που υπήρχε στον καπνό και αναπνεουν το ύφασμα, η μυρωδιά του μαλακτικού τους δίνει μια μικρή παρηγοριά.

Η Δανάη βγάζει το κινητό από την τσέπη της.
Η πίσω πλευρά έχει παραμόρφωθει και είναι βρεγμένη από το υγρό της μπαταρία που μοιάζει με λάδι.
Κάνει νόημα στον αδελφό της και το ρίχνει στα τυφλά με μεγάλη δύναμη, ώστε να πάει μακριά.

Ο Νίκος που και το δικό του κινητό είχε τα ίδια προβλήματα, αντιγράφει την κίνηση της.

Η έκρηξη που ακούγεται είναι δυνατή αλλά ευτυχώς όχι και τόσο ώστε να τους προκαλέσει ακουστική ζημιά.

Μια νέα εστία φωτιάς κάνει την εμφάνιση της.

Η Δανάη κλείνει τα μάτια της πολύ δυνατά και προσεύχεται να πιάσει η ιδέα της.

Και πιάνει!

Η πυρκαγιά ενώνεται με την καινούργια αδελφή της που ήταν πιο μακριά τους και τους άφηνει ήσυχους.

Τα αδέλφια δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Δεν μπορούν να φύγουν έτσι και να αφήσουν το μέρος μες στις φλόγες.
Αλλά και να προσπαθησουν να βρουν τηλέφωνο θα είναι μάταιο, θα είναι πολύ αργα μέχρι να έρθει βοήθεια.

Δεν προλαβαίνουν όμως βρουν κάποια λύση ή σκεφτούν γρήγορα την επόμενη κίνηση.
Βλέπουν ξαφνικά, έναν άντρα με κόκκινη φόρμα εργασίας που θυμίζει υδραυλικό και με κασκετο γαλάζιο στα σγουρά χάλκινα μαλλιά του, που πετάγονταν εδω και εκεί, να τρέχει προς την φωτιά αλλά όχι κατευθείαν πάνω της.

Δεν καταλαβαίνουν τι κάνει. Όμως όταν πλησιάζουν, το σημείο που βρίσκεται, κρατώντας απόσταση, προσέχουν πως εκεί που είναι η φωτιά υπάρχει σε απόσταση μισού μέτρου, ένας πυροσβεστικος κρουνός

Ο άντρας προσπάθει να τον ανοίξει, ιδρώτας στάζει από το μέτωπο που.
Αλλά για κάποιο λόγο δεν τα κατάφερνει.

Τρέχουν γρήγορα για να τον βοηθήσουν και σε λίγο
ένας δυνατός πίδακας νερού πετάγεται πάνω στις φλόγες που είναι μετά την έκρηξη συγκέντρωμενες στο ίδιο σημείο.
Σβήνουν αλλά όχι όλες. Μικρές εστίες εμφανίζονται εδώ και εκεί, περιμένοντας την ευκαιρία για να δυναμώσουν και να συνεχίσουν το έργο τους.

Η Δανάη φεύγει βιαστικά για την βρύση.
παίρνει το κουβά που ήταν εκεί, τον γέμιζει με χώμα και το ρίχνει πάνω τους.

Κάνει νόημα να μην ρίξουν το λιγοστό νερό που έχει απομείνει στις φλόγες.

Το λίγο νερό όχι μόνο δεν θα έσβηνε την φλόγα αλλά θα τους έδινε το απαραίτητο οξυγόνο για να δυναμώσουν.
Ήταν χρήσιμο μόνο όσο ήταν πάρα πολύ ώστε να την σβήσει, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος της.

Ολα τελειώνουν και είναι ασφαλείς.

Μια ανάσα ανακούφισης βγαίνει από τα χείλη τους. Ενω ο θώρακας πηγαίνει πάνω- κάτω ,λες και έχουν τερματίσει μετά από μαραθώνιο.

Ο άντρας με τα πράσινα μικρά μάτια και την χοντρή σε σχήμα πατάτας μυτη παίρνει το λόγο.

"Παιδιά είστε καλά; Πώς έγινε; Παρά λίγο να καείτε.
Ευτυχώς που αποφάσισα σήμερα να επισκεφθώ το τάφο του παππού μου. Και σας είδα".

"Μην ανησυχείτε καλά είμαστε. Σας ευχαριστούμε που ρωτατε, εσείς όμως πως είστε;"

"Μια χαρά είμαι λίγη φλόγα δεν μπορεί να με πειράξει."

