Ona doskonale pamiętała dzień, w którym zobaczyła jego uśmiech.

Pamiętała pierwszy pocałunek.

Pokochała jego całego.

Każdy dzień spędzali razem, ale szczęście nie trwa wiecznie.

Dostała diagnozę - rak.

Trzy miesiące życia.

Leżała w szpitalnym łóżku, lekarze faszerowali ją lekami, a jej mężczyzna trwał u jej boku.

Był przy niej gdy z dnia na dzień jej skóra była bledsza, a uścisk słabszy.

Każdego wieczora całował jej czoło i mówił "będzie dobrze".

Dawał jej nadzieję na lepsze jutro.

Po trzech miesiącach zamiast anioła śmierci okazało się, że rak ustępuje, jest coraz lepiej.

Wracały jej kolory i siła, a on był u jej boku.

W końcu mogła wrócić do codzienności, cieszyć się najmniejszym szczegółem i słowem.

Tak samo jest z nami w tym ciężkim czasie.

Jesteśmy dla siebie wsparciem i dajemy sobie nadzieję na lepsze jutro.

Też wrócimy do normalności i będziemy mogli się cieszyć nawet najmniejszą rzeczą.

Nominuje:

Jezu_nie
Pizgacz
_

grawitacja
WrozkaMajonezowa
MagdalenStark
jemmochiwzamku
-LuLe-