Τα αδέλφια είναι σε μια καφετέρια. Ο Νίκος πιστεύει ότι είναι καλό η Δανάη να βρεθεί σε ένα χώρο με κόσμο.
Ίσως με την περιπέτεια τους που θα την ανάγκαζει να βγαίνει έξω και με το να βρίσκουν ευκαιρία να βρίσκονται σε χώρους σαν και αυτό, εκείνη θεραπευτεί και γίνει πιο κοινωνική.
Θυμάται πως η Δανάη του  ήταν κάποτε πιο χαμογελαστή και πιο κοινωνική, μακάρι να βρει τρόπο να την βοηθήσει να επιστρέψει στον παλιό της εαυτό.

Βάζουν τα κινητά πάνω στο τραπέζι. Κοιτάζονται φευγαλέα στα μάτια όμως δεν ξέρουν ποιος θα ξεκινήσει την συζήτηση.
Τελικά είναι η Δανάη που κάνει την αρχή.

"Λοιπόν σκέφτηκα να βρούμε μια εικόνα της πρεσβείας και να σου δείξω που είναι περίπου αυτό που ψάχνουμε"

οι δύο τους έχουν αποφασίσει να κάνουν αυτό τον ψεύτικο
διάλογο και να βρούν τρόπο να ξεγελούν αυτούς που τους παρακολουθούσαν.

Μπορούσαν να αγοράσουν ή να βάλουν κάποιον να αγοράσετε για εκείνους καινούργια κινητά.

Και να έχουν μαζί τους τα παλιά όταν θέλανε να παραπλανήσουν
τα άτομα που τους παρακολουθούσαν.

Μια επίσκεψη σε γνωστό του Νίκου και οι υποψίες της Δανάης ότι τους παρακολουθούσαν από τα τηλέφωνα είχαν επιβεβαιωθεί .
Δεν μπορούσαν όμως να τα ξεφορτωθούν αμέσως γιατί θα κινούσαν υποψίες.
Και το δύο αδέλφια είχαν την ίδια απορία για το ποίος μπορεί να το έκανε. Με σημειώματα που έγραφαν ο ένας στον άλλον στο σπίτι του γνωστού και που με αυτά μιλούσαν και με τον φίλο τους είχαν αναρωτηθεί πως γίνεται να βρεθούν πάνω στα κινητά ότι βρέθηκε. Το χακαρισμα γίνεται από απόσταση.
Το να κολλήσει όμως κάποιος στα κινητά τους κάτι τόσο μικρό και στο ίδιο χρώμα με το κινητό αυτό σήμαινε ότι η δουλειά έγινε  από άτομα που είχαν πλησιάσει τα αδέλφια.

Ο Νίκος είχε φοβηθεί ήξερε καλά πως στο παρελθόν είχε γίνει  κάτι παρόμοιο όχι για να παρακολουθήσουν το θύμα αλλά για να
μετατρέψουν το σήμα του ίντερνετ και το κινητό σε εκρηκτικό μηχανισμό την στιγμή που θα το έβαζε στο αυτί του.

Ήταν τυχεροί που δεν ήθελαν να τους σκοτώσουν αλλά μόνο να τους παρακολουθήσουν.

Πιθανότατα οι κακοι  να είχαν βρει τεχνολογία υψηλής κατασκοπείας στην μαύρη αγορά και να είχαν τα χρήματα να την αγοράσουν.

Στην καφετέρια προσπαθούν να δείχνουν άνετοι.
Ο Νίκος της πειράζει τα μαλλιά και εκείνη του χτυπάει το χέρι και ψάχνει στο  διαδίκτυο για την γαλλική πρεσβεία.
Του δείχνει αυτό που βρήκε ενώ ήδη ξέρουν τι θα δουνε πρέπει όμως να προσποιηθουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα.

"Ρε Δανάη τι μου δείχνεις αυτό εδώ έχει τσιμεντωθει δεν υπάρχει δέντρο, που υποτίθεται οτι θα σκάψουμε για να βγάλουμε αυτό που έθαψες;"
Τον κοιτάζει με παράπονο
"ρε Νίκο δεν το ήξερα έχω να πάω χρόνια εκεί"
Ο θετός αδελφός συνεχίζει το θέατρο
"καλά που σκέφτηκες να μου δείξεις το μέρος από τις εικόνες
στο google, θα ταξιδεύαμε τρεις ώρες χωρίς λόγο.
Και δεν μου λες μικρή εσυ πως βρέθηκες εκεί αφού είναι τόσο μακριά.

"Μου φαίνεται ότι ξεχάσες ότι τοτε είχα περάσει τις διακοπές μου με την Αλεξάνδρα και πως  τότε εμενε εκεί πριν κατέβει με τους δικούς της στην Κρήτη."

