Pov Emma
Met een zachte zucht draai ik me om. Ik schrik wanneer ik Enzo zie liggen. Gelukkig slaapt hij nog.

Een misselijk gevoel vult mijn lichaam. Ik spring het bed uit en ren naar de badkamer. Voor de wc val ik op de grond en gooi het weinige wat in mijn maag zit eruit.

"Oh God, je bent toch niet zwanger?" Ik kijk op om Enzo tegen de deurpost aanleunend te zien. "Want dan zou ik je helaas over boord moeten gooien."

"Zeeziek." Zeg ik, zijn nog misselijk makendere opmerking negerend. Het is half waar. Ik ben niet zeeziek, ik ben ziek van het idéé om met hem op zee te zitten.

"Oh, daar heb ik wel wat voor." Nog voor ik kan zeggen dat het niet hoeft, loopt Enzo al weg. Niet een al te lange tijd later komt hij al terug. Hij geeft me een pilletje en een glas water.

Alleen omdat ik geen gezeik met hem wil, neem ik zonder tegen woord het pilletje in. Ik bedoel, waarom zou hij me willen drogeren? Hij heeft me toch al ontvoerd. Ik kuch ongemakkelijk aangezien hij nogsteeds in de badkamer staat. "Vind je het goed als ik de douche gebruik?" Vraag ik, mijn blik nogsteeds op mijn handen gericht.

"Ja, tuurlijk. Je kunt alles hier gebruiken." Hij wijst een kastje aan. "Daar liggen handdoeken, de kleding weet je te vinden toch?"

Ik knik zonder daadwerkelijk een antwoord te geven.

"Als je klaar bent, kom je naar de woonkamer." Commandeert hij. Het is geen vraag, het is gewoon een bevel. Zonder op een antwoord te wachten loopt hij de badkamer uit. Zelf loop ik naar de kledingkast, pak kleding en loop terug naar de badkamer. Ik doe de deur op slot. Pas wanneer ik de warme waterstralen op mijn huid voel, laat ik mijn tranen vallen.

Je hebt geen idee hoe bang ik voor Enzo ben. Laat ik zeggen dat onze relatie niet heel goed is geëindigd.

*Flashback*
Tranen rollen over mijn wangen. "Serieus, stop."

Ik zie nog dat hij met zijn ogen rolt voor hij plots mijn pols strak vast pakt. Automatisch laat mijn hand het mes vallen, wat hard op de grond klettert.

Hij bukt en pakt het mes op. "Emmie." Zucht hij. "Voor je een wapen pakt," hij duwt het puntje van het mes tegen mijn buik aan. "Moet je er zeker van zijn dat je het durft te gebruiken."

Enzo draait met het mes zodat mijn shirt een stukje omhoog gaat. Hij zet nu het mes schuin op mijn blote buik.

"Enzo.." Piep ik. Hij lijkt echter in trans en duwt het mes dieper mijn vel in. Ik zie hoe mijn bloed zich verzamelt.

In paniek geef ik hem een harde zet naar achter. Hij kijkt even verbaasd maar zet al gauw weer een stap naar me toe. Snel sprint ik langs hem. Ik voel een scherpe steek in mijn zij maar blijf rennen. Ik ren de eerste  beste kamer in en draai de deur achter me op slot.
*Einde flashback*

Ik draai de douchekraan dicht. Enzo staat zeker wel in mijn top vijf grootste angsten. Nadat ik me heb afgedroogd en aangekleed loop ik de badkamer uit. Ik moet al mijn moed verzamelen om de kamer uit te lopen. Het liefst wil ik niet, maar Enzo was vrij duidelijk dat hij me in de woonkamer wil hebben. En ik wil geen ruzie met hem hebben, zeker niet nu we op een boot zitten. Ik haal diep adem voor ik de deur uit loop.

Na een aantal verkeerde deuren te hebben geopend vind ik de woonkamer. Ik zie je al denken, hoe kun je verdwaald raken op een boot? Nou, dit is een hele grote boot plus mijn richtingsgevoel is heel slecht.

