Pov Jace
Emma staat op. "Wat ga je doen?" Vraag ik gelijk.

"Novia halen."

Een korte lach verlaat mijn mond. Ze is echt verslaafd aan die kat. Snap ik ook, ze zit opgesloten met allemaal klootzakken. Ik hoor iets vallen. Wat was dat? Snel ren ik naar de gang.

Emma staat op en wankelt een beetje. "Het gaat goed." Zegt ze.

"Naha." Ik loop naar haar toe en til haar op, daarna loop terug naar de kamer waar ik haar op het bed gooi.

"Dat was nou ook weer niet nodig" moppert ze.

"Wacht hier, ik bel Jimmy even."

"Wie is Jimmy?"

"Een vriend." Mompel ik voor ik naar de gang loop. Ik toets het nummer van Jimmy in en klik op bellen. Er wordt al snel opgenomen.

"Hallo?" Hoor ik.

"Hey Jim! Hoe snel kun je hier komen?"

Pov Emma
Jace belt met een Jimmy ofzo. Hij zei dat het een vriend was. Heeft Jace vrienden dan? Na een paar minuten, denk ik, komt Jace weer binnen.

"Jimmy komt er zo aan." Meldt hij.

Moet ik iets zeggen? Wie is Jimmy? Waarom komt hij hierheen?

"Gaat het?" Jace kijkt me bezorgd aan.

Gaat het? Gaat het? Gaat het? Wat bedoelt hij daarmee? Ik moet hier op antwoorden. Maar wat? Ik kijk om me heen. Ja of Nee. Zo lastig is dat niet. Ik denk j- -hé daar heb je die lamp weer! Met dat borduurwerk. Zat dat er altijd al in?

"Emma?"

Ik kijk op. Er staat een onbekende jongen in de kamer. Is dat die Jaimy? Nee Jimmy. Hij ziet er aardig uit. Laat je niet misleiden door zijn uitstraling Emma! Oké focus. Ik voel dat er iemand voor me gaat zitten. Oh, het is Jimmy.

"Hoe voel je je?"

Ik denk even na. Hoe voel ik me? "Uhm goed..?"

Hij schijnt met een lampje in mijn ogen. Ik knipper een paar keer tegen het felle licht. En bedankt, nu zie ik vlekjes.

"Ik wil dat je deze vragen eerlijk beantwoordt, er zijn geen foute antwoorden."

"Oké." Knik ik. Als dit een soort toets is, wil ik hem halen. Wacht, hij zei dat er geen foute antwoorden waren.

"Kun je je alles nog herinneren?" Vraagt de vreemde man.

Ik kijk naar Jace, die me vragend aan kijkt. "I-ik denk het."

"Heb je hoofdpijn?"

"Ja."

"Ben je misselijk?"

Ik kijk hoe Jace de kamer uit loopt voor ik antwoord. "Een beetje."

Hij kijkt me met een schuin hoofd aan. "Duizelig?"

"Soms."

De man schrijft iets op. Ik kan niet zien wat. Het boeit me eigenlijk ook niet. "Heb je last met kijken?"

"Alles is een beetje wazig." Zeg ik langzaam. Jace komt weer de kamer inlopen, mét Novia in zijn handen. Hij legt haar op mijn schoot. "Hey." Zeg ik zacht.

De man lacht. Hij geeft Novia een kort aaitje over haar koppie. "Heb je ooit een hersenschudding gehad?" Vraagt hij verder.

Ik denk na. "Nee, niet dat ik weet."

"Oké." Hij schrijft weer iets op. "Op een schaal van één tot tien, hoe erg is je hoofdpijn dan?"

Ik denk even. Wat zei hij? Iets met een tien. Ohja, mijn hoofdpijn in een schaal van één tot tien. Maar wat is tien? Ik bedoel, mijn hoofd heeft nog nooit zoveel pijn gedaan maar kan het nog erger zijn? Ah men nadenken doet pijn. Ik zie dat, hoe heet hij ook alweer? Oh! Jimmy.. toch? Ja, Jimmy. Wat was er met hem? Ohja! Hij kijkt me vragend aan. Shit! Dit betekent zeker dat ik moet antwoorden. Maar waarop? Ohja, de schaal van één tot tien! Ik moet zeker een letter, nee cijfer, ja een cijfer daar tussen zeggen. Uhm oké maar welk cijfer? Ik doe wel acht. Dat is een mooi getal, mijn lievelings getal. Waarom eigenlijk? Maakt niet uit, het is een mooi getal! "Euh, a-acht..?"

"Weet je het zeker?"

Wat? Weet ik het zeker? Wat is dat nou weer voor kut vraag. Ik weet niks zeker! Nouja.. Ik wist een keer zeker dat ik een goed cijfer haalde voor een toets. Maar toen had ik een twee. Of was het een drie? Ik weet het niet meer. Wat moet ik hier nou op zeggen? Nee klinkt weer zo negatief. Maar als ik ja zeg betekent dat ik het zeker weet en dat is niet zo. Wat moet ik eigenlijk zeker weten? Ohja dat 1-10 acht is. Maar dat is niet zo. Het is toch negen? Nee! -negen. Weet ik dat zeker? Ulg kappen nou!
"Is d-dat een strikvraag?"

Ik hoor Jace kort lachen. "39 seconde." Mompelt Jimmy waarna hij zegt. "Nee het is geen strikvraag."

Hij kijkt me doordringend aan. Hoe oud zou hij zijn? Twintig? Drieëntwintig? "Probeer alles van de laatste dagen stap voor stap in je hoofd door te nemen." Haalt hij me uit mijn gedachten.

Ik knik zacht en denk terug. Oké.. Ik had een bitchfight met Collin, opeens deed hij heel aardig. Wat super vreemd was. We gingen een film kijken. Die ochtend daarna ging Jax weg. Ook daar had ik nog een bitchfight over. Ik lach bij de gedachte waardoor Jace en Jimmy me raar aankijken. Ik denk weer terug aan alles wat er is gebeurd. Die middag zat ik met Collin op de bank. Het nieuws stond op. Langzaam stroomt alles weer binnen. Diego zijn lachende foto staat op mijn netvlies gebrand. Mijn ademhaling versnelt. Tranen vallen uit mijn ogen.

Pov Jace
Emma is diep in gedachten opeens hapt ze naar adem, tranen stomen over haar wangen. Wat is er gebeurd.

"Emma? Wat is er?"

"D-Diego." Zegt ze zacht.

"Wie is dat?"

"Oh mijn God, hij is dood."

"Wat?" Ik kijk naar Jimmy, weet hij waar ze het over heeft? Maar hij lijkt even verbaasd als ik.

"Hij is dood Jace, dood! En dat is mijn schuld!" Ze barst nu echt in huilen uit.

Waar gaat dit over? "Diego is die jongen van het nieuws, zijn lichaam is zaterdag gevonden." Zegt Jimmy plots.

Ik kijk naar Emma. Ze is duidelijk over stuur. Ze kende hem.. Ik weet niet wat ik moet doen. "Gaat het?" Vraag ik dan maar.

"Ziet het eruit alsof het gaat?" Roept ze.

"Nee." Antwoord ik droog. "Wil je erover praten?"

"Nee, ik wel even alleen zijn."

Het liefst zou ik haar nu niet alleen willen laten maar ze wil het zelf. Dus ik zeg "oké, uhm.. Als je iets nodig hebt, je weet me te vinden." Ik kijk haar nog een keer aan en loop dan, met Jimmy, de kamer uit.

Pov Emma
!Waarschuwing, heftige scène!
Waarom gaat iedereen waarvan ik hou dood? Ik haat mijn leven. Wanhopig kijk ik om me heen. Mijn oog valt op iets wat in de hoek ligt. Ik loop erheen. Het is het mes van Collin. Hij heeft het vast laten vallen. Ik pak het op. Het puntje is scherp. Ik zou.. Misschien.. Ik loop naar de badkamer en doe de deur opslot.

Misschien had Collin gelijk.
Misschien is alles mijn schuld.
Misschien is het beter als ik dood ga.

Ik zak met mijn rug tegen de muur. Het laatste wat hij zei was 'ik hou van je'.. Maar ik heb het nooit terug kunnen zeggen. Tranen stromen weer over mijn wangen. Langzaam zet ik het mes in mijn arm.

Pov Jax
Ik ben eindelijk aangekomen. Er waren files. Veel files.
Ik storm de huiskamer binnen. "Wat is er gebeu- oh hey Jim, wat doe jij hier?"

"Ook hallo." Antwoordt hij. "We weten niet wat er is gebeurd. Maar Jace vond Emma gister avond bewusteloos op de grond. Het ging slecht dus hij belde mij en dat was het moment dat we erachter kwamen dat ze een hersenschudding heeft."

"Wat!" Ik wil naar boven lopen.

"Wacht." Houdt Jace me tegen. "Dat was ook het moment dat zij erachter kwam dat iemand, waar zij duidelijk om geeft, dood is."

"Wat!" Roep ik uit. "Kom op, ik was twee dagen weg!" Ik ren naar boven. Ze is niet in de kamer. Mijn blik schiet naar de badkamer. Ik wil de deur open doen maar merk dat deze opslot zit. "Emma?" Vraag ik. Ik klop op de deur. Maar ik krijg geen reactie.

"Emma?" Mijn stem klinkt harder. Weer krijg ik geen reactie. Langzaam begin ik in paniek te raken.
"Emma doe open!" Roep ik. Ik trek aan de deur. "Shit."

Ik loop naar een kastje. Na een paar laadjes te hebben geopend, vind ik de sleutel. Snel ren ik terug naar de badkamer. Ik steek de sleutel in het sleutelgat en open de deur.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
Lieve schatjes, soms is het leven niet leuk maar zelfmoord kan geen optie zijn. Please, als je hier wel over nadenkt, praat met iemand. Met familie, vrienden, mij of andere hulp. Jullie zijn geliefd.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Bedankt voor het lezen❤❤ en trouwens wat vinden jullie van die schuine stukjes? Dit. Is het irritant of onduidelijk?

En wat vinden jullie van mijn schrijf wijze? Is het duidelijk?

Laat het ff weten dan kan ik het verbeteren. Xx