Pov Emma
Een klopje op de deur laat ons beide opkijken. Niet veel later verschijnt Art in de deuropening. "Enzo, kom even." Zegt hij met een serieus gezicht.

Enzo kijkt voor kort verbaasd, staat dan op en loopt de kamer uit waarna hij de deur dicht doet. Ik hoor een vaag gesprek maar kan er geen woorden uit halen.

De deur gaat weer open en Enzo loopt naar binnen. Hij draait de deur opslot. "Het ziet er naar uit dat wij gezellig hier blijven."

"Waarom?" Vraag ik verbaasd.

Enzo staart naar buiten. "Daarom." Ik kijk langs hem om te zien waar hij naartoe kijkt. Komt daar een boot aan? Nog voor ik het zeker weet slaat hij de gordijnen dicht.

Ik wil naar het raam toe lopen maar Enzo duwt me al terug op het bed.

"Blijf zitten en hou je mond."

Mijn hersenen kraken. Ik probeer de puzzelstukjes bij elkaar te leggen en opeens klikt het. De boot. Er komt een boot aan. Daarom moet ik stil zijn! Drie keer raden wat ik dus níet ga doen.

Er klinkt een soort bonk. Niet veel later hoor ik ook stemmen. Met grote ogen kijk ik Enzo aan. Hij lijkt door te hebben wat ik van plan ben. Snel begin ik te roepen.

"Help! Help m-" al snel word ik afgekapt door Enzo. En nee, niet door zijn hand. Hij heeft zijn mond op de mijne gedrukt om me te laten stoppen met roepen.

Ik verstijf en weet even niet wat ik moet doen. Tot het klikje van de handboei, om de stang van het bed, me op laat kijken. Hij wil de andere kant om mijn pols doen maar ik draai ons vliegensvlug om. Snel klik ik de boei om zijn pols. Hij lijkt even verdwaasd en reageert niet snel genoeg om me vast te grijpen. Ik grijp de sleutel van zijn nachtkastje en open de deur.

"Babe, ik zweer het je, als je nog één stap zet vermoord ik je!" Fluister schreeuwt hij.

Dat komt niet echt krachtig over, Enzo.

Zo snel als ik kan ren ik de kamer uit. Ik ren de gang door en de trap af. Op het dek bots ik tegen iemand aan. Met een ruk kijk ik omhoog, recht in Wesley zijn gezicht. Zijn gezicht staat eerst verbaasd maar wordt al snel boos. Ik draai me om en begin te rennen. Na twee stappen voel ik sterke armen om mijn middel. Hij grijpt me vast en trekt me weer de trap op.

"Nee, laat me los! Help!" Roep ik. De wanhoop is in mijn stem te horen. "Help me!"

Ik voel hoe hij me steviger vast grijpt en een hand voor mijn mond slaat. Hij trekt me terug naar Enzo zijn kamer. En ik zeg je één ding, Enzo ziet er absoluut niet blij uit. Nu weet hij ook is hoe dat voelt.

Wesley gooit de sleutel naar Enzo, die zich snel losmaakt. Hij loopt in grote passen naar ons toe en wanneer hij recht voor ons staat, slaat hij me hard in het gezicht. Al heeft Wesley zijn hand een groot gedeelte van de klap opgevangen.

"Dat was heel dom, babe." Zijn ogen staan boos, heel boos.

Tranen wellen op in mijn ogen. Oh my.. Hij me gaat me vermoorden. Ik begin dingen te roepen maar door Wesley zijn hand hoor je het niet. Wild wil ik om me heen slaan maar ook dat gaat lastig. Als hij me even los zou laten, dan kan ik hem slaan.

Enzo kijkt me boos aan. Hij loopt weg en komt helaas al snel weer terug. Wesley haalt zijn hand van mijn mond maar nog voor ik iets kan zeggen maakt het plaats voor een stuk tape. Hij duwt me naar voren naar Enzo toe.

Nog voor ik de kans krijg om de tape eraf te trekken, pakt hij mijn polsen al vast.

"Jij hebt een zwaar groot probleem." Sist hij boos.

"Fuck you." Murmel ik door de tape heen. Geen idee of hij het heeft verstaan.

Een harde klap laat mijn hoofd draaien. "Zwijg." Oh, hij heeft het misschien toch wel verstaan.

Ik voel een ruk aan mijn polsen en even later wordt ik op het bed gegooid. Hij gaat op mijn heupen zitten en pakt iets. "Probeer nog een keer zoiets en ik gooi je over boord." Sist hij. Hij slaat een boei om mijn pols en gooit de andere kant over de stang van het bed heen voor hij mijn andere hand vast maakt. "Ik hoop voor je dat die man je niet heeft gehoord anders schiet ik een kogel door zijn kop."

Tranen branden in mijn ogen. Zou hij dat echt doen? "Jij sadistische klootzak!" Roep ik door de tape heen.

Gelijk voel ik een harde klap in mijn gezicht. Mijn wang brandt pijnlijk. Enzo staat op. "Koel af." Sist hij. "Als ik terug ben wil ik van je horen wat je fout hebt gedaan en bied je je excuses aan." Hij slaat de deur achter zich met een klap dicht.

Boos kijk ik naar de dichtgeslagen deur. Ik ben geen klein kind wat je zomaar kunt domineren. Hard trek ik aan de handboeien maar het heeft geen zin. Het is wanhopig. Met een verslagen zucht geef ik het op. Laat ook maar.

Pov Eline
"Uhm, hi, my name is Eline García. Detective Newton called me to ask if I could come over. He said it was urgent."

De vrouw achter de balie kijkt me aan. "Ah, yess." Ze klikt op een knopje. "Will, she is here." Ik hoor een vaag antwoord terug. Niet veel later loopt Rechercheur Newton binnen. "Dames, kom verder." Ik knik vriendelijk naar de receptioniste en loop achter rechercheur Newton aan, gevolgd door Layla.

We komen aan in een kamer en nemen plaats op de stoelen.

"Gister middag heeft het ReddingsCoordinatieCentrum een signaal van Emma ontvangen. Het RCC is een reddingscentrum voor schepen in nood." Valt hij met de deur in huis.

"Zegt u nu dat ze op een boot zit?"

De man knikt. "Hoogstwaarschijnlijk wel. Ze zei- weet je, luister het zelf maar." Hij haalt een soort recorder uit zijn zak en klikt op een rood knopje. Het is heel even stil maar dan hoor ik een stem.

"Mayday, mayday!" Klinkt het. "Help! Help me, my name is Emma García, I have been abducted by Enzo Bianchi. We're on the Atlantic Ocean. Please, help me. I nee-"

De zin wordt afgekapt door een harde gil en dan stopt het bandje. Ik sla een hand voor mijn mond. Rillingen lopen over mijn rug.

"Is dat haar stem?" Vraagt de man.

Met betraande ogen knik ik. Er verschijnt kippenvel op mijn armen.

"Wacht, ze is ontvoerd door Beyoncé?" Vraagt Layla verbaasd. "Is dit een grap?"

"Biachi, Enzo Biachi. Hebben jullie haar ooit iets over een Enzo horen zeggen?"

Langzaam schud ik mijn hoofd. Ook Layla schudt haar hoofd.

De man legt de recorder in een laadje. "Ik zal er alles aan doen om te zorgen dat dit niet in de media komt. Dat kan voor grote problemen voor haar zorgen."

Ik knik begrijpelijk. "Oké, dat is fijn. Danku."

"Als jullie iets te binnen schiet, kunnen jullie me bellen. Jullie hebben mijn nummer toch?"

Ik wil zeggen van niet, maar Layla is me voor. "Ja, die hebben we."

Na nog een kort gesprek vertrekken Layla en ik weer naar huis. Emma haar stem blijft door me heen spoken. Ze klonk zo in paniek.

"En?" Vraagt Rafael wanneer we de kamer binnen lopen.

"Ze hebben een signaal van Emma ontvangen. Iets met een reddingscentrum voor schepen."

"Schepen?" Herhaalt hij verward.

Layla knikt. "Het was via een kanaal voor schepen in nood. Hij lied een opname horen van Emma. En uhm.. Het was pijnlijk om aan te horen."

"Wat zei ze?"

"Iets van; Help, ik ben Emma García en ik ben ontvoerd door Enzo Beyoncé."

"Bianchi." Verbeter ik haar.

"Oh, ja. Enzo Bianchi. Ergens op de atlantische oceaan. En toen, uhm, gilde ze."

"Dus ze zit op zee?"

Ik knik. "Maar dat is iets goeds, toch? Ik bedoel, maar 72% van het aardoppervlak is water." De wanhoop is in mijn stem te horen.

Layla lijkt diep in gedachten. "Enzo Bianchi." Ze herhaalt zijn naam een paar keer. "Enzo Bianchi. Ik zweer het je, ik heb die naam ooit eerder gehoord." Ze begint rondjes te lopen. "Kun jij zijn naam even zeggen?" Vraagt ze plots aan mij.

"Enzo Bianchi?"

"Nee, zeg het op een manier zoals Emma normaal zou zeggen."

Met een verwarde blik kijk ik haar aan. Oké, dat is raar. "Enzo Bianchi."

Layla stopt met lopen. "Enzo Bi-fuck." Onderbreekt ze zichzelf. Haar mond valt open.

"Wat? Ken je hem?"

"Ik heb hem nog nooit ontmoet maar ik weet wel wie het is."

"Wie?"

"Hij was haar vriend. Iets meer dan een jaar geleden zei Emma dat ze een vriend had maar het was uit de hand gelopen of zoiets."

"Hoe bedoel je, 'uit de hand gelopen'?"

"Ik weet het niet. Ze was zo in paniek dat ik niet verder heb gevraagd. Elke keer als ik over hem begon, kapte ze me af." Layla kijkt me geschrokken aan. "Eén ding weet ik zeker. Ze was doodsbang voor hem."