Χτυπάει το μανίκι του λες και θέλει να το ξεσκονισει.

Σε λίγο οι τρεις τους πλησιάζουν τα σκαλιά του ναού και κάθονται. Η μικρή εκκλησία είναι αριστερά από την κεντρική αυλοπορτα και κοντά στους πρώτους τάφους.

Η Δανάη είναι περίεργη και δεν κρατιέται να
μην ρωτήσει.

"Όμως πώς ξέρατε για τον κρουνό της πυροσβεστικής;"

"Όταν ο Παππούς μου ήταν νέος, εδώ κοντά υπήρχε ένα δάσος. Όταν έβαλαν φωτιά στο δάσος, κάηκε και ένα μέρος του νεκροταφείου.
Ο καημένος ήταν εθελοντής πυροσβέστης και έχασε την ζωή του. Τιμητικά έβαλαν το ταφο του σε ξεχωριστή θέση"

Σταμάτα και δείχνει προς τα εκεί που είναι ο εγκατελειμένος τάφος.

Τα αδέλφια σηκώνονται και πηγαίνουν για λίγο εκεί.

Μόνο που ο τάφος δεν είναι πια σε κακή κατάσταση αλλά περιποιημένος, καθαρος και με το καντήλι του να καίει.

Ο Άντρας τους πλησιάζει και συνεχίζει σαν να μην σταματήσε ποτέ:

"Το νεκροταφείο ξαναχτίστηκε, το δάσος ευτυχώς αναδασωθηκε και έβαλαν στα όρια του δάσους και του νεκροταφείου αυτό τον κρουνό.
Βέβαια πρίν μια δεκαετία ,ένα μεγάλο μέρος του δάσους φαγώθηκε για να γίνει ο κεντρικός δρόμος και άφησαν μόνο ένα μικρό ανάχωμα με δέντρα για παρηγοριά.
Αυτά τα γνωρίζω από την Θεία μου που έμενε εδώ κοντά γιατί εγώ τόσο καιρό ήμουν στο εξωτερικό, στην Ιαπωνία. Δουλευα σε έναν τσίρκο, φροντίζα για την διατροφή των ζώων και έκανα τον ζογκλέρ"

Η Δανάη έχει γονατίσει και έχει σκυμμένο το κεφάλι της.
Είναι χλωμή και δεν φαίνεται καλά.

Έχει αναπνεύσει αρκετό καπνό και ζαλίζεται εδώ και ώρα. Δεν θέλει όμως να καταλάβουν κατι. Γι' αυτό κουνά θετικά το κεφάλι όταν την ρωτά ο αδελφός της αν είναι καλά.

Φοβάται πως οι δύο άνδρες θα της προτείνουν να την πάνε στο νοσοκομείο. Και ίσως έτσι χαθούν μυστηριώδως, αυτά που θα τους βοηθήσουν στο ξεκίνημα της έρευνας. Ότι κρύβει η εικόνα της Παναγίας και ότι ξέθαψε από την ρίζα του δέντρου.

" Η κοπέλα σου, πρέπει να πάει νοσοκομείο, θα την πείραξε ο καπνός και εσύ παλικάρι χρειάζεσαι φροντίδα. Μην νομίζεις ότι δεν πρόσεξα την σχισμένη σου μπλούζα και τα αίματα."

"Κύριε "

"Μάρκος κορίτσι μου, Μαρκο να με φωνάζεις, στον ενικό να μου μιλάτε, ολόκληρη φλόγα σβήσαμε μαζί"

Η Δανάη σηκώθηκε σιγα, σιγά και πλησίασε τον άντρα.

"Μάρκο, Είμαι η Δανάη και από εδώ ο μεγάλος αδελφός μου ο Νίκος".

"Χάρηκα παιδιά για την γνωριμία, εδώ κοντά είναι το σπίτι μου και το αυτοκίνητο μου.
Τι λέτε να σας πάω κάπου να σας φροντίσουν;"

Ο Νίκος που δεν είναι χαζός και έχει καταλάβει τι συμβαίνει με την Δανάη απαντά αντί για εκείνη.

"Συγγνώμη όμως είναι σημαντικό να φύγουμε,
θα περάσουμε φυσικά από το νοσοκομείο όμως δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο".