"We dachten al bijna dat je niet meer zou komen." Grijnst een man.

"Ik zei toch dat ze luistert." Reageert Enzo, zijn blik op mij gericht. Hij staat op. "Keuken." Zonder verder nog wat te zeggen loopt hij de kamer uit.

Ik been snel achter hem aan.

"Wat wil je eten?" Vraagt hij zodra we de keuken in lopen.

"Wat heb je?" Kaats ik de bal terug.

Helaas ontwijkt hij de bal. "Dat was niet mijn vraag." Hij zet een stap dichterbij. "Wat wíl je eten?"

Er gaat een rilling langs mijn rug. Ik haat het als hij zo intimiderend doet. Wat als ik zeg dat ik een tennisbal wil eten? Wat gaat hij dan doen, huh?

"Babe?"

"Uhm.. Een broodje?" Antwoord ik snel.

"Met?"

"Hagelslag?"

Enzo kijkt me grijnzend aan. "Is dat een vraag?"

"Nee. Een broodje met hagelslag graag. Alsjeblieft. Als dat oké is."

Voor een aantal seconde kijkt hij me onderzoekend aan voor hij zich omdraait en een kast opent.

Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. Ik heb het overleefd, voor nu.

"Wat wil je drinken?" Vraagt hij terwijl hij een bord met het broodje voor mijn neus zet.

"Heb je koffie?"

"Ja." Antwoordt hij enkel. Maar hij blijft staan. En dan realiseer ik me dat ik het weer zijn vraag beantwoordde met een vraag.

"Ik bedoel, mag ik koffie?" Zeg ik. "Uhm, wacht, nee. Ik wil graag koffie."

Voor een aantal seconde kijkt Enzo me met een onbeschrijvelijke blik aan maar dan glimlacht hij. "Ik heb je nieteens de regels uitgelegd en je luistert al perfect."

Regels? Schiet er door mijn hoofd. Wat bedoekd hij daarmee? Welke regels?

Hij draait zich om en geeft me koffie. Wanneer ik het broodje en de koffie op heb staat hij op.

"Rondleiding?" Vraagt hij.

"We zitten op een boot.."

"Het is een jacht." Verbetert Enzo me. "En het is groter dan het lijkt." Hij gaat wat rechter staan. "Nou dit is de keuken, en de woonkamer heb je al gezien. Dus we gaan hier naar buiten richting het dek."

Hij klinkt als een professionele reisleider, wat er heel grappig uit ziet.

"Nou, dit is het onderste dek. Je kunt hier wel naar beneden, maar daar is niet veel te zien." Om te laten zien dat er niet veel te zien valt, loopt hij een trap af.

Mijn blik valt op een grote ijzere deur. "Waar leidt die deur naar?"

Enzo volgt mijn blik. "Daar kom je nog wel achter. Ik hoop het niet voor je, maar ik denk het wel."

Waarom zegt hij het niet gewoon? Ik wil erheen lopen maar Enzo houdt me tegen. Hij trekt me terug de trap op. In plaats van dat hij op het dek stopt, loopt hij nog een trap op.

"Het tweede dek." Zegt hij iets minder vrolijk dan bij de vorige. "Deze komt je vast wel bekent voor."

Ik kijk op. Dit is het dek waar ik vanaf was gesprongen.

"Er hangt hier zelfs een 'do not jump!' bordje. Iemand die een jaar in Amerika heeft gewoond zou wel moeten weten wat dat betekent."

"Oh sorry hoor, dat ik geen borden lees nadat ik wakker werd op het midden van de fucking oceaan met een vreemde gozer aan boord."

Enzo zijn ogen verduisteren. "Ik tolereer geen sarcastische of brutale opmerkingen, dus houd je gedeist jij."

Automatich kijk ik naar beneden. Hij pakt mijn gezicht vast. "Begrepen?"

"Ja." Zeg ik snel. Alleen om gezeur te voorkomen. Ik ken Enzo. Zolang je doet wat hij zegt, kan hij een schatje zijn.

