Stockholm Syndrome kreatura_

— To się niedługo skończy — odezwała się cicho. — Wypuścisz mnie i wrócisz do swojego normalnego życia. 

— To jest moje życie — odparł bezmyślnie. 

Ugryzł się w język o sekundę za późno. Odsunął się. Co ona z nim robiła? 

— Nie. Ty nie jesteś zły, jak tamci. 

Niczego o nim nie wiedziała. Nie miała prawa do osądów! Teraz to on zaczął się bać. Poderwał się na równe nogi, zaczął szukać w kieszeni klucza do drzwi celi. Musiał się od niej uwolnić. Mieszała mu w głowie.

Co mówi juror?

„Starannie dopracowana opowieść na niewiarygodnie trudny temat. To jedna z tych historii, które śmiało postawiłabym u siebie na półce. Jedna z tych książek, do których warto wracać. Naprawdę magiczna, chociaż w stu procentach realistyczna.

Co mi się niezwykle podobało, to wysiłek, jaki został włożony w wykreowanie tak głębokiego zaplecza psychologicznego bohatera, sam research zasługuje na pochwałę. Samo przedstawienie problemu syndromu sztokholmskiego jako coś, co nie jest romantyczną relacją... Autentycznie czułam obrzydzenie, kiedy tylko widziałam jakąś kolejną scenę, mającą przedstawiać relacje między bohaterami".