Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Deel 2♡

Mijn ogen openen zich langzaam maar ik sluit ze gelijk weer. Mijn hoofd duizelt en ik heb het gevoel dat ik schommel. Wacht, ik heb mijn wekker nog niet gehoord. Ben ik voor mijn wekker wakker geworden? Dat gebeurt nooit. Met een zucht draai ik me om. Mijn ogen openen weer. Gelijk schiet ik omhoog. Er schiet een steek door mijn hoofd heen. Dit is niet mijn kamer. Herinneringen van gisteravond dringen tot me door.

"Nee." Zeg ik zacht. "Nee, dit kan niet."

Zo snel als ik kan spring ik uit het bed. Wankelend van de duizeligheid, ren ik naar de deur, die gelukkig wel open gaat. De gang waar ik in uitkom is small en donker. Aan het einde zie ik licht van boven komen. Snel ren ik er heen. Ik loop de trap op. Aan het einde van de trap blijf ik verbluft staan. Mijn hart klopt harder dan het zou moeten.

"Oh, mijn.." Mompel ik. Ik draai een rondje. Tranen wellen op in mijn ogen.

Dit, dit is geen huis. Ik ben op een boot. Overal om me heen is water, zelfs in de verste verte is geen land te bekennen.

"Goedemorgen, slaapkop."

Met een ruk draai ik me om. Ik herken de blonde man van gister. "Wat is dit?" Vraag ik. "Waar zijn we? Wat wil je van me?"

"Dit is een boot." Antwoordt hij nuchter. "En we zijn overduidelijk op de zee. De Noordelijke Atlantische Oceaan om precies te zijn."

Mijn mond voelt droog aan. "Wat? Waarom ben ik hier?"

De man grinnekt. "We hebben je ontvoerd, of was je dat al vergeten?"

Ik loop achteruit, bij hem vandaan. "Waarom?" Roep ik. "Waarom doe je dit? Wat wil je?"

"Wat ik wil, is dat jij rustig blijft."

"Waarom?" Zonder dat ik het door heb, daalt het volume van mijn stem.

"Omdat ik geen zin heb ik hoofdpijn."

"Geen zin in hoofdpijn? Ik heb ook niet echt zin om ontvoerd te zijn, jij hufter!"

De man lijkt verbaasd door mijn gescheld. Voor hij de kans krijgt om er iets over te zeggen, ben ik hem voor. "Waarom heb je me ontvoerd?"

"Zeg, je stelt wel erg veel vragen."

"Omdat jij geen antwoord geeft." Roep ik boos naar hem uit.

Gelijk duwt hij zijn hand over mijn mond. "Sst! Blijf rustig, voor hij je hoort."

Ik kijk hem verward aan. "Wie?" Vraag ik zodra hij zijn hand weg haalt.

"Sstt!" Sist hij.

Over wie heeft hij het? Die man van gister? De blonde gozer kijkt achter zich. Nu hij niet op let, draai ik me snel om. Ik stap over de reling en zet me af van de rand.

Heel even heb ik het gevoel dat ik vlieg maar dan raak ik met een klap het water. De ijzige kou laat me naar adem happen. Golven slaan tegen en over mijn gezicht. Ondanks dat ik niet een hele slechte zwemmer ben kan ik het niet voorkomen om kopje onder te gaan. Plots voel ik iets tegen mijn been aan. Ik geef een gil en begin te schoppen, voor zover dat kan onder water. Ik voel de stroming trekken, hij trekt me steeds weer kopje onder. Happend naar adem spetter ik in het water.

Ik hoor iemand iets roepen en al snel hoor ik een plons naast me. Een hand pakt mijn arm en trekt me een kant op. Ik kan niet zien wie maar íemand trekt me omhoog, de boot op.

Ik hoest het water uit mijn longen.

"Dat was geen slimme zet." De blonde man staat naast me. Hij schudt het water van zijn kleren, wat me doet denken aan een hond. "Als je dood wil, moet je dat vooral doen."

Er klinken voetstappen over het dek. De man zijn blik gaat naar iets achter mij. "Ik ga me omkleden voor ik bevries."

Er staat iemand achter mij, bedenk ik me. Te bang om te zien wie het is, blijf ik zitten, rillend van het koude water wat nog steeds tegen me aan geplakt zit.

Een zacht kuchje achter me laat mij nog erger trillen. Langzaam draai ik me om. Mijn blik gaat van zijn schoenen omhoog, naar zijn gezicht.

Met grote ogen kijk ik hem aan. Mijn adem stokt. Wat doet híj hier?

"Verbaasd me te zien, babe?"

Een angst gevoel overvalt me. Ik kruip naar achter. Hij hurkt naast me neer. "Heb je me niet gemist?"

Ik hakkel een paar woorden. "Jij was.." Mijn handen raken de rand van de boot en ik weet dat als ik nog een klein stukje naar achter ga, ik achterover val.

"Dood?"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Arme Emma, probeer maar te ontsnappen van een boot :(

Wie denken jullie wie haar ontvoerd heeft?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro