Kolejny rozdział za 5 gwiazdek ⭐

-

- Żarty se robisz? - pyta Daniel chcąc wybuchnąć śmiechem.

- Chodź lepiej z nim czy tam z nią do środka. - mówi Luke i tak też robię.

Postawiłem wózek na środku salonu i spojrzałem na bruneta i blondyna, którzy rozsiedli się ponownie na sofie.

- Dziewczynka czy chłopiec? - zapytał Daniel.

- Zapewne dziewczynka, bo ma różowy kocyk. - wyprzedził mnie swoją odpowiedzią brunet.

- Na serio nie wiesz kto może być matką? - zapytał ponownie blondyn.

- Nie mam pojęcia.

- Ona ma na oko trzy miesiące, więc dodać dziewięć miesięcy to przypomnij sobie co robiłeś ponad rok temu. - stwierdził Luke.

- Ty to jesteś w tym obeznany. - zaśmiał się Daniel.

- Moja była sekretarka, albo jakaś dziewczyna z imprezy. - odpowiadam.

- Przespałeś się z tą sekretarką? - zdziwił się brązowooki. - A mi powiedziałeś, że zajęta. - powiedział z gniewem.

- Dobra, dobra teraz ważne jest by sprawdzać co wiemy o tym małym szkrabie. - mówi Luke i wstaję z sofy, natomiast ja siadam na fotelu obok wózka.

Wziął dużą torbę i ją otworzył. Mieściły się w niej między innymi kilka pampersów, dwie butelki, zapasowy smoczek, mleko Bebilon, kilka ciuchów i śliniaczek.

- Nie ma żadnej kartki? - pyta Daniel przyglądając się rzeczą na stole.

- Chwila. - mówi i odsuwa jakąś kieszonkę w środku torby.

Wyciągnął z niej paszport i kilka dokumentów. Otworzył ją i zaczął czytać.

- Sophia Wilson urodzona dwudziestego trzeciego lipca. - odczytał i popatrzał na nas. - Tak jak mówiłem ma trzy miesiące.

Mamy teraz październik, więc muszę sobie wszystko poukładać z wydarzeniami z października tamtego roku. Będzie to trudne, ale zrobię wszystko by odnaleźć matkę małej i dowiedzieć się czemu nie dowiedziałem się o dziecku jako pierwszy w kolejności.

- Nie ma nic o rodzicach dziecka? - zapytał blondyn.

- Rose i William. - odpowiedział.

- Nie ma nazwiska? - zapytałem.

Rose kojarzyło mi się tylko z jedną dziewczyną. Była sprzątaczką w domu moich rodziców przez pół roku, ale sama odeszła z niewiadomych przyczyn.

- Nic oprócz imion. Wiesz, która to? - zapytał.

- Podejrzewam, ale nie jestem pewien.

- Możesz jaśniej?

- Pracowała u moich rodziców jako sprzątaczka.

- Pamiętasz może ile miała lat? - zapytał Luke.

- Jak pracowała to wtedy miała dwadzieścia dwa.

- To by się zgadzało.

- Skąd to wiesz? - zapytał Daniel.

- Podczas porodu miała dwadzieścia trzy lata.

- Chyba muszę się wybrać do rodziców. - powiedziałem i wstałem z sofy.

- A co z małą zrobisz? - dopytywał Daniel.

- Nie możesz jej oddać. - zaprotestował Luke.

- Niby dlaczego? - kontynuuj blondyn.

- A jak na serio jest jej ojcem?

- Spokojnie najpierw jadę zrobić badania na ojcostwo. - odpowiadam i pakuje wszystko spowrotem do torby.

- A co dalej?

- Pojadę do rodziców. Matka od zawsze chciała wnuczkę, więc ją ma. - mówię i zapinam torbę.

- A co powiesz jak się okaże, że nie jest twoja?

- Nie mam pojęcia co będzie dalej.

-

Z chłopakami pogrzebałem się i pojechałem do szpitala. Jak dobrze, że Luke już miał w aucie nosidełko dla ich dziecka. Przełożyłem małą do niego i zapiąłem na tylnich siedzeniach, natomiast wózek schowałem do bagażnika.

Podjechałem pod wielki budynek i wyjąłem nosidełko wraz z mają. Dochodzi już dwudziesta, ale mam nadzieję, że jak dam odpowiednią kwotę pieniędzy to dostanę jak najszybciej wyniki.

Przeszłam przez odsuwane drzwi prowadzące do wnętrza i podeszłem do recepcji. Postawiłem nosidełko na dużym blacie i popatrzałem na blondynkę, która siedziała przed komputerem za ladą.

- W czym mogę pomóc? - zapytała.

- Chciałbym zrobić badania na ojcostwo.

- Przepraszam, ale badania są od godziny szóstej do piętnas...

-

Chcesz kolejny rozdział?
Zostaw gwiazdkę ⭐