«Όχι όχι», μουρμούρησα στον εαυτό μου βλέποντας το λεωφορείο να φτάνει στην στάση πριν φτάσω εγώ. Και αν δεν σταματήσει; Είναι το τελευταίο της μέρας πρέπει να το προλάβω. Βάζω τα δυνατά μου και με λίγο τρέξιμο καταφέρνω να μπω λίγο πριν κλείσει τις πόρτες.

Νερά έσταζαν από παντού. Απορώ πως ο οδηγός δεν έχει αρχίσει να φωνάζει ακόμα να κατέβω που του μουσκεύω το λεωφορείο. Κοιτάζω μπροστά μου την ώρα που ξεκινάει για να δω μια κοπέλα να κρατάει το κουμπί της στάσης. Δεν θα κατέβαινε εδώ ούτε στην επόμενη, αλλά παρόλα αυτά πάτησε το κουμπί, όπως έκανε και για να σταματήσει το λεωφορείο και να μπω εγώ. Παρατηρώ γύρω μου και είναι άδειο πέρα από εμάς τις δύο. Παράξενο για το 140. Πλησιάζω έναν από τους μεταλλικούς στύλους, δεν θα καθίσω και ας έχω 500 στάσεις μπροστά μου, σέβομαι το ότι κάποιος θα πρέπει να τα μαζεύει μετα.

«Δεν θα καθίσεις;», η κοπέλα ρώτησε βγάζοντας το ένα της ακουστικό από το αυτί.

«Θα μουσκέψω την θέση και δεν θέλω», της απάντησα και έγνευσε γυρνώντας πίσω στο κινητό της.

Δεν φαινόταν μεγαλύτερη από εμένα, ίσως να είμασταν στην ίδια ηλικία. Συνέχισα να την κοιτάω για την υπόλοιπη διαδρομή, όχι ότι είχα τίποτα καλύτερο να κάνω. Νομίζω πρέπει να με κατάλαβε γιατί γύρισε το κεφάλι της κανα δυο φορές. Φάνηκα και ψυχάκιας και από πάνω υπέροχα. Κατεβαίνοντας στην στάση μου έξω από τις φοιτητικές εστίες στην ζωγράφου ένιωσα τον κόμπο στο στομάχι. Εγώ θα φοβόμουν να μείνω σε ένα λεωφορείο μέσα μόνη μου το βράδυ.

Μπήκα στο δωμάτιο για να δω την συγκάτοικο μου να πετάγεται όρθια μόλις είδε την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Η βροχή με είχε πάρει για τα καλά, μέχρι τα κόκαλα είχα γίνει μούσκεμα, με βλέπω με πνευμονία αύριο.

«Παναγία μου τι έγινε σε πισίνα έπεσες; Μπες γρήγορα για ένα ζεστό μπάνιο και άλλαξε ρούχα θα αρρωστήσεις!», πρόσταξε κάνοντας να μου βγάλει πετσέτες.

«Μπορώ και μόνη μου ευχαριστώ Έμιλυ», έκανε στην άκρη με μια στεναχωρημένη έκφραση στο πρόσωπο της, χωρίς να πει κατι άλλο και με άφησε στην ησυχία μου.

Δεν μ' αρέσει να είμαι απότομη μαζί της αλλά κάποιες μέρες δεν θέλω να μιλήσω σε κανέναν, χαίρομαι που μετά από 3 χρόνια το έμαθε και δεν με ενοχλεί όταν είμαι έτσι. Τελευταίο έτος φέτος και μετά θα χωριστούν οι δρόμοι μας. Δεν είναι ότι δεν την συμπαθώ κάθε άλλο, είναι ίσως η μόνη φίλη που με άντεξε τόσο καιρό αλλά ξέρω ότι όλα κάποτε τελειώνουν και δεν μ' αρέσει να απογοητεύομαι οπότε κρατάω μικρό καλάθι.

Αφού μπήκα στα ζεστά μου ρούχα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και είπα καληνύχτα στην συγκάτοικο μου και ας μην κοιμόμουν ακόμα. Μαύρα μάτια είχαν κλέψει το μυαλό μου, δεν είχα ξανά δει τόσο σκούρα μάτια μου έκανε τρομερή εντύπωση, ναι αυτό θα είναι, δεν θα το θυμάμαι καν σε λίγες ώρες. Τι άλλο να μπορούσε να είναι;

Την επόμενη μέρα αποφάσισα πως ήταν καιρός να πατήσω στην σχολή για κάποιο μάθημα, έχω να έρθω από το προηγούμενο 6μηνο, αν το περάσω και φέτος γράψε μου, χρωστάω ήδη 2 μαθήματα από το προηγούμενο. Τουλάχιστον δεν έχουμε απουσίες στα περισσότερα μαθήματα. Τμήμα φυσικής σου λέει μετά. Ετοιμάζομαι πετάω και ένα τετράδιο με ένα στυλό στην τσάντα και φεύγω να προλάβω το λεωφορείο.

