"En hij werd één keer bij zijn naam genoemd. Volgens mij noemde ze hem Collin."

De agent, Theo, schrijft weer iets op. "Weet je zijn achternaam?"

Shit, dat had ik aan Eline moeten vragen. Bedenk ik me. "Nee."

"Hoe ben je ontsnapt?" Vraagt hij plots. Ik had deze vraag nog niet verwacht. Snel denk ik na.

"De deur stond een keer open." Mompel ik.

Theo kijkt me wantrouwend aan. "Ze hadden de deur open laten staan?"

"Ja zoiets. Ik kan het me niet heel goed meer herinneren."

Hij vraagt verder. Ik vertel hem nog veel meer. Voornamelijk leugens. Volgens mij gelooft hij me niet.

Tranen branden ik in mijn ogen. "Ik weet het ook niet meer. Ik wil het gewoon vergeten"

Theo zucht. "Dat begrijp ik." Hij kijkt me aan. "Wil je nog iets toevoegen?"

Langzaam schud ik mijn hoofd. "Oké, dan zijn we klaar." Ik mompel een oké. "Als je wil, kunnen we je verder inlichten over het proces en de zoektocht naar je ontvoerders."

"Oké." Knik ik. "Dat is goed."

Hij schudt mijn hand nog een keer. "Dan spreek ik je vast nog wel een keer."

"Is goed. Bedankt."

Theo knikt kort voor ik de kamer uit loop. Wanneer ik weer terug bij de auto ben, kijkt Eline me vragend aan. "Heb je gehuild?"

"Yep." Knik ik. "Anders geloofde hij me niet."

Haar gezicht lijkt verbaasd. "Wat heb je gezegd?"

"Ik heb alleen gezegd dat ik niet weet wie het waren."

"Jezus, Emma." Zeurt Stefan. "Waarom doe je dat? Ze verdienen het om de bak in te gaan."

"Weet ik veel! Ik raakte in paniek." Ik zucht zacht. "Ik heb alleen Collin zijn naam genoemd."

Eline kijkt me geschrokken aan. "Je hebt Collin zijn naam genoemd?"  herhaalt ze.

"Ja.." Antwoord ik langzaam. Dat gaat hij waarschijnlijk niet heel leuk vinden. Maar als hij vast zit, heb ik de tijd om me voor te bereiden op zijn wraak. Ik schud de gedachten van me af. "Hoe ken je hem eigenlijk?" Vraag ik aan haar.

Eline kijkt me verrast aan. Ze had deze vraag duidelijk niet verwacht. "We hadden vroeger iets."

"Wat?" Roep ik uit. "Hij is je ex?"

"Dit verhaal wordt alleen maar raarder en ik snap er niks meer van." Reageert Stefan ongemakkelijk.

"Sst." Sis ik. Ik sla tegen zijn schouder om hem te laten stoppen met praten. "Ik wil weten wat er is gebeurd."

"Er is niks bijzonders aan." Zucht Eline. " We hadden iets, hij was, oh sorry is, een klootzak, ik maakte het uit, hij kon dat niet aan en werd een jaloerse ex."

"Dat bedoelde hij dus met dat hij me al langer kende! Dat is zo vaak gezegd, wist je dat?" Ook door die ene gast. Hoe heette hij ook alweer? Oh Ja David! Ik kijk Eline aan. "Ken je een David?"

"David! Hij is echt een schat, hoezo?"

"Oh hij is ergens ondergedoken ofzo..?"

Eline lacht. "Ja, dat gebeurt wel vaker. Hoe weet jij dit allemaal?"

Ik denk na. Goede vraag, hoe weet ik dit eigenlijk? "Ohja dat zei Raf toen Alex met no-.  Novia!" Kap ik mijn eigen zin af. "Nee, ik heb geen afscheid genomen!"

"Novia?" Zeggen Stefan en Eline tegelijk.

"Ja, dat is een kat."

"Een kat?"

"Ja Stef een kat. Alex nam haar mee."

