!!Zeer depressief liedje, je bent gewaarschuwd. Mocht je iemand nodig hebben om mee te praten, ik ben er voor je!!

Enzo geeft me een harde zet naar achteren. Ik val met een klap tegen de muur aan.

"Je stelt me teleur. Ik dacht echt dat je slimmer was dan dit."

Boos kijk ik hem aan. "Blijkbaar ken je me niet goed genoeg."

Zijn hand aait mijn gezicht voor hij het strak vastpakt. "Je kunt echt beter je mond houden nu."

Ik wil wat zeggen, maar zijn vlakke hand raakt mijn gezicht voor ik ook maar een woord uit kan brengen. Een tinteling schiet door mijn gezicht.

"Dat is niet zo aar-"

Nog een klap kapt mijn zin af. "Zwijg."

Dit keer houd ik wel mijn mond. De klappen van de afgelopen dagen, beginnen zwaar te wegen.

Zijn hand ligt tegen mijn wang aan. "Fijn om te zien dat je nog een beetje verstand over hebt."

Ondanks dat mijn bloed begint te koken van woede, zeg ik niks.

Zijn hand wikkelt zich om mijn keel. Ik wil het tegengaan maar hij heeft al kracht gezet. Mijn luchtpijp wordt verbrijzeld. Hij kijkt tevreden naar mij, snakkend en piepend naar lucht. Volgens mij is wurgen echt zijn favoriete methode om mij stil te krijgen.

Plots laat hij me los. Zodra zijn hand mijn keel verlaat, raakt hij me hard in mijn gezicht. Ik wankel, kan mijn evenwicht niet bewaren en val op de grond. De houten vloer doet pijn aan mijn armen.

Enzo glimlacht en hurkt naast me neer. Hij pakt mijn gezicht stevig vast. "Ik kan Welsey het ook laten afmaken. Waarschijnlijk vindt hij dat wel leuk."

Tranen ontstaan in mijn ogen, wat Enzo tevreden doet grijnzen. Boos sla ik zijn hand weg. "Het was maar water." Ondanks dat ik het zacht zeg, heeft hij het toch verstaan.

"Maar water? Volgens mij heb jij echt niks geleerd de vorige keer. Wil je nog een keertje in die kamer?"

Mijn mond voelt droger dan de Sahara. De kamer die zich vult met water? Dat nooit meer.

"Nee, wacht." Zegt Enzo voor ik hem kan smeken om het niet te doen. "Waarom zou ik zoveel water verspillen als we hier ook gewoon een badkuip hebben?"

Met een ruk kijk ik op. "Nee.. Enzo, please."

Zijn hand pakt mijn haar vast en hij trekt me mee richting de badkamer. Ik gil van de pijn aan mijn hoofd. "Stop! Doe dit niet."

Enzo trekt me mee de badkamer in. Hij laat mijn haar los en draait de kraan van het bad open. In paniek spring ik op en ren naar de deur.

Een hand om mijn arm trekt me hardhandig terug. Hij trekt met zo'n kracht, dat ik hard op de grond terecht komt.

"Accepteer dat je verloren hebt." Zucht Enzo. Hij draait de deur van de badkamer op slot en stopt de sleutel in zijn zak.

Jammerend zit ik in het hoekje van de badkamer. "Alsjeblieft, Enzo." Huil ik. "Het spijt me."

Hij negeert mijn gesmeek. "Weet je, sommige mensen zeggen dat films zoals American Psycho of The Shining mensen tot psychopaten maken, maar dat is niet waar. Het maakt psychopaten alleen meer creatief."

Ik kijk naar het bad wat zich zenuwslopend langzaam vult met water. Hoe voller het bad zich vult, hoe meer ik in paniek raak.

Tranen vallen uit mijn ogen en ik zak op mijn knieen voor hem, hem smekend om te stoppen. "Please, doe dit niet. I-Ik zal naar je luisteren, e-en niet meer zo brutaal zijn."

Een grijns ontstaat op Enzo zijn gezicht. "Ik dacht dat jij nóóit zou opgeven."

Ja, dat was vóór hij me wilde verdrinken..

Ondertussen druppelt het water al over de randjes van de badkuip heen. Zuchtend draait enzo de kraan uit, alsof hij hier geen zin in heeft, alsof híj degene is die op het punt staat om verdronken te worden. "Wist je dat een verdrinking maar zeven minuten duurt?"

Trillend schud ik mijn hoofd. Dat wist ik niet, en dat wilde ik ook helemaal niet weten.

