Pov Jax
Ik loop door het bos, net als gisteravond. We zijn uiteindelijk naar huis gegaan maar we zijn in de ochtend gelijk weer gaan zoeken.

Ik denk niet dat we haar nog vinden. Mijn ringtoon laat me opschrikken.

Ik heb geen zin om op te nemen maar als ik zie dat het Collin is neem ik toch maar op.

"Wat?" zeg ik.

"Hé, niet zo chagrijnig."

"Waarom bel je?" Vraag ik nogsteeds chagrijnig.

"Nou.. Drie keer raden wat ,of beter wie, ik hier heb."

Ik stop gelijk met lopen. "Emma?"

"Bingo! Ik ben er over een kwartier. Zorg dat je op tijd bent want je weet dat ik niet van wachten hou."

Een grinnek verlaat mijn mond. Hij houdt inderdaad niet van wachten. "Ik zal er zijn." Zeg ik en hang op. Ik open Whatsapp en app de anderen.

Collin heeft haar
Kom zo snel mogelijk naar huis

Luke
Echt?!

Bram
Nee nep sukkel
We komen er aan

Alex
Wij zijn denk iets later
We zijn ver van huis

Ik doe mijn mobiel weg en ren zo snel mogelijk naar huis.

Gelukkig ben ik eerder dan Collin. Ik ken hem, en ik wil hem zeker niet alleen laten met Emma.
Na een paar minuten te hebben gewacht komt hij aanrijden.

Hij stapt uit. Ik geef hem een bro-hug. "Bedankt gast."

"Graag gedaan." Grijnst hij. "Ze zit in de kofferbak maar pas op, ze is wild."

"Altijd." Lach ik.

Ik open de kofferbak en Emma springt er gelijk uit. Ze rent naar Collin toe. Ik kan haar nog net vastpakken voor ze hem kan slaan. Mijn armen heb ik stevig om haar heen geslagen.

"Heb je me gemist schatje?" Fluister ik in haar oor.

Ze negeert me en kijkt Collin boos aan. "Por qué? Maldito cerdo! Por qué?!".Schreeuwt ze naar hem.

Ik kijk Collin vragend aan. Wat heeft hij gedaan? Hij grijnst en haalt zijn schouders op.

Emma zakt in elkaar. "Waarom?" Huilt ze. Ze begint onregelmatig te ademen. Ik voel haar lichaam trillen.

"Wat is er gebeurd?" Roept Raf die aan komt rennen.

"Ik weet het niet. Ze was boos, toen begon ze te huilen en toen.. Dit." Zeg ik. Ik probeer kalm te blijven maar volgensmij hebben ze beide de paniek in mijn stem gehoord.

Raf kijkt Emma, die nog steeds in mijn armen hangt, aan. "Emma? Kijk me aan." Zegt hij. Emma luistert niet en kijkt paniekerig rond. "Hoor je me? Emma! Hoor je me?" Zegt Raf nu harder.

"Dit gaat niet werken, Raf, haal de chloroform." Zegt Bram die er ook opeens bijstaat.

"Wat?" Vraag ik. Nee, dat gaan we niet doen."

Bram zucht. "Wil je dat ze stikt?"

"Nee, maar-"

"Nou dan." Kapt hij me af. "Raf, haal de chloroform."

Raf knikt en rent naar binnen. Even later komt hij weer naar buiten met een doekje. Hij geeft het doekje aan mij. Emma kijkt hem bang aan. "Het komt goed." fluistert hij en knikt naar mij. Ik duw het doekje tegen haar neus en mond. Niet veel later voel ik hoe ze langzaam wegzakt.

Heyy👋
Sorry dat dit deel zo slecht is.. Het was eerst veel beter maar toen raakte ik het kwijt😭

Ly all xx