Przygotowania do ślubu zaczęły się prawie natychmiast. Przymiarki, dania, dekoracje. Wszystkim zajęły się Zuzanna i Łucja.

Edmund bardzo z siebie zadowolony unikał brata, aby się z nim nie poklocic. Wiedział, że Piotr z jednej strony był bardzo zadowolony z tej sytuacji. Z drugiej strony jednak on był najstarszy, a wciąż nie miał wybranki.

Księżniczka Anna miała włożyć piękna, średniej długości biała jak kość słoniowa suknie. Jej welon był długi i utkany z najcienszej koronki, jaka istniała.
Edmund natomiast miał elegancki, czarny garnitur i wyglądał olśniewająco.
Anna mało nie zemdlala na jego widok, a Edmundowi dech zaparlo kiedy zobaczył swoją przyszła żonę. Miłość jest piękna...