"Geen zorgen, babe. De laatste vier ben je toch al bewusteloos." Hij steekt zijn hand uit. "Kom hier."

"Nee." Ik schud mijn hoofd om mijn woord bij te staan. "Alsjeblieft, Enzo, het spijt me. Ik zal alles doen wat je zegt. Doe dit niet. Ik kan dit niet aan."

Een geërgerde zucht verlaat Enzo zijn mond. Ik zie hoe hij met zijn ogen rolt voor hij mijn kant op loopt. Een hand om mijn bovenarm trekt me hardhandig richting het bad.

"Stop, alsjeblieft." Ik werk zo hard als ik kan tegen. Gaat hij dit echt doen? Is dit het moment dat hij me vermoord? Alleen maar omdat ik zijn schoenen beledigde?

"Babe, je kunt beter stoppen met praten en gewoon adem halen."

"Nee, wacht-"

Middenin mijn zin duwt hij mijn hoofd onder water. De kou van het water laat me schrikken. Automatisch hap ik naar zuurstof, wat ik natuurlijk niet ga vinden onder water.

Wanneer ik denk dat ik het niet meer ga redden, trekt hij me overeind. Ik hoest het water uit mijn longen en hap naar adem.

"3,2,1.." Telt Enzo af.

Snel neem ik een hap lucht naar binnen voor ik weer onder water word geduwd. Dit keer houd ik wél mijn mond dicht. Mijn zoute tranen mengen zich met het zoete water.

Eerder dan ik had verwacht, trekt hij me weer omhoog.

"Nog één minuutje." Klinkt Enzo zijn stem vaag.

Ik haal diep adem en bereid me voor op het koude water. Al snel word ik weer met mijn hoofd in het water geduwd. Mijn handen hebben Enzo zijn armen vast en ik stribbel hevig tegen, maar niks schijnt te helpen. Ik houd het niet langer en begin, onder water, te hoesten. Zwarte vlekjes verschijnen voor mijn ogen. Net wanneer ik denk flauw te vallen, trekt Enzo me uit het water.

Ik hoest het water uit mijn longen. Zuurstof vindt een weg naar mijn longen, waar ze erg dankbaar voor zijn.

Enzo heeft nogsteeds mijn haar vast. Hij duwt me nog een keer, maar in plaats van dat hij mijn hoofd ín het water drukt, duwt hij mijn hoofd hard tegen de rand van het bad aan. Een enorme pijnscheut schiet door mijn hoofd heen.

Zijn hand laat me los en ik val naar achteren. Mijn hoofd bonkt hard. Ik probeer mezelf omhoog te duwen, weg van hem, maar het lukt me niet. Alles voor me wordt steeds waziger.

Voorzichtig raak ik mijn pijnlijke hoofd aan. Ik zie mijn bebloede hand voor me zweven. Een misselijk gevoel trekt door mijn lichaam voor ik weg zak in het duister.

~~

Kreunend open ik mijn ogen. Mijn hoofd bonkt pijnlijk. Ik breng mijn hand naar mijn hoofd. Een pijnscheut schiet door de zijkant van mijn gezicht. Gelijk haal ik mijn hand weer weg.

Met knikkende knieën sta ik op. Ik loop naar de badkamer en doe het licht aan. Zodra het felle licht mijn ogen bereikt, begint mijn hoofd erger te bonken. Zuchtend klik ik het licht weer uit. Ik draai de deur op slot en loop naar de spiegel. Geschrokken staar ik naar mijn spiegelbeeld. Opgedroogd bloed siert de rechterkant van mijn gezicht.

Een rilling verspreidt zich over mijn lichaam wanneer mijn blik op het bad valt. Herinneringen aan gister maken mijn ogen waterig.

Zuchtend draai ik de kraan van de douche aan. Het water doet pijn wanneer het op mijn gezicht valt. Snel maak ik me schoon en draai ik de douche weer uit. Ik droog me af en besef dat ik schone kleren ben vergeten mee te nemen.

Ik sla de handdoek om me heen en open de deur. Gelukkig is er niemand in de kamer. Zo snel als ik kan pak ik schone kleren en kleed me aan. Al snel sta ik aangekleed in de kamer. Mijn hoofd bonkt erger dan toen ik wakker werd en mijn keel doet pijn. Radeloos laat ik me weer op het bed vallen.

De tijd tikt langzaam voorbij. Na een lange tijd, haalt een geluid me uit mijn gedachten. Ik schiet overeind om te zien wie er zojuist is binnen gekomen.

"Hey, ik ben het." Hoor ik zacht.

Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond wanneer ik zie dat het Art is, en niet Enzo. Ik zwaai kort naar hem.

