71. Adam

Przyjęcie jej się spodobało! Prezent też! Przez resztę dnia i cały wieczór oglądałem jej szczęśliwą twarz i roznosiła mnie od wewnątrz radość. Kiedy wieczorem kochałem się z nią wiele razy, nie umiałem ukryć mojej euforii. Sam się zdziwiłem, że tak mogę... Aż spytała mnie w końcu:

– Co ci się stało, Adasiu? Nałykałeś się dziś czegoś czy co?

– Nie żartuj sobie ze mnie. To hołd dla ciebie, moja bogini – odparłem, nie zrażony tym żartem. – Nie podoba ci się?

– Nawet bardzo mi się podoba – odpowiedziała, przyciągając mnie do siebie znowu. – Aż żałuję, że muszę jutro rano wstać do pracy, bo inaczej mogłabym cię tak eksploatować przez całą noc.

– W takim razie za rok na urodziny masz wziąć dwa dni urlopu – zapowiedziałem. Uśmiechnęła się do mnie:

– Zgadzam się.

– Kocham cię.

– A ja ciebie... Śpimy już, co? – spytała po chwili.

– Dobrze, kochanie. Nie będę cię już dziś męczył.

– Nie ty mnie męczysz, tylko niedobór snu – wyjaśniła. – Od kiedy śpię z tobą, rzadko się wysypiam – zażartowała sobie. – Na dłuższą metę może być ciężko...

– Postaram się uwzględnić to, że w tygodniu musisz wstawać wcześniej niż ja – odparłem. – Dobranoc, moja ukochana – pocałowałem ją w usta.

– Dobranoc, Adasiu – oddała mi pocałunek i przytuliła się do mojego ramienia. Po chwili Anita już spała, a ja jeszcze jej się przyglądałem. – Jesteś prawdziwym szczęściarzem – powiedział mi mój wewnętrzny głos. Nie musiał tego mówić. Przecież wiedziałem, że jestem.