Stefan lacht, ook al is dit niet grappig. Die arme Novia. "Kom maar naar binnen." Zegt hij. Ik kijk op en zie dat we al weer thuis zijn. Zuchtend stap ik naar binnen. Misschien is er nog een mogelijkheid om Novia terug te krijgen.

~~~~~~~~~~{3 dagen later}~~~~~~~~~~

Eline en ik zitten op de bank. We hebben al bijgepraat. Over alles. Het voelt alsof we elkaar al heel ons leven kennen. Ik kijk naar het tv.

Plots klinkt er een hard geluid. Eline pakt haar mobiel. Ik zie dat ze word gebeld. "Rafael." Mompelt ze.

"Rafael?" Vraag ik verbaasd.

"Raf." Ze neemt op en zet haar mobiel op de luidspreker. "Ja?"

"Eline! Heb je het nieuws gezien?" Het klinkt paniekerig.

"Nee, wat is er?"

"Jax heeft zichzelf aangegeven."

"Wat? Waarom?" Mijn mond zakt open. Jax heeft zichzelf aangegeven. Spookt er door mijn hoofd.

"Wacht, dit briefje lag op de tafel." Er klinkt een korte stilte voor Raf weer wat zegt. "Als jullie dit lezen ben ik waarschijnlijk al op het politiebureau. Ja, ik ga mezelf aangeven. Ik heb er veel over na gedacht maar ik kan niet met zo'n schuld gevoel leven. Wees maar niet bang. Ik zal niemand zijn naam noemen. ~~ Jax."

Ik kijk Eline aan. Ze kijkt geschrokken naar haar mobiel. "Eline," verpest Raf de stilte. "Wil je tegen Emma zeggen dat het me heel erg spijt."

"Uhm, Ja."

"En uh. Ik houd van je. Hopelijk zien we elkaar ooit weer terug."

"Nee wacht!" zegt Eline snel. Maar Raf heeft al opgehangen. "Ik hou ook van jou." Mompelt ze.

Oké, ik bevind me nu in een heel awkward situatie. Ik pak eline haar hand vast. "Sorry." Zeg ik zacht.

~~{Week later}~~
De bel haalt me uit mijn concentratie. Met een zucht zet ik de film stop en loop naar de deur.

Mijn hart stopt voor een seconde wanneer ik zie wie er voor de deur staat. Gelijk wil ik de deur weer dichtgooien maar hij houdt me tegen. "Emma, wacht."

"Wat is er, Jace?"

"Ik weet niet of je het hebt gehoord maar Raf heeft zichzelf aangegeven."

Ik knik. Dat wist ik al, gelijk na het telefoontje met Eline was hij naar het politiebureau gegaan.

"Alex, Bram en Luke zijn ook gearresteerd. Vlak na Collin." Meldt Jace. Dat wist ik nog niet. "Ik weet niet of ze zichzelf hebben aangegeven of dat Collin ze heeft verraden, maar-"

"-Wat kom je hier doen?" Kap ik hem af.

"Ik wilde háár even afzetten voor ik zelf ook naar het politiebureau ga."

Verbaasd kijk ik in de richting waar hij heen knikte. "Novia!" Zeg ik blij. Ik til haar uit de doos en houd haar stevig tegen me aan gedrukt.

"Ik wil dat je weet dat het me spijt." Haalt Jace me uit mijn gedachten.

"Ga je jezelf aangeven?" Vraag ik verbaasd. Dat had ik niet van hem verwacht.

Jace lacht. "Als ik het zelf niet doe, doet Collin het wel voor me." Hij kijkt weer serieus. "Nee, dat is niet de enige reden. Jij hebt vast gezeten dus wij moeten dat ook doen." Hij geeft een aai over mijn haar voor hij achteruit loopt. "Het ga je goed, Emma!"

Ik antwoord niet en kijk hoe hij weg loopt. Pas wanneer hij uit mijn gezichtsveld is verdwenen doe ik de deur dicht.

Wat er hierna is gebeurd Weet ik niet. Ik was wel uitgenodigd voor de hoorzittingen maar ik ben niet gegaan. Ik heb het eindelijk achtergelaten heb zelfs twee belangrijke figuren in mijn leven. Eline en Novia. Dit was mijn verhaal, en nu weten jullie het ook.

Heyy,
Wat vonden jullie?

Dit was het dan mensen..

Het einde..

Ik kan eindelijk voltooid aanklikken.

Man oh man, nooit gedacht dat het me zou lukken.

Ik zou het erg waarderen als jullie je mening geven. Dat kan ik dan meenemen in een misschien volgend boek. Of misschien in een deel 2..? Zouden jullie een deel 2 willen?

Voor de rest wil ik jullie heel erg bedanken voor het lezen. De reacties en stemmen. Jullie zijn echt geweldig. Bedankt.

Xx