"Ik wist niet echt waar je van houdt, dus ik heb thee, fruit en croissantjes mee genomen."

Ik staar naar het dienblad in zijn handen. Hij zet het naast me op het bed neer. "Thanks." Ik pers er een glimlach uit.

De mok thee verwarmt mijn handen. Plots krijg ik een sterke hunkering naar de thee van Tulio. Ik weet niet wat hij erin deed, maar zijn thee liet me elke keer weer opknappen. Deze thee van Art komt nieteens in de buurt van de thee van Tulio.

"Het spijt me." Klinkt er plots. "Als ik had geweten dat Enzo zo boos zou worden, dan had ik nooit Wesley aangevallen. Ik wist niet dat dat water voor jou bedoeld was."

Ietwat verbaasd kijk ik op. Bied hij nou zijn excuses aan? Sinds wanneer kunnen mannen dat?

"Hij was niet boos vanwege dat water." Zeg ik. "Ik beledigde zijn mode."

"Aha, ja ik hoorde het." Art grinnekt zacht. "Italianen en hun mode. Ouch."

"Hm-hmm." Knik ik. "Nooit Enzo zijn mode beledigen, staat genoteerd." Mijn herinneringen gaan ongewild naar gisteren.

"Dat ziet er pijnlijk uit." Zeg Art, knikkend naar mijn gezicht.

"Het voelt ook precies, zoals het eruit ziet."

Art staat op. "Wacht hier, daar hebben we waarschijnlijk wel iets voor." Bijna gelijk verdwijnt Art uit de kamer. Niet heel veel later kom hij terug met een stripje en een tube. Hij drukt een pil in mijn handen. "Neem die."

"Wat is het?" Vraag ik.

Hij kijkt op de verpakking. "Geen idee, er staat dat het pijnverlichtend is."

Ik kijk hem onderzoekend aan maar neem dan toch de pil in, met het water wat hij ook had gepakt.

"En dit," Art houdt de tube omhoog. "Ik heb geen idee wat dit is, maar het zal vast geen kwaad kunnen. Er staat iets over open wonden."

"Dat is erg specifiek." Reageer ik sarcastisch. "Je zou een dokterspraktijk moeten beginnen."

Art lacht. "Niet zo zeuren en kom hier."

Met een zucht schuif ik iets dichter naar hem toe. Hij pakt voorzichtig mijn gezicht vast en draait het een kant op. Heel voorzichtig smeert hij het zalfje over mijn gezicht. Hij is duidelijk bang om me pijn te doen.

"En klaar." Hij laat me weer los. "Hopelijk werkt dit iets."

"Dank je." Ik schuif wat van hem af. "Waar is Enzo?"

"Geen idee. Hij zei dat hij ergens heen moest. Misschien is hij zijn schoenen aan het poetsen."

Een lach verlaat ongewild mijn mond. "Dat zou me niks verbazen."

Art glimlacht. "Hij is in ieder geval niet hier, dus je kan voor nu rustig ademhalen."

Ik knik langzaam. De gedachte aan Enzo alleen al geven me de kriebels. Tranen branden in mijn ogen. Misschien moet ik het maar gewoon opgeven.

"Ach, kom hier." Een hand op mijn arm trekt me van het bed af. Ik voel Art zijn armen om me heen. Ik probeer hem weg te duwen maar hij houdt me te stevig vast. "Accepteer de knuffel. Je hebt het nodig."

"Ik haat knuffels." Mompel ik zacht.

Ik voel dat hij lacht. "Niet de mijne."

Verslagen leg ik mijn hoofd tegen zijn schouder. Tranen verlaten geluidloos mijn ogen. Hij heeft gelijk, ik heb de knuffel inderdaad nodig.

"Waarom ben je zo aardig?" Vraag ik zodra ik hem los heb gelaten.

Zijn gezichtsuitdrukking verandert. "Ik ben niet aardig. Niemand hier is aardig, oké? We zijn allemaal net zo schuldig. Onthoud dat." Hij zet een aantal stappen naar achter. "Ik moet gaan, voor Enzo terug komt en je nog meer problemen krijgt."

Verward kijk ik naar de dichtgeslagen deur. Oké? Dat was raar.

Art is net een paar minuten weg, wanneer de deur nogmaals open gaat. Ik kijk op om te zien we er binnen komt. Zodra ik zie dat het Enzo is, kijk ik gelijk weer weg.

"Goedemiddag."

"Hoi." Mompel ik zacht, zijn blik ontwijkend.

