IX. pamięć.
Zapamiętaj mnie jako tą szczęśliwą i głupią blondynkę,
Bo nie chcę byś przypominała sobie mnie jako zwiędłego pędu nie podlanej od miesiąca roślinki.
To drugie boli bardziej, więc myśl o mnie zwyczajnie.
Jakbym była cieniem - mgłą,
Która przyszła,
pogrążając świat w melancholii,
ale ona nie będzie trwać wiecznie. Zniknie i zostawi miejsce nowym ludziom w twoim życiu. Kochaj ich bardziej. Jeszcze mocniej. Najmocniej jak potrafisz.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro