Pov Emma
"Niet in slaap vallen!" Hoor ik hard.

Gelijk schiet ik overeind. "Ik sliep niet."

"Nog niet nee." Antwoordt Enzo. "Als je nu gaat slapen, lig je weer de halve nacht wakker."

Oké, daar heeft hij een punt. Maar ik ben zó moe.

Een harde kneep in mijn been laat me opveren.

"Auw!"

"Niet slapen." Sist Enzo. "Je blijft wakker tot minimaal elf uur."

Verbaasd staar ik naar voren. Ik heb nog nooit gehad dat iemand me een minimale bedtijd heeft gegeven. Meestel moet je vóór een bepaalde tijd naar bed, niet ná.

"Laten we anders een spelletje doen."

Voor ik het ook maar door heb, pakt iemand mijn hand al en trekt me de bank af. Het is Kevin die me mee trekt.

"Laat haar niet slapen!" Hoor ik Enzo zeggen.

"Neehee, ik ben niet zo saai als jij. Bij mij valt ze niet in slaap."

Mijn mond zakt een klein stukje open. Oeh. Pikt Enzo dit? Ik verwacht een dramatische reactie, maar Enzo zegt niks. Hij kijkt nieteens op van de opmerking. Oh, dus hij kan wél tegen grapjes. Alleen niet tegen de mijne.

Kevin trekt me mee de kamer uit. Hij trekt me over het dek, naar een kamer waar hij me naar binnen duwt. We zijn in een slaapkamer.

Wacht, wat gingen we ook alweer doen?

Ik draai me weer om naar Kevin. Hij heeft een grote lach op zijn gezicht en houdt een doos in de lucht. "Hier kunnen we wel drie uur mee vullen."

Mijn blik schiet naar de doos. Monopoly.

Ik ga op een stoel zitten. "Mag ik het hondje zijn?"

Kevin lijkt verrast. "Tuurlijk."

~~

De dobbelsteen rolt over het bord. Please, geen twee, please, geen twee. De dobbelsteen valt stil op vijf. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. Ik ben niet blut. Nog niet.

"Lucky." Reageert Kevin.

"Misschien moet ik maar gewoon blut gaan, dan is dit spel over." Het is namelijk al half 12, we zijn over de minimale bedtijd en ik ben onwijs moe.

"Ja, misschien moet je maar gewoon opgeven." Hoor ik een stem achter me zeggen. Enzo loopt de kamer en laat zich op het bed vallen.

"Gast, jij bent zo'n gespreksdoder." Kevin slaat zijn armen over elkaar. "We waren gezellig aan het kletsen, jij komt binnen, en boom. Weg gezelligheid."

"Ohja?" Enzo staat op en komt naast me zitten. "Waar hadden jullie het dan over?" Ondanks dat Kevin hem aanviel, kijkt hij míj vragend aan.

Mijn handen trillen en ik blijf strak naar het spelbord kijken.

"Gewoon." Reageert Kevin plots. "Over normale dingen."

"Hmm." Enzo leunt naar achter en pakt zijn mobiel. "Ga maar verder." Zegt hij knikkend naar het spelbord.

Na een aantal rondes ben ik echt bijna blut. En ik hoop ook dat dit snel voorbij is. Ook al let Enzo niet op, zijn aanwezigheid geeft me de kriebels.

"Kanskaart!" Zegt Kevin vrolijk, hij duwt een kaartje in mijn handen.

"Verlaat de gevangenis zonder te betalen." Lees ik hardop voor. "Mag ik deze ook bij jullie inleveren?"

Kevin schiet in de lach. "Dat moet je aan hem vragen." Knikt hij naar Enzo.

Enzo kijkt op. "Nee, dat kan niet." Hij legt zijn mobiel weg. "Maar leuk geprobeerd. Beetje hopeloos wel."

"Wow." Kevin klapt kort in zijn handen. "Lekker vrolijk zijn we weer."

Ik kijk kort op de klok voor ik naar Enzo kijk. "Ik ben best moe."

Enzo knik. "Ja." Hij staat op. "We gaan."

Voorzichtig sta ik ook op. "Het was gezellig." Zeg ik zacht tegen Kevin. Voor zover iets gezellig kan zijn in deze situatie.

Kevin glimlacht. "Vond ik ook."

Ik voel hoe Enzo me zacht richting de deur duwt. "Truste, man." Roept hij naar Kevin voor hij de deur achter zich sluit en mij mee trekt naar zijn eigen kamer.

Ik wacht niet tot hij iets zegt en loop gelijk de badkamer in. Ik kleed me om en poets mijn tanden. Zonder Enzo een blik waardig te gunnen, ga ik in het bed liggen.

"Jij ook welterusten." Hoor ik hem geërgerd zeggen.

Ik draai me kort naar hem om. "Ik hoop dat je slecht slaapt." Snel draai ik me weer met mijn rug naar hem toe.

Al snel voel ik een zware hand op mijn schouder die me terug zijn kant op duwt. Enzo kijkt me met een grijns aan. "Slaap lekker babe." Hij drukt een korte kus op mijn mond. Nog voor ik kan reageren, trekt hij zich al terug. Zonder nog een woord staat hij op en loopt naar de badkamer. Oké.. Raar.

~~

Met een moedeloze zucht ga ik rechtop zitten. Het is al bijna vier uur snachts en ik slaap nogsteeds niet.

"Wat is er?" Hoor ik een slaperige stem naast me vragen. Enzo is ook rechtop gaan zitten. Hij was dus ook nog wakker. Of heb ik hem wakker gemaakt?

"Ik snap het niet." Zeg ik verslagen.

"Wat niet?"

Langzaam draai ik me zijn kant op. "Ik ben zó moe, maar alsnog kan ik niet slapen."

"Oké." Antwoordt Enzo droog. "Wat verwacht je dat ik daar aan ga doen?"

"Niks." Mompel ik zacht.

"Dit is je karma. Omdat je hoopte dat ik slecht sliep." Ondanks dat het donker is, kan ik zien dat hij me grijnzend aankijkt. "Backfired."

"Alsnog is het niet leuk." Breng ik vol zelfmedelijden uit.

"Wil je anders wat water?" Ik knik en wil al opstaan maar Enzo houdt me tegen. "Ik pak het wel." Hij loopt de kamer uit en komt niet veel later terug met een glas water.

"Thanks." Mompel ik zacht terwijl ik het glas aanneem. Ik neem een paar slokken. "Waarom was jij nog wakker?"

"Ik was niet wakker. Sliep als een roosje."

"Oh, heb ik je wakker gemaakt?"

Enzo zijn lach vult de kamer. "Je sloeg me."

"Echt waar?" Ik sla een hand voor mijn mond. "Sorry."

"Geeft niet." Grinnekt hij. Hij klinkt anders. Het klinkt alsof ik hem vandaag voor het eerst oprecht hoor lachen. Normaal ben ik bang voor hem maar een nu voel ik een onwijze kalmte over me heen gaan.

Wacht even.

Mijn blik schiet naar het glas water. "Shit.." Mompel ik zacht. Ik was even vergeten dat je nóóit drinken van Enzo aan moet nemen.

Enzo pakt het glas uit mijn handen hij kijkt me lachend aan. Langzaam leun ik naar achter. Mijn ogen worden steeds zwaarder.

"Graag gedaan." Hoor ik nog voor al mijn spieren zich ontspannen en ik in een diepe slaap word getrokken.