Φτάνοντας στην σχολή βλέπω πολλά παιδιά μαζεμένα, τους αγνοώ και προχωράω για να βγω στο δικό μου κτήριο, αυτοί της φιλοσοφικής μου σπάνε τα νεύρα, βασικά όλοι το κάνουν τώρα που το σκέφτομαι. Φτάνοντας βλέπω γνωστά πρόσωπα και τους χαιρετάω.

«Ίριδα περίμενε», ακούω τον Λουκά να μου φωνάζει πλησιάζοντας. «Θα πάμε μετά το μάθημα με τα παιδιά για μπιλιάρδο θες να έρθεις;», κούνησα το κεφάλι μου θετικά και χαμογέλασε. «Τέλεια, θα έρθεις απευθείας ή θες να περάσω με την μηχανή να σε πάρω από την εστία να αλλάξεις; Δεν ξέρω».

«Ναι έλα να με πάρεις με την μηχανή μου χρωστάς ακόμα αυτή την βόλτα, θα σε πάρω τηλέφωνο όταν θα είμαι έτοιμη, ποιοι θα είμαστε;»

«Ο Ρήγας, ο Ηλίας, Η Μαρινέλλα και η Ελίζα, ε εγώ και εσύ, δεν ξέρω αν θα φέρουν καναν άλλον τα παιδιά», απάντησε και έγνευσα.

«Εντάξει θα τα πούμε μετά πάω να βρω τα χαμένα πάνω», του είπα και έφυγε. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα αν θα βρω αυτούς που έψαχνα αλλά δεν με ένοιαζε κιόλας. Απλά ήθελα να φύγει αυτός. Ξύπνησα χωρίς όρεξη και σήμερα, τι απρόοπτο. Αλλά παρόλα αυτά θα βγω μαζί τους, τι σκατά σκέφτομαι ώρες ώρες, ούτε εγώ ξέρω.

Η διάλεξη πέρασε βασανιστικά αργά, δεν καταλάβαινα τίποτα ούτε κατάφερα να κάνω σημειώσεις, τι περίμενα και εγώ. Δεν πρόκειται να πάρω το πτυχίο το βλέπω. Εδώ θα μείνω αιώνια. Πέρασα από την λέσχη φεύγοντας να πάρω φαγητό πρώτα. Δεν θα προλάβαινα της εστίας και είμαι λίγο χαμηλά στα οικονομικά για να αγοράζω απέξω, όχι ότι αν πω στα παιδιά δεν θα κεράσουν αλλά προτιμώ να μην.

Παίρνοντας το φαγητό μου πέρασα ανάμεσα από άτομα για να βρω ένα τραπέζι μόνο του, πως γίνεται να είναι τόσο γεμάτο;

Όπως έψαχνα το βλέμμα μου έπεσε σε αυτές τις κατάμαυρες χάντρες από εχτές, τι κάνει αυτή εδώ; Πλησίασα το τραπέζι και διέκοψα την συζήτηση που είχε με την παρέα της.

«Ει γειά σου, δεν σε ευχαρίστησα εχτές, που πάτησες την στάση για να προλάβω το λεωφορείο στο χρωστάω, δεν ήξερα ότι σπουδάζεις εδώ», οι φίλες της με κοιτούσαν περίεργα. Τι κοιτάτε ρε; Δεν έχετε ξανά δει πλάγιο πέσιμο από κοπέλα; Ε θα δείτε τώρα.

«Τίποτα, σε είδα που έτρεχες στην βροχή και είπα να κάνω την καλή πράξη της ημέρας», απάντησε και χαμογέλασε. Έχει απίστευτο χαμόγελο. Σήκωσε με το δάχτυλο της λίγο τα γυαλιά της, κιουτ.

«Με λένε Ίριδα, είμαι στο τμήμα φυσικής», έτεινα το χέρι μου και ανταπέδωσε την χειραψία.

«Άρτεμις, αγγλική φιλολογία», σκατά σε φιλόλογο έπεσα; Κι όμως δεν μου βγάζει την ξινίλα των άλλων.

«Εγώ με την παρέα μου θα πάμε για μπιλιάρδο θες να έρθεις μαζί μας;», της πρότεινα ενστικτωδώς, πες ναι, πες ναι.

«Έχουμε κανονίσει αλλά πολύ ευχαρίστως να κανονίσουμε για μια άλλη φορά», μου απάντησε και η απογοήτευση στο πρόσωπο μου ήταν εμφανής. Σύνελθε Ίρις.

«Κρίμα, άλλη φορά», ξεκίνησα το φαγητό μου και μου έδωσε τον αριθμό της, για να μιλήσουμε να κανονίσουμε για άλλη φορά, φεύγοντας.

She's going to be the death of me. 

1034 λέξεις

No you did not...
Oh yes I did:))

Και ναι ξεκίνησα και αυτό το πολυπόθητο βιβλιο. Καμία σχέση με αυτό που θυμάστε καμία όμως. Δεν μ'άρεσε οπως πήγαινε και το ξανα αρχίζω. Τι λέτε για τα κορίτσια μας? Εγώ λέω...

Τίποτα. Θα δείτε στην πορεία.

Δεν λέω τίποτα παραπάνω, Φιλάκια πολλά πάω να κοιμηθώ γιατί είναι 2 το ξημέρωμα και εχω μάθημα αύριο.

BYEEEE