Ik voel hoe het bed naast me inzakt. Zonder dat ik het door heb houd ik mijn adem in.

"Ga je me negeren?" Hoor ik.

Ik knik zacht als antwoord. Dat was wel mijn plan, ja. Mijn blik is op de grond gericht. Ik kijk naar zijn schoenen, die er inderdaad als gepoetst uit zien.

"Babe, kijk me eens aan." Vingers onder mijn kin duwen mijn hoofd omhoog. In plaats van dat ik hem aan kijk, knijp ik mijn ogen dicht. "Open je ogen." Klinkt het autoritair. Angstig schud ik mijn hoofd. Ik kan hem niet aankijken zonder te gaan janken.

Plots voel ik zachte lippen op de mijne. Gelijk schieten mijn ogen open. Ik trek me terug. Tranen vormen zich in mijn ogen.

"Sstt.. Niet huilen." Sust hij.

Als hij mij niet zo zou martelen, zou ik niet janken. Ik snap zelf ook niet waarom ik zo op hem reageer. Normaal ben ik veel sterker dan dat ik nu ben. Misschien is het hem gelukt. Hij heeft me gebroken.

Ik ben zo gevoelloos geworden dat ik niet door heb dat hij me zacht het bed op duwt. Zijn mond verplaatst zich naar mijn nek. Hij plaatst zachte kusjes op mijn lichaam.

Een scherpe pijn haalt me uit mijn gedachten. Automatisch trek ik mijn schouder omhoog. Hij komt hard in Enzo zijn gezicht terecht.

Ik hoor een schreeuw uit Enzo zijn mond, hij springt op. Niet veel later zie ik hoe bloed uit zijn neus druppelt. Met een boze blik kijkt hij me aan. Geschrokken schiet ik overeind. Shit..

"What the fuck!" Roept hij mijn kant op.

Met een bange uitdrukking kijk ik hem aan. "Je beet me!" Verdedig ik mezelf.

Hij komt boos op me afgelopen. Snel draai ik me om en sprint de kamer uit. Ik ren de gang door.

Een hand om mijn arm trekt me een kamer in. Ik word tegen de muur geduwd en er wordt een hand voor mijn mond gehouden.

Wanneer ik opkijk, kijk ik recht in de vertrouwelijke ogen van Art. "Ssstt." Zegt hij terwijl hij zijn vinger bij zijn lippen houdt. Hij haalt zijn hand van mijn mond en zet een stap naar achter.

Ik hoor harde voetstappen in de gang en een deur die dicht geslagen wordt.

"Je bloedt." Zegt Art, kijkend naar mijn schouder.

Langzaam schud ik mijn hoofd. "Dat is Enzo zijn bloed."

Zijn ogen worden groter. "Ai, shit."

"H-Het was niet de bedoeling. Hij beet me." Verdedig ik mezelf nog een keer. Paniek vult mijn lichaam. "Oh God, hij gaat me vermoorden."

"Sstt." Sust Art me. "Hij gaat je niet vermoorden. Misschien heel veel pijn doen, maar je overleeft het wel."

"Dat helpt niet." Reageer ik fel.

"Blijf hier." Commandeert Art me. "Ik ga kijken waar Enzo is."

Pov Art
Ik laat Emma alleen achter in mijn kamer. Enzo is niet in zijn kamer dus loop ik door naar beneden. In de keuken kom ik hem tegen. Hij heeft een doek tegen zijn neus aangedrukt.

"Wat is er gebeurd?" Vraag ik.

"Doe niet alsof ik dom ben. Ik weet dat ze in jouw kamer is."

Oké, hij gaat dus voor de directe aanpak. "Gun haar één dag rust. Je breekt haar."

Enzo schiet in de lach. "Dat is juist de bedoeling, Arturo. Ik was zó dichtbij vandaag."

"Alsjeblieft, Enzo, één dag." Zeg ik hem. "Laat haar voor de rest van vandaag met rust. Ze is vandaag een beetje emotioneel."

Enzo legt het doekje neer en stapt op me af. "Wat boeit jou dit?"

"Ze is een aardige meid." Besluit ik om als antwoord te geven. "En ze verdient het niet om zo behandeld te worden."

"Prima." Reageert Enzo tot mijn verbazing. "Als jij haar de rest van de dag bij je houdt, zal ik niks meer doen. Ik ben er echt even klaar mee."

Ik knik, verrast door zijn instemming. "Dank je, ik zal haar vandaag bij me houden."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hope you liked it♡♡

Ik moet mijn Art liefde echt indimmen, Emma heeft nogsteeds een relatie met Jaxy :,(