Χτυπάει νευρικά τα δάχτυλα στο τραπέζι.
της μιλάει προσπαθώντας να ακουστεί η φωνή του θυμωμένη

"Για πες μου αστυνομε Σαινι και τώρα τι κάνουμε "
"Δυστυχώς αδελφε ο δόκτωρ Κλάους είναι ένα βήμα μπροστά.
όμως μπορούμε να συνεχίσουμε και χωρίς το στοιχείο. ίσως με ότι θυμάμαι να βρεθούμε στο επόμενο βήμα "
Του είχε ήδη εξηγήσει με τα σημειώματα  πως όταν βρούν την ζωγραφιά θα ψάξουν να βρουν στοιχεία που θα τους οδηγήσουν στο επόμενο βημα. Θα προσπαθούσαν δηλαδή να ανακαλύψουν αν ότι υπήρχε μέσα στην ζωγραφιά ,μπορούσε να βρεθεί και αλλου. Σε κάποιο κτήριο ή σπίτι ή σε αλλη ζωγραφιά ή σε διαφήμιση.  η Δανάη ήταν σίγουρη πως δεν μπορεί να είχε ζωγραφίσει κάτι μόνο από το μυαλό της.

Αν τελικά δεν έβρισκαν την ζωγραφιά, αν ήταν άτυχοι, θα βασίζονταν στο σχέδιο που υπήρχε πίσω από το σημείωμα
Ίσως  Ο Πήγασος με την φλόγα και τα αστέρια στα μάτια που ξεχωρίζε   από άλλους πηγασους να τους βοηθούσε.
Ζητάει συγγνώμη από τον Νίκο και του εξηγεί πως πρέπει να πάει τουαλέτα.
Στρίβει και όταν δεν την βλέπει κατέβαινει  στο πρώτο όροφο και βγαίνει από την είσοδο. Στο πίσω μέρος του διώροφου μαγαζιού είναι ένα μικρό παρκάκι που τώρα είναι άδειο.
Πηγαίνει και κάθεται στο πρώτο παγκάκι που βλέπει μπροστά της.
Ένας ψηλός άντρας  με σκούρα μακριά ξανθά μαλλιά και μια κρεμασμένη κιθάρα στο ώμο του, εμφανίζεται από το πουθενά,  περπατά γρήγορα με τα πόδια του να μην αγγίζουν σχεδόν καθόλου το έδαφος και να μοιάζει σαν να αιωρείται. Την πλησιάζει και κάθεται κοντά της.
Γυρίζει και τον κοιτάει κατευθείαν στο πρόσωπο.
", Αλέξανδρε χαίρομαι που σε βλέπω"
Του δίνει μια αγκαλιά και απομακρύνετε
Τα μαλλιά του χορεύουν με το άνεμο, η έκφραση στο πρόσωπο του δείχνει μεγάλη ανησυχία.
"Δανάη ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις πίσω. Δεν χρειάζεται να
μπλέξεις και να έχεις την κατάληξη μου, ζήσε την ζωή σου και ξέχνα οτι γνωρίζεις μέχρι τώρα, δεν έπρεπε να σου μιλήσω!"

Κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.
"Άλεξ μου, γύρισες σ'αύτο τον κόσμο για να μου σώσεις την ζωή  και από τότε είμαστε φίλοι. Πώς το βλέπεις λοιπόν ; Οτι δεν σε νοιάζομαι και πως θα κάνω ότι δεν συμβαίνει τίποτα ενώ γνωρίζω; Μπορεί να έκαψαν το σώμα σου και δεν μπορούν να κάνουν νεκροψία και ούτε είχαν κάνει πρίν, αφού ο Ιατροδικαστής είχε πληρωθεί,  να εμφανίσει ψεύτικα αποτελέσματα, αλλά θα βρω αποδείξεις και τους δολοφόνους,  και μέχρι να τα καταφέρω δεν μπορώ να ησυχάσω, θα φροντίσω να την πληρώσουν. Δεν σου άξιζε αυτή η μοίρα ήσουν πολύ καλόψυχος για να φύγεις με αυτό το τρόπο"
Τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα.

ο Άντρας σκύβει και την φιλά στο μέτωπο απαλά και με στοργή.
Το φιλί του είναι τόσο οικείο αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί.
Στο μυαλό της  έχει έρθει μια θολη  εικόνα ενός ξανθου άντρα που γονάτιζει και την φιλάει στο παιδικό κεφάλι της.
Δεν ξέρει όμως αν είναι το ίδιο άτομο ή σύμπτωση.

Μα όταν γυρίζει για να τον ρωτήσει , ο Αλέξανδρος έχει πια χαθεί και εκείνη σηκώνεται για να επιστρέψει πίσω στην καφετέρια.

Και μην ξεχνάτε, αν σας άρεσε το κεφάλαιο να πατήσετε το αστεράκι 🌟
Και αν το δείτε άδειο μην το ξαναπατάτε  θα μου αφαιρεθεί η ψήφος.