"Oké, top." Hij wijst een kant op. "Daar heb je onze slaapkamer, die van Kevin is daar tegenover. En helemaal bovenin is de controlekamer met het stuur enzovoort." Hij kijkt me waarschuwend aan. "Dat is verboden terrein voor jou."

Hij loopt nog een kort rondje waarbij hij verschillende deuren aanwijst voor hij weer terug loopt naar de woonkamer. "Nog vragen?"

Ik schud mijn hoofd.

"Mooi zo." Enzo loopt naar de bank en trekt mij achter zich aan. Alsof ik een of andere pop ben, trekt hij me naast zich. Bijna gelijk voel ik zijn hand op mijn been belanden.

Automatisch pak ik zijn hand vast om die weg te duwen. Hij verplaatst echter geen centimeter.

"Los." Is het enige wat hij zegt.

"Ik ben geen fucking hond, Enzo."

Een harde klap in mijn gezicht laat me beseffen dat ik die zin hardop heb gezegd. Er schiet een pijnscheut door mijn gezicht. Shit, hij slaat zo hard.

"Dit lijkt me het perfecte moment om een aantal afspraken te bespreken." Enzo kucht. "Één: je luistert naar me. Twee: Je probeert niet te ontsnappen. Drie: als je iets wil zeggen, vraag je dan eerst af of het mij boos of geïrriteerd kan maken. Als het antwoord ja, misschien of weet ik niet is, zeg het dan gewoon niet."

Ik frons kort. Dat is de domste 'afspraak' die ik ooit heb gehoord. Mijn gedachten dwalen af. In de verte hoor ik Enzo zijn opsomming nog maken maar het dringt niet tot me door. Deze situatie is kut, heel kut. Ik kan letterlijk niet weg rennen want we zitten op een boot..

"-zeker niet blij van. Dertien: zuchten, met je ogen rollen en middelvingers worden niet getolereerd." Hoor ik Enzo zeggen. Is hij nog steeds bezig?

Ik ga weer terug naar mijn gedachten. Voor nu luister ik wel gewoon naar Enzo, maar zodra we van deze boot af zijn, ben ik weg. Ja, dat lijkt me het beste plan.

Ik voel een tik tegen mijn arm aan. "Begrepen?"

Wat afwezig knik ik.

Enzo pakt mijn gezicht vast. "Wat heb ik nou net gezegd?" Vraagt hij boos.

Met een verbaasde uitdrukking kijk ik hem aan. Wat heb ik fout gedaan? "Uhmm.." Mompel ik.

Nu verandert Enzo zijn uitdrukking van boos naar ook verbaasd. "Heb je serieus niet geluisterd? Dat was regel één, je luistert naar me. Ik zei letterlijk 1 minuut geleden dat je hardop moet antwoorden en me aan moet kijken als ik tegen je praat."

Mijn hart klopt in mijn keel. "Het waren best veel regels. Ik ben misschien een beetje afgedwaald na de derde."

Een grommende zucht verlaat zijn mond. "Oké, onthoud alleen deze: probeer niet te ontsnappen. Kun je dat onthouden of moet ik het even voor je opschrijven?"

Ik schud mijn hoofd. "Nee, dat moet wel lukken."

"Mooi zo." Enzo grijnst. "En als je het wel probeert, staat daar uiteraard een consequentie tegenover." Zijn gezicht klaart op. "Nee, wacht. Ik heb een beter idee. Als jij het echt zó ongezellig vindt hier en probeert te ontsnappen, dan varen we helemaal terug om gezelschap voor jou te halen." Hij glimlacht. "Wat dacht je van je lieve zussie?"

Tranen schieten in mijn ogen. Het lukt me maar net om de tranen binnen te houden. "Nee, please." Zeg ik. "Ik snap het, niet ontsnappen."

Enzo kijkt me met een geamuseerde blik aan. "Goed dat we op 1 lijn zitten."

Het is zíjn lijn, zíjn lijn. En ik wil terug naar de mijne.