Ik word wakker van een zacht geschud. "Ga weg." Mompel ik zacht.

Ik hoor een lach. "Emma. Wakker worden." Het klinkt zacht maar toch dominerend.

Langzaam open ik mijn ogen. Jax staat in de slaapkamer met een grote weekendtas naast zich. "Goedemorgen schat, lekker geslapen?"

"Uhum." Mompel ik, mijn blik op de tas gericht.

"Mooi zo, hier, ik heb ontbijt gemaakt."

"Waar ga je heen?" Vraag ik, mijn blik naar Jax verplaatsend.

Jax komt naast me zitten. "Oké, luister. Ik moet even ergens heen."

"Waar ga je heen? Voor hoe lang?"

"Sowieso dit weekend en misschien nog iets langer."

"Oh.." Ben ik verdrietig? Waarom ben ik verdrietig?

Jax lacht zacht en legt zijn hand op mijn wang. "Ik heb Collin gevraagd om op je te letten."

Wat? "Dus je gaat weg en vraagt Cóllin om op mij te letten?"

"Ja, geen zorgen. Jace is er ook."

"Oh." Zeg ik. "Dus je laat me alleen met Collin én Jace. Kan Raf niet blijven?"

"Raf gaat met mij mee."

"Waar gaan jullie heen?" Vraag ik nog een keer, hopend dat ik nu wél antwoord krijg.

"Familie weekend." Zucht Jax.

Mijn mond zakt open. "Een familie weekend?" Vraag ik. "Een fucking familie weekend?" Mijn stem klinkt harder dan normaal. "Dus je vindt het leuk om iemand te ontvoeren en tussendoor super gezellig naar een fucking familie weekend te gaan?!" Roep ik naar hem. "En dan laat je mij verdomme alleen met Collin?"

"Woah, chill."

"Nee, ik doe niet chill." Ondertussen ben ik opgestaan en naar Jax toe gelopen. "Laat Raf hier. Waarom gaat hij überhaupt mee? Jullie zijn nieteens familie! Weet je wie wel familie is? Collin. Neem hem mee!"

"Nee." Zegt Jax hard. "Het is zoals het is, stop met zeuren."

"Neem mij dan mee!" Opper ik. "Ik zou je moeder wel willen ontmoeten."

"Ja, ik ga het kind wat ik heb ontvoerd meenemen naar mijn familie." Zegt hij sarcastisch. "Hey, kijk ma, dit is Emma. Ik heb haar ontvoerd." Speelt hij. "Nee, dat is fucking dom. Dat ga ik niet doen."

Verslagen zak ik op het bed neer. "Maar waarom Collin?"

Jax hurkt voor me neer. Hij legt zijn hand op mijn knie. "Raf gaat met mij mee. Luke en Bram zijn al een paar dagen weg. En Alex is ook vaak weg. Dus het was Collin of Jace."

"En je kiest Collin? Dan heb ik liever Jace."

Jax zucht. "Hij zal je niks doen, ik beloof het."

Nu zucht ik ook. "Als jij terug komt, en ik ben dood. Dan is dat jouw schuld."

"Hij gaat je niet vermoorden." Jax trekt me in een knuffel. "Als er iets is ga je naar Jace toe, oké?" Ik knik als antwoord. "En je kunt hem altijd vragen of je mij kan bellen. Als er echt iets is, dan kom ik er gelijk aan."

"Jax! We moeten gaan!" Klinkt door het hele huis heen.

Jax pakt mijn hand en trekt me mee naar beneden.

"Emma!" Zegt Raf blij. "Ik dacht dat je sliep."

Jax pakt de tassen en loopt naar buiten. Om ze, denk Ik, in de auto te leggen.

"Ach kom hier." Raf geeft me een knuffel. Ik knuffel zwakjes terug. Wanneer Jax weer binnen komt laat hij me los.

Jax loopt naar me toen. Nu is hij degene die me knuffelt."Het komt goed." Fluistert hij zacht. Ik wurm me uit zijn knuffel. "Veel plezier."

"Dank je." Glimlacht Jax. Hij geeft me een kusje op mijn voorhoofd. "Ga naar Jace als er iets is." Fluistert hij nogmaals. "En we zijn terug voor je ons kunt missen." Hij aait mijn haar en loopt vervolgens naar buiten. Ik hoor een auto starten en wegrijden. Collin kijkt me grijnzend aan. Ik negeer het en loop naar boven. In de slaapkamer eet ik rustig mijn ontbijt op.

Als Collin er niet had geweest had ik dit nog best wel chill gevonden. Ik ben niet graag bij Jax, maar nu hij weg is voel ik me minder veilig. Alsof er niemand is die me tegen Collin beschermt. Met een zucht laat ik me achterover op het bed vallen. Dan moet ik maar mezelf beschermen.

Ondanks dat ik liever boven blijf, ben ik in de middag toch maar naar beneden gegaan. En hier zit ik, op de bank naast Collin. Ik heb al meerdere keren geprobeerd weg te gaan, maar hij trok me elke keer weer terug. Het tv staat wel aan, maar ik luister maar half. Ik weet dat het nieuws op staat, ze hadden het net over hetzelfde politieke gezeur als altijd.

"Het lichaam dat afgelopen zaterdag is gevonden is geïdentificeerd als de zeventien jarige Diego Álvarez." Hoor ik de nieuwslezeres op tv zeggen. Gelijk kijk ik op. W-Wat? Ze praat door maar ik hoor het niet. Nee. Nee! Er verschijnt een foto op tv. Het is een foto van Diego. Hij kijkt lachend naar de camera. Tranen rollen over mijn wangen. Dit kan niet. Nee, ik geloof het niet.

Snel sta ik op. Collin wil me vastpakken maar ik spring naar achteren.

"Wat is er?" Vraagt hij wanneer hij de tranen ziet.

Langzaam schud ik mijn hoofd. Snel ren ik naar boven. Gelukkig doet Collin niet de moeite om me te volgen. Ik laat me op het bed vallen. Tranen verlaten mijn ogen. "Diego.." Mompel ik zacht.

~~{In de avond}~~
Voetstappen klinken door de gang. Ze komen steeds dichterbij. Voor deze kamer stoppen ze. Het duurt niet lang of de deur wordt al opengegooid. Collin staat in de deuropening. Hij kijkt me grijnzend aan. "Waarom kom je niet gezellig beneden zitten?"

"W-waar is Jace?" Negeer ik zijn vraag.

Collin lach kort. "Jace is er niet, we zijn hélemaal alleen. Dus niemand komt je redden."

Mijn ademhaling trilt. Ik kijk hem bang aan. Waardoor Collin moet lachen. Hij loopt naar me toe. Snel spring ik achteruit. Ik voel de muur al veel te snel tegen mijn rug aan.

"Ben je bang lieffie?" Grijnst Collin.

"Niet voor jou." Kaats ik fel terug.

Hij zet de laatste stappen in mijn richting en duwt me dichter tegen de muur.

"Jij gestoorde maniak! Blijf met die pedo poten van je van me af!" Roep ik naar hem.

Hij kijkt me woedend aan, heft zijn hand en slaat me hard in mijn gezicht. Ik voel hoe mijn wang brandt.

"Dat was niet zo aardig." Gromt Collin.

"Het was ook niet de bedoeling om aardig te zijn." Snauw ik terug. Ik voel nog een klap op mijn wang. Met hoofd draait mee met de klap. Ouch.

"En ik maar denken dat we het heel gezellig gingen hebben samen." Hij pakt mijn beide handen vast en duwt me nog dichter tegen de muur aan.

Ik sta nu tegen de muur geplet, met Collin veel te dicht voor me. "Stop." Breng ik uit.

"Ik doe nog niks." Fluistert hij. Hij brengt zijn gezicht naar het mijne. What the-.. Nog voor ik mijn gezicht kan wegdraaien, pakt hij het vast. "Wat doe-"

Mijn zin wordt afgekapt door Collin die zijn mond op de mijne drukt.

Ik schrik en duw hem weg. "What the fuck doe je?!"

"Verdomme Emma!" Roept hij boos. "Werk eens mee."

"Nee! Je moet gewoon van me af blijven!"

Collin kijkt me woedend aan. "Jij zegt niet wat ik moe-" Hij wordt onderbroken door zijn mobiel. Zuchtend pakt hij die uit zijn zak en legt een hand op mijn mond.

"Hey Jax! Ben je er al?" Mijn hart maakt een sprongetje van hoop. Jax? oh God laat hem please terugkomen.

"-Oh leuk." Antwoordt Collin. "-Ja tuurlijk."  "-Goed."  "-Oké, wacht even."  Hij laat de telefoon zakken en pakt een zakmes uit zijn zak. Ik kijk hem met grote bange ogen aan. "Doe alsof er niks aan de hand is." Hij zet het mes op mijn keel en zet zijn mobiel op de luidspreker. Hij geeft een klein knikje naar mij als teken dat ik iets moet zeggen.

"J-Jax?" Hakkel ik. Please, kom terug.

"Hey schat, leef je nog?"

Ik lach kort. "Ja."

"Je klinkt nerveus, is er iets?"

"Euhm." Mijn blik schiet naar Collin. "Nee." Antwoord ik dan toch.

"Weet je het zeker? Als je wil ben ik morgen al terug."

Ik twijfel even. Collin schudt zijn hoofd en drukt het mes dieper in mijn keel. Ik piep heel zacht.

"Emma?" Hoor ik Jax vragen.

"Nee, hoeft niet hoor. Ik red me wel." 

"Oké, als jij het zegt." Voor een kort moment is het stil. "Wil je me Collin nog even geven?" 

"Uhm ja, doei."

Collin klikt weer op de luidspreker zodat deze uit gaat. "Ja?"  "-Oké, zal ik doen."  "-Doe ze trouwens de groeten van me." "-Oké, doei."

Hij drukt het gesprek uit en haalt het mes weg. "Brave meid."

Ik kijk hem vernietigend aan. Klootzak..

"Nou, waar waren we gebleven?"

"Je zei dat je weg ging." Antwoord ik.

Collin lacht. "Nee. Volgens mij waren we hier." Hij drukt zijn lippen op die van mij. Ik hou mijn lippen stijf op elkaar. "Jemig Emma! Je vraagt hier gewoon om."

"W-waarom?" Vraag ik verward.

Collin grijnst en haalt zijn mes weer tevoorschijn. "Als je nu niet meewerkt krijg je een heel mooi litteken wat jou voor altijd aan mij doet denken. Dus, ga je braaf zijn en luisteren of zal ik alvast een beginnetje maken?"

Zijn woorden laten me sprakeloos. Ik weet even niet wat ik moet zeggen en blijf stil staan. Deze gozer is een psychopaat.

Een scherpe steek in mijn arm laat me opschrikken. Mijn blik schiet naar mijn arm. "Nee, stop!" Roep ik wanneer ik zie dat Collin het puntje van het mes in mijn arm heeft gestoken.

Collin grijnst. "Ga je mee werken?"

Heel kort overweeg ik de keuze. Ga ik voor het litteken wat je voor altijd blijft zien, of voor een zoen, hopend dat het bij een zoen blijft.

"Ben je hier serieus over aan het nadenken?"

Ik knik als antwoord op zijn vraag. "Oké, ik zal mee werken." Besluit ik. Want, wie zegt dat het bij één litteken blijft?

"Fijn. Dan zijn we het daar over eens." De klootzak kijkt me lachend aan. Hij drukt zijn lippen weer op die van mij.

Ik doe langzaam mee terwijl er tranen over mijn wangen stromen. Dag waardigheid.

Collin stopt en grijnst tevreden.

"Wat zit je nou stom te grijnzen, klootzak!" Snik ik.

Hij kijkt me boos aan. Een harde klap laat mijn hoofd draaien. "Noem me nooit meer zo." Sist hij.

"Hoe? Klootzak?" Al snel voel ik mijn wang weer branden. Fuck. Hij slaat echt hard.

"Dat wil ik niet meer horen, begrepen?"

Ik weet dat het geen vraag was en dat als ik nee zeg, ik er spijt van ga krijgen. "Klootzak."

Collim gromt boos en stompt hard tegen mijn slaap aan.

Een duizelig gevoel schiet door me heen en ik wankel even.

"Begrepen?!" Vraagt hij weer. Al klonk het niet als een vraag.

Ik knik langzaam vanwege mijn hoofdpijn.

"Ik hoor niks."

"Ja." Zeg ik zacht tegen mijn zin in.

Collin pakt mijn gezicht vast en duwt het omhoog. "Ja wat?"

"Ja, ik heb het begrepen."

"Goedzo." Grijnst hij.

Ik hoor de voordeur opengaan. Collin hoorde het blijkbaar ook want hij kijkt kort naar achter voor hij zich naar mij draait. "En daar zullen we Jace hebben." Hij kijkt mij streng aan. "Als je ook maar één woord over dit tegen iemand zegt, ga je daar zo veel spijt van krijgen." Sist hij. Hij laat me los, draait zich om en loopt de deur uit. Ik hoor hoe de deur in het slot gedraaid wordt.

Mijn hoofd bonkt als een gek. Zuchtend laat ik me op het bed vallen en val gelijk in slaap.

Jeetje hoofdstuk 25 alweer! Pfoe, hoe heb ik dat zo ver gekregen..

Maar hoe vonden jullie het? Laat het weten⬇   xx