Minął tydzień od tamtego incydentu. Mikołaj z samego rana wyrzucił obcą kobietę z domu.

-Wiki? Możemy porozmawiać?-zaczął rozmowę mężczyzna. -Kochasz mnie?-zapytał, a ja otworzyłem usta zdumiony.

-Ja...-zaschło mi w gardle.

-Masz być szczery.-powiedział oschłym tonem.

Oczka momentalnie zaszły mi łzami. Bardzo zależało mi na Mikołaju, ani nie chciałem go stracić, lecz myśl, że miałbym z nim być sprawiała, że żołądek mi się ściskał.

-Błagam nie krzyczy, błagam, zależy mi na tobie, a-ale...-nie wytrzymałem i wręcz wybuchnąłem płaczem. Przytulił mnie mocno i pocałował w czoło. Szeptał jakieś uspokajające słówka.

-Nienawidzisz mnie, prawda? -spojrzał na mnie i klepnął lekko w ramię.

-Musiałbym być idiotą, ale skoro mnie nie kochasz jak tą jedyną osobę, to może pokochasz mnie jako brata. Co ty na to?

Popłakałem się wtulając w niego i co chwilę dziękując.

Jak już emocje opadły i mniej więcej pogodziliśmy się z losem, ja i Mikołaj zaczęliśmy rozmawiać.

-Wiki? A nie wpadł ci może w oko ktoś ostatnio?-spojrzał na mnie podejrzliwie, a ja bardzo starałem się to ukryć.

Niestety, mój zdradziecki rumieniec powiedział prawdę. Mikołaj urządził tak zwana wojnę na poduchy, oraz łaskotał mnie do puki nie powiedziałem mu o kogo chodzi co trwało pół godziny.

-To kto to jest? No łaskotał mnie.

-S-Sacra!-wykrzyczałem, a Mikołaj się uśmiechnął.

-Wiesz, że on cię zna jako kobietę?

-No, nie do końca.

Opowiedziałem mu o wydarzeniu, kiedy się zgubiłem.

-Cóż, to tłumaczy czemu cię tak długo nie było. Ale cóż...On jest hetero...z tego co usłyszałem. Więc może będzie się tobą zajmował, ale będziesz musiał nauczyć się jak być kobietą. Zaczynamy od...-spojrzal na kalendarz- jutra, a może niedługo go w sobie rozkochasz. Nauka potrwa z tydzień, on aktualnie szuka pracy, ale takiej na wakacje. Trochę innej niż tamta.

Od razu wyczułem, że kłamał i spojrzałem na niego złowrogo.

-Dobra!-poddał się. -Wyrzucili go. -zaśmiał się.-ale to dobrze. Teraz będzie się zajmował tobą...

Moja twarz zbledła na samą myśl, o tym co może zajść miedzy nami.....