Pov Emma
"Nee, ik ben voor de anderen." Hoor ik een stem in de verte zeggen.

"Ben je gek? Zij spelen zo slecht." Ik schrik heel even van hoe dichtbij deze stem klinkt. Ik herken hem wel, het is Enzo.

"Ze hebben gewoon pech gehad met tegenspelers."

"Jeah right." Enzo lacht. Ik hoor het niet, ik voel het.

Wacht, zit ik op zijn schoot? Nu pas voel ik zijn armen om me heen. Gelijk schiet mijn hartslag omhoog. Sst, rustig blijven. Ook merk ik dat de tape weg is. Hoe heeft hij dat eraf gehaald zonder dat ik wakker werd? Dat lijkt me haast onmogelijk.

Een harde klap trekt mijn aandacht. "Waarom is Wesley zo boos?" Hoor ik weer een andere stem zeggen. Is dat Kevin?

"Dat is een lang en hilarisch verhaal."

Enzo gromt. Ik voel de trilling in zijn borst. "Ik zweer het, als ze me nog een keer irriteert mag ze een dagje bij hem doorbrengen."

Nieuwsgierig blijf ik luisteren.

"Welsey gaat haar vermoorden als je dat doet."

"Dan is dat maar zo."

Mijn ademhaling versnelt. Gaat hij me alleen laten met Wesley? "Nee!" Zeg ik geschrokken.

Kevin, Enzo en blijkbaar Dex kijken me verbaasd aan. "Ben je al lang wakker?"

"Nee." Lieg ik. Ik herinner me dat ik op Enzo zijn schoot zit en sta snel op. Maar hij trekt me al gauw weer terug. Hij kijkt me boos aan.

"Wat er vanmiddag is gebeurd is onacceptabel." Begint hij. Hij kijkt me boos aan. "Vertel maar eens wat je fout hebt gedaan."

"Uhmm.. Wesley is fijngevoelig voor geluid?"

"Naha. Fout antwoord. Probeer nog een keer."

Een zucht verlaat mijn mond wat een kneep in mijn been van Enzo oplevert. Ik brom zacht iets. "Verlangen naar vrijheid wordt niet geaccepteerd."

"Hmm." Enzo lijkt na te denken. "Begint er op te lijken alleen verkeerde formulering." Hij kijkt me met een intense blik aan. "Laatste poging."

"Oké." Mompel ik zacht. "Ik bond je aan het bed vast en rende weg." Ik zeg het zacht, hopend dat hij niet heel boos gaat worden. Alsof dit de eerste keer is dat hij dit hoort.

"En?" Vraagt hij.

"En daar ben je boos om..?"

"Nee." Hij schudt zijn hoofd. "Ik bedoel, ja, ik ben er boos over, maar je zou nog iets anders zeggen."

Ik weet wat hij bedoelt, hij wil dat ik mijn excuses aanbied. Nou, excuses my ass. "Volgensmij niet hoor."

"Ohnee? Volgens mij wel." Hij lacht vals. "Het is één woord."

"Na-ha." Ik schud mijn hoofd.

"Kom op, babe."

"Oké, prima. Het spijt me voor je moeder dat ze geen abortus heeft gepleegd."

"Wat?"

Ik sta op, maar hij trekt me terug. "Wat zei je?"

"Ik zei dat het me spijt."

Enzo kijkt me boos aan. "Hé!" Komt Dex tussenbeide, voor Enzo iets kan doen. "Ze heeft wel sorry gezegd."

"Oke. Fijn." Hij negeert bewust de opmerking over zijn moeder. "Nu we daarover op één lijn zitten.." Enzo draait mijn gezicht naar zich toe. "Er moeten duidelijkere afspraken komen."

Een zucht verlaat mijn mond. We zitten niet op één lijn, we zitten op zíjn lijn. De zíjne. En wat die afspraken betreft, die kan hij lekker over boord gooien. Ik ben geen muppet die hij kan bezitten.

"Geen grote mond meer, ik meen het."

Verbaasd kijk ik op. Wanneer heb ik een grote mond gehad? Ik heb best goed geluisterd voor mijn doen. Geloof me, ik kan veel erger zijn. Alleen heeft hij dat nooit meegemaakt.

"En geen ontsnappingspogingen meer." Gaat Enzo verder voor ik tegen hem in kan gaan. "En al helemaal mij niet meer vast boeien aan een bed. Of ook maar ergens anders aan."

"Nu weet jij ook hoe-" Ik kap net optijd mijn eigen zin af. Nee, ik ga hem niet boos maken.

"Dat voelt." Maakt Dex lachend de zin af.

Enzo kijkt me blij aan. "Wat fijn dat je al door begint te krijgen dat je dit soort opmerkingen niet kunt maken."

Verbaasd kijk ik hem aan. Net was hij nog boos en nu is hij opeens blij? Ik wist dat hij een psychopaat is, maar ik wist nog niet dat hij ook een bipolaire stoornis heeft.

Ik voel hoe hij mijn gezicht nogmaals zijn kant op draait. "Wesley was erg boos vandaag. Ik denk dat hij dit zeker nog wel met je wil afhandelen." Waar hij net nog glimlachte, kijkt hij nu weer neutraal. "Doe nog één keer iets wat ik niet leuk vind, en je brengt een dag bij hem door."

Ik probeer hem even neutraal aan te kijken maar het lijkt niet te lukken. Angst schiet door mijn lijf heen. Geen idee waarom, maar Wesley geeft me het gevoel dat ik vér uit zijn buurt moet blijven. Eigenlijk durf ik het niet te vragen maar ik moet het weten. "Een dag als in van zonsopgang tot zonsondergang of 24 uur?"

Een lach vult de kamer. "Wat is dat nou weer voor vraag?"

"24 uur." Negeert Enzo Dex zijn vraag.

Er schiet een rilling door me heen. Nee, ik laat me niet gek maken. Misschien is Wesley wel heel aardig. Wacht, dat slaat nergens op. Als Wesley aardig is dan zou Enzo me niet alleen met hem laten als payback.

"Je bent stil." Merkt Enzo droog op. "Waarom zeg je niet gewoon wat je denkt?"

Wat? Nu wil hij opeens dat ik meer praat? Dus hij is niet alleen een psychopaat met borderline, maar heeft ook een dissociatieve identiteitsstoornis.

Nogmaals probeer ik van zijn schoot af te gaan, wat hij deze keer wel toe laat. "Omdat je dan boos wordt."

Enzo lacht. "Ach, babe. Ik ben al boos." Hij trekt me terug op het bed. Niet op zijn schoot, maar wel veel te dichtbij hem. "We hadden net je slaapschema op orde."

Mijn blik schiet naar de klok. Het is bijna elf uur 's avonds en ik ben net pas wakker.

Nogmaals klinkt er een lach. "Ik zou proberen te slapen, morgen kan een drukke dag worden." Hij lijkt zich te bedenken. "Of wacht, nee. Blijf maar wakker, dan ben je morgen lekker moe."

"Hoezo?" Vraag ik. "Wat gaan we morgen doen?"

"Blijf jij daar maar de hele nacht over piekeren, dan ga ik pitten." Dex staat grijnzend op, rekt zich kort uit en loopt dan de kamer uit.

Al snel staat Kevin ook op. "Slaap lekker." Glimlacht hij.

Enzo draait zich tot mij. Hij heeft een rare blik in zijn ogen.

"Ik ben niet moe." Zeg ik terwijl ik snel van het bed opsta.

Nogsteeds kijkt Enzo me neutraal aan. "Dat boeit me niet. We hadden een deal." Zijn stem klinkt donker. "Je zou vrijwillig in dat bed komen liggen. Dus, ga. Liggen. Of wil je dat we de deal verbreken?"

Snel schud ik mijn hoofd. "Nee."

"Mooizo." Enzo glimlacht. "Maar kun je, nu je toch nog staat, gelijk de deur op slot doen?"

Langzaam knik ik. Ik verplaats me naar de deur, draai deze op slot en loop in een traag tempo weer terug.

Enzo houdt zijn hand op en ontvangt niet veel later de sleutel van me. Hij kijkt me tevreden aan. "Ik wist wel dat je kon luisteren."

Misschien moet hij gelijk een halsband kopen. Dan is zijn hele puppy kit compleet. Chagrijnig ga ik in het bed liggen, ver van hem vandaan.

"Je bent stil." Hoor ik hem zeggen.

"Hmm?" Verbaasd draai ik me om. "Ik ben niet stil." Antwoord ik zacht. "Ik ben bang."

Hij kijkt mijn kant op. "Zou ik ook zijn als ik jou was."

Ik wil me weer van hem weg draaien maar een hand om mijn houder houdt me tegen.

"Je bent hier niet voor mijn plezier." Gaat hij verder. "Je bent hier voor mijn wraak." Verbaasd kijk ik hem aan. Wat bedoelt hij daar mee?

"Ik had ook elk botje in dat prachtige lichaam van je kunnen breken en je achterlaten in een greppel, maar dit is leuker. Vind je niet?"

Ik slik door zijn grove woorden. "Wat ben je toch een gentleman."

Enzo glimlacht poeslief. "Weet ik." Hij laat eindelijk mijn schouder los. "Ga slapen. Morgen wordt een leuke dag."

Langzaam draai ik me weer op mijn zij. Morgen wordt een leuke dag.. Voor mij of voor hem?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*Disclaimer: mentale stoornissen zijn serieus en daar horen geen grappen over gemaakt te worden. Opmerkingen en grappen van mijn karakters zijn niet míjn opmerkingen en meningen!!

Ps. Ik ben nu opweg naar het drukke Schiphol, vandaar deze late (of juist vroege?) Update. Volgende week vrijdag is er waarschijnlijk pas laat in de middag een update.