"De geheugenkaart was vol dus ik kwam een nieuwe halen", lieg ik. "En dat zoek je hier in de kamer van je lieftallige zusjes. Niet liegen liefje, ik weet wel wat je van plan bent". Daar gaat mijn geweldig idee. "Dus nu ga je mooi die camera aan mij geven en naar je kamer gaan, want anders weet je wat ervan komt", na deze woorden neemt hij m'n bezeerde pols en geeft er een harde ruk aan, ik kan het wel uitschreeuwen van de pijn, daarna loopt hij zonder enig gevoel de kamer uit. Zodra hij weg is rollen de tranen over mijn wangen. Hij is me te slim afgeweest, het is tijd voor plan B.
Ik loop naar mijn kamer en doe de deur op slot, ik heb m'n zussen verplicht om als Jake te dicht bij komt ze meteen naar hun kamer moeten rennen en de deur op slot, ik hoop zó dat ze hebben geluisterd. Maar dat zijn zorgen voor later. Ik neem een blad en een pen uit mijn bureaula, goed dus morgen komt hij niet omdat papa terug komt van zijn zakenreis, eigenlijk wist ik tot gisteren niet eens dat hij op zakenreis was maar oké. Als ik morgen terugkom van school moet ik mama haar adres boek zoeken, haar privé dan, ik hoop maar dat ze het niet meeneemt, anders moet ik wachten tot morgenavond en kan ik pas overmorgen mijn plan uitvoeren. Ik begin met een lijst te maken van dingen die ik moet doen voor morgen, op nummer één staat het adres van Jake vinden, dat moet lukken, nummer twee: ontsnappen direct na het eten, gelukkig heb ik tegen vrijdag geen huiswerk, en dat weet ik omdat we morgen maar één lesuur hebben dat we vrijdag ook hebben en dat is Engels dus. Nummer drie: na ongeveer een halfuur op mijn kamer te hebben gezeten, langs de achterdeur wegsluipen. Hetgeen wat ik moet meenemen naar zijn huis: mijn telefoon, een zaklamp, een paar schaatsen, het paar schaatsen-voor als ik me moet verdedigen en niet wil opgepakt worden door de politie voor bij hebben van een mes- en als laatste een haarspeld-voor de deur natuurlijk.
Als dit mislukt ben ik echt dood.

Aaaaaaaaaah! Ik schrik wakker door het gekrijs van Menia. Ik spring recht van mijn bureau waar op ik inslaap gevallen was. Ik gooi de deur open en ren de trap af, Omg. "Jij monster ze is nog maar vijf". Menia staat in de keuken en haar handen zitten vol met bloed. "I-ik w-wou d-dat h-hij een appeltje s-sneed voor m-mij", snikt ze.
"E-en toen tr-trok hij het m-mes uit mijn h-hand". Ik wist niet wat ik nu kon doen, ik zou hem op zijn plaats kunnen wijzen en daarna waarschijnlijk geslagen worden en misschien net zoals Menia eindigen of ik kan Menia verzorgen en wachten tot mijn plan en mijn zusjes gewoon bij mij op m'n kamer te laten slapen, ik ga voor de tweede. Ik neem vlug een handdoek en neem daarna Menia op mijn arm. "Sarah", zeg ik rustig. Ze loopt naar me toe en dan gaan we samen naar boven en laten hem verward achter, mijn plan werkt. "Het doet pijn, Ami", Menia is al wat gekalmeerd maar ik zie dat ze nog altijd veel pijn heeft. "Het is oké, ik ga het verzorgen", stel ik haar gerust. Ik doe mijn kamer deur open en laat ze binnen, ik loop direct naar de badkamer om de EHBO-kist te gaan halen. Ik trek het kastje open en haal er de doos uit en hol terug naar mijn kamer. Ondertussen zit Menia op bed, ze houdt zich sterk, voor haar leeftijd al helemaal. Ik kniel voor haar neer, ik kijk haar aan en ze knikt zachtjes, ik neem voorzichtig haar bezeerde hand en spray er ontsmettingsmiddel op, haar hand shockt een beetje terug. Ik kijk haar medelevend aan, uit haar grote bruine ogen stromen dikke tranen over haar wangen. "Menia, ik weet dat het veel pijn doet maar ik moet je hand in het verband steken, anders komt er vuil in, dus wees alsjeblieft een grote meid en zit stil". "Oké, m-maar h-het doet v-veel p-pijn". "We kunnen iets in haar mond steken dan trekt ze niet terug en kan ze daarop bijten als het pijn doet", zegt Sarah. "Goed idee, neem mijn pyjama t-shirt en steek hem in haar mond". Het maakt me echt niks uit dat mijn t-shirt nat wordt. Sarah steekt de t-shirt in haar mond. Ik neem de spray en spuit nog een keer, daarna neem ik een doekje en dep zachtjes het bloed weg, gelukkig is het niet te diep en moet het denk ik niet genaaid worden, ik neem een steriel doekje leg het op de wond en windt er een verband rond. "Het spijt me...", fluister ik zacht. "Jij moet geen sorry zeggen, dat moet die gemene meneer beneden daar doen!", zegt ze kwaad en droevig tegelijkertijd. "Sarah, zorg dat ze niet aan het verband prutst oké?", "Oké ik zal erop letten". "Goed, ga nu naar jullie kamer doe, de deur op slot en kom vanavond en vannacht niet meer naar buiten, als er iets is bonk je twee hard op de muur en dan kom ik eraan, ga nu maar, slaapzacht", "Slaapzacht", zeggen ze zacht, terwijl ze uit de kamer wandelen.
Het geluid van het krakende slot van hun door weerklinkt door de gang, ze zijn veilig, hoop ik. Ik slenter mijn kamer binnen en draai sleutel tot ik dezelfde klik hoor. Ik doe mijn pyjama aan die nog altijd een beetje nat is van Menia, het boeit me echt helemaal niks, ik plof neer in bed en val langzaam in slaap, denkend aan wat er morgen gaat gebeuren...

Hallo,
Goed we zijn terug, na een hele lange tijd,
We zijn jullie echt heel dankbaar voor de 2k reads, we dachten nooit dat we zover zouden komen en nu gaan we proberen om het boek af te maken, we gaan niet elke dag posten maar ook niet om de twee maanden
We gaan ons best doen om een mooi einde te schrijven en de spanning zal natuurlijk niet ontbreken. Nogmaals bedankt om ons boek te lezen en we staan op #1 in zussen, dat is echt waanzinnig.
We spreken jullie snel.

Groetjes Louise-Marie en Amandine.