"Α! Όχι παλικάρι. Τουλάχιστον ελάτε να σας δώσω κάποια ρούχα, η γυναίκα μου θα έχει κάτι για την αδελφή σου και εσύ δεν νομίζω να είναι το καλύτερο να σε βλέπουν έτσι με τα αίματα. Θα νομίζουν ότι σου επιτέθηκε θηρίο ή ότι σκότωσες κανένα ζώο που για να ξεφύγει σε γρατσουνισε."

Ο άντρας τους πήγε σε ένα μικρό σπίτι με κήπο που ήταν πίσω από το νεκροταφείο.
Τους έφερε ρούχα. Στον Νίκο μια μεγάλη καλοκαιρινή άσπρη μπλούζα και στην Δανάη
ένα παλιομοδίτικο αλλά ανάλαφρο καλοκαιρινό κρεμ φόρεμα.

Μετά από επίμονη δική του δέχτηκαν το γλυκό σταφύλι που τους κέρασε και το κρυο νερο που το συνοδευε.

Όταν τα αδέλφια γύρισαν σπίτι και μπήκαν μέσα,η Δανάη έδωσε μια σφιχτή αγκαλιά στον αδελφό της

"Δανάη μου, μην κλαίς, είμαι ζωντανός, είσαι ζωντανή, πέρασε ο κίνδυνος. Όμως μην το ξανακάνεις!"

Η κοπέλα τον κοίταξε με απορία.

"Μήπως νομίζεις ότι δεν κατάλαβα ότι έμπαινες μπροστά κάθε φορά που μας πλησιάζε η φωτιά. Σε έσπρωχνα αλλά επέμενες.
Εγώ είμαι ο αδελφός, εγώ πρέπει να σε προστατεύω. Μην ξανακάνεις αυτή την βλακεία!"

"Νίκο δεν φοβάμαι ούτε να πεθάνω, ούτε να ζήσω!"

"Εγώ όμως φοβάμαι και θέλω να ζήσεις και να προχωρήσεις στην ζωή"

"Αδελφέ τι λες να φάμε πρώτα κατι και να αρχίσουμε την έρευνα; Θα κάνω μια μακαρονάδα με σάλτσα ντομάτα- βασιλικος. Σε μισή ώρα στρώνω τραπέζι"

Η φωνή της τρέμει ελαφρά και ο αδελφός της καταλάβαινει ότι θέλει να αλλάξουν συζήτηση.

"Οκει, θα ανοίξω το λάπτοπ και θα κοιτάξω για λίγο τι υπάρχει στο ίντερνετ για τον ζωγράφο"

Βάζει λίγο τριμμένο κασέρι στο πατο του πιάτου, μακαρόνια ζεστά, πάλι κασέρι από πάνω και άλλα ζεστα μακαρόνια και στο τέλος την σάλτσα και την τελευταία πινελιά τριμμενου τυριού και φρέσκου βασιλικού.

Φωνάζει τον αδελφό της για να έλθει στο τραπέζι όμως δεν απαντά.

Πηγαίνει να δει τι συμβαίνει.

Ο Νίκος, κάθετε μπροστά στο ανοιχτό λάπτοπ και ροχαλίζει. Το κεφάλι του είναι πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, το σώμα του ημιξαπλωμενο σε γωνιακή στάση.
Τον βοηθά να ξαπλώσει κανονικά χωρίς να τον ξυπνήσει.

Βάζει στο ειδικό συρτάρι του φούρνου τα πιάτα για να μείνουν ζεστά και πηγαίνει να σκεπάσει τον αδελφό της.
Θα τον αφήσει μισή ωρίτσα να ξεκουραστεί.

Ο Νίκος έχει γυρίσει την πλάτη του.
Απλώνει το σεντόνι πάνω του για να τον σκεπάσει και τότε το πρόσεχει.

Πίσω στην πλάτη υπάρχει τυπωμένο με έντονα γράμματα η φράση :
" Alexi's team"

Βγαίνει εξω στο μπαλκόνι κοιτά προς τα πάνω και στέλνει φιλια προς τον ουρανό.

Ξέρει ότι θα φτάσουν στο προορισμό τους.

Συνεχίζεται

Αγαπητοί αναγνώστες και φαντασματάκια
είχα σκοπό να αποκαλύψω τι κρύβουν τα αντικείμενα που πήραν τα αδέλφια από το νεκροταφείο αλλά δεν μου ταίριαξε στο κεφάλαιο.

Στο επόμενο όμως ετοιμάστειτε για αποκαλύψεις.

Μέχρι να τα ξαναπούμε, σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλή συνέχεια σε